http://ml.sayahna.org/api.php?action=feedcontributions&user=Cvr&feedformat=atom
Sayahna - User contributions [en]
2024-03-29T10:26:04Z
User contributions
MediaWiki 1.31.5
http://ml.sayahna.org/index.php?title=%E0%B4%87_%E0%B4%B9%E0%B4%B0%E0%B4%BF%E0%B4%95%E0%B5%81%E0%B4%AE%E0%B4%BE%E0%B5%BC&diff=19111
ഇ ഹരികുമാർ
2021-11-19T06:46:31Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>[[Category:മലയാളം]]<br />
[[Category:ഇ ഹരികുമാർ]]<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = ഇ ഹരികുമാര്<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = EHarikumar.jpg<br />
| image_size = 130px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1943|7|13}}<br />
| birth_place = <br />
| death_date = {{death date and age|2020|3|24|1943|7|13|df=y}}<br />
| death_place = തൃശൂർ<br />
| resting_place = തൃശൂർ <br />
| occupation = നോവലിസ്റ്റ്, ചെറുകഥാകൃത്ത്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = ഹിന്ദു<br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = [http://en.wikipedia.org/wiki/Bachelor_of_Arts ബി.എ.]<br />
| alma_mater = <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = <br />
| movement = <br />
| notableworks = ദിനോസാറിന്റെ കുട്ടി<br/> ശ്രീപാർവതിയുടെ പാദം<br/> പച്ചപ്പയ്യിനെപ്പിടിക്കാൻ<br/> തടാകതീരത്ത്<br/>കൊച്ചമ്പ്രാട്ടി <br/> ഒരു കുടുംബപുരാണം<br/>കാനഡയിൽ നിന്നൊരു രാജകുമാരി<br />
| spouse = ലളിത<br />
| partner = <br />
| children = അജയ്<br />
| relatives = <br />
| awards = സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്ഡ് <br/> പത്മരാജൻ പുരസ്ക്കാരം<br/> നാലപ്പാടൻ പുരസ്ക്കാരം<br/> കഥാപീഠം പുരസ്ക്കാരം<br/> ചലച്ചിത്ര അക്കാദമി<br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = <!-- www.example.com --><br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
1943 ജൂലൈ 13-ന് പൊന്നാനിയിൽ ജനനം. അച്ഛൻ മഹാകവി ഇടശ്ശേരി ഗോവിന്ദൻ നായർ. അമ്മ ഇടക്കണ്ടി ജാനകി അമ്മ. കൽക്കത്തയിൽ വച്ച് ബി.എ. പാസ്സായി. 1972-ൽ ലളിതയെ വിവാഹം ചെയ്തു. മകൻ അജയ് വിവാഹിതനാണ് (ഭാര്യ: ശുഭ). കൽക്കത്ത, ദില്ലി, ബോംബെ എന്നീ നഗരങ്ങളിൽ ജോലിയെടുത്തു. 1983-ൽ കേരളത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു വന്നു. 1962 തൊട്ട് ചെറുകഥകളെഴുതി തുടങ്ങി. ആദ്യത്തെ കഥാസമാഹാരം &lsquo;കൂറകൾ&rsquo; 72-ൽ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തി. പതിനഞ്ചു കഥാസമാഹാരങ്ങളും ഒമ്പത് നോവലുകളും ഒരു അനുഭവക്കുറിപ്പും പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
==പുരസ്കാരങ്ങൾ ==<br />
# 1988-ലെ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി പുരസ്കാരം &lsquo;ദിനോസറിന്റെ കുട്ടി&rsquo; എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിന്. <br />
# 1997-ലെ പത്മരാജൻ പുരസ്കാരം &lsquo;പച്ചപ്പയ്യിനെ പിടിക്കാൻ&rsquo; എന്ന കഥയ്ക്ക്. <br />
# 1998-ലെ നാലപ്പാടൻ പുരസ്കാരം &lsquo;സൂക്ഷിച്ചുവച്ച മയിൽപ്പീലി&rsquo; എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിന്. <br />
# 2006-ലെ കഥാപീഠം പുരസ്കാരം &lsquo;അനിതയുടെ വീട്&rsquo; എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിന്. <br />
# 2012-ലെ ഏറ്റവും മികച്ച കഥയ്ക്കുള്ള കേരള സ്റ്റേറ്റ് ചലച്ചിത്ര അക്കാദമി അവാർഡ് &lsquo;ശ്രീപാർവ്വതിയുടെ പാദം&rsquo; എന്ന കഥയ്ക്ക്. <br />
ആഡിയോ റിക്കാർഡിങ്, വെബ് ഡിസൈനിങ്, മൾട്ടിമീഡിയ പ്രൊഡക്ഷൻ, പുസ്തകപ്രസിദ്ധീകരണം എന്നിവയില് ഏർപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 1998 മുതൽ 2004 വരെ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി അംഗമായിരുന്നു.<br />
<br />
==കൃതികൾ==<br />
<br />
===ചെറുകഥാസമാഹാരങ്ങൾ===<br />
<br />
{{col-begin|width=auto}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=1<br />
| [[കൂറകൾ]]<br />
| [[വൃഷഭത്തിന്റെ കണ്ണ്]]<br />
| [[കുങ്കുമം വിതറിയ വഴികൾ]] <br />
| [[ദിനോസറിന്റെ കുട്ടി]]<br />
| [[കാനഡയിൽ നിന്നൊരു രാജകുമാരി]] <br />
| [[ശ്രീപാർവ്വതിയുടെ പാദം]]<br />
| [[സൂക്ഷിച്ചുവച്ച മയിൽപ്പീലി]] <br />
| [[പച്ചപ്പയ്യിനെ പിടിക്കാൻ]] <br />
}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=9<br />
| [[ദൂരെ ഒരു നഗരത്തിൽ]]<br />
| [[കറുത്ത തമ്പ്രാട്ടി]] <br />
| [[അനിതയുടെ വീട്]] <br />
<!--| [[ഇളവെയിലിന്റെ സാന്ത്വനം]] (കഥകൾ 1966&ndash;1996)--><br />
| [[നഗരവാസിയായ ഒരു കുട്ടി]]<br />
<!--| [[എന്റെ സ്ത്രീകൾ]] (സ്ത്രീപക്ഷ കഥകൾ)--> <br />
| [[വെള്ളിത്തിരയിലെന്നപോലെ]]<br />
}}<br />
{{col-end}}<br />
<br />
===നോവലുകള്===<br />
<br />
{{col-begin|width=auto}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=1<br />
| [[ഉറങ്ങുന്ന സര്പ്പങ്ങൾ]] + ശാപശില<br />
| [[ആസക്തിയുടെ അഗ്നിനാളങ്ങള്]]<br />
| [[ഒരു കുടുംബപുരാണം]]<br />
| [[എഞ്ചിന്ഡ്രൈവറെ സ്നേഹിച്ച പെണ്കുട്ടി]]<br />
| [[Ayanangal|അയനങ്ങൾ]]<br />
}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=6<br />
| [[അറിയാത്തലങ്ങളിലേയ്ക്ക്]]<br />
| [[കൊച്ചമ്പ്രാട്ടി]]<br />
| [[പ്രണയത്തിനൊരു സോഫ്റ്റ്വെയര്]]<br />
| [[തടാകതീരത്ത്]]<br />
}}<br />
{{col-end}}<br />
<br />
===നോവലെറ്റ്===<br />
# [[എപ്പോഴും സ്തുതിയായിരിക്കട്ടെ]]<br />
<br />
===ഏകാങ്കം===<br />
# [[സംവിധായകനെത്തേടി ഒരു കഥാപാത്രം]]<br />
<br />
===ഓർമ്മകൾ, അനുഭവക്കുറിപ്പുകൾ, ലേഖനങ്ങൾ===<br />
# [[നീ എവിടെയാണെങ്കിലും]]<br />
# [[ഈ ഓർമ്മകൾ മരിക്കാതിരിക്കട്ടെ]]<br />
# [[എന്റെ സ്ത്രീപക്ഷകഥകളെപ്പറ്റി]]<br />
<br />
==സമ്പര്ക്കവിവരങ്ങൾ==<br />
;വിലാസം: 5-ബി, അവന്യു ക്രെസ്റ്റ് അപാർട്മെന്റ്സ്, അവന്യു റോഡ്, മുണ്ടുപാലം, കുരിയച്ചിറ (പി.ഒ.), തൃശ്ശൂർ 680006<br />
;ഫോൺ: 091 0487 225 1779<br />
;ഇ-മെയിൽ: e.harikumar.novelist@gmail.com<br />
;വെബ്: http://www.e-harikumar.com</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=%E0%B4%87_%E0%B4%B9%E0%B4%B0%E0%B4%BF%E0%B4%95%E0%B5%81%E0%B4%AE%E0%B4%BE%E0%B5%BC&diff=19110
ഇ ഹരികുമാർ
2021-11-19T06:40:50Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>[[Category:മലയാളം]]<br />
[[Category:ഇ ഹരികുമാർ]]<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = ഇ ഹരികുമാര്<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = EHarikumar.jpg<br />
| image_size = 130px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1943|7|13}}<br />
| birth_place = <br />
| death_date = {{Death date|2020|3|24}}<br />
| death_place = തൃശൂർ<br />
| resting_place = തൃശൂർ <br />
| occupation = നോവലിസ്റ്റ്, ചെറുകഥാകൃത്ത്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = ഹിന്ദു<br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = [http://en.wikipedia.org/wiki/Bachelor_of_Arts ബി.എ.]<br />
| alma_mater = <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = <br />
| movement = <br />
| notableworks = ദിനോസാറിന്റെ കുട്ടി<br/> ശ്രീപാർവതിയുടെ പാദം<br/> പച്ചപ്പയ്യിനെപ്പിടിക്കാൻ<br/> തടാകതീരത്ത്<br/>കൊച്ചമ്പ്രാട്ടി <br/> ഒരു കുടുംബപുരാണം<br/>കാനഡയിൽ നിന്നൊരു രാജകുമാരി<br />
| spouse = ലളിത<br />
| partner = <br />
| children = അജയ്<br />
| relatives = <br />
| awards = സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്ഡ് <br/> പത്മരാജൻ പുരസ്ക്കാരം<br/> നാലപ്പാടൻ പുരസ്ക്കാരം<br/> കഥാപീഠം പുരസ്ക്കാരം<br/> ചലച്ചിത്ര അക്കാദമി<br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = <!-- www.example.com --><br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
1943 ജൂലൈ 13-ന് പൊന്നാനിയിൽ ജനനം. അച്ഛൻ മഹാകവി ഇടശ്ശേരി ഗോവിന്ദൻ നായർ. അമ്മ ഇടക്കണ്ടി ജാനകി അമ്മ. കൽക്കത്തയിൽ വച്ച് ബി.എ. പാസ്സായി. 1972-ൽ ലളിതയെ വിവാഹം ചെയ്തു. മകൻ അജയ് വിവാഹിതനാണ് (ഭാര്യ: ശുഭ). കൽക്കത്ത, ദില്ലി, ബോംബെ എന്നീ നഗരങ്ങളിൽ ജോലിയെടുത്തു. 1983-ൽ കേരളത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു വന്നു. 1962 തൊട്ട് ചെറുകഥകളെഴുതി തുടങ്ങി. ആദ്യത്തെ കഥാസമാഹാരം &lsquo;കൂറകൾ&rsquo; 72-ൽ പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തി. പതിനഞ്ചു കഥാസമാഹാരങ്ങളും ഒമ്പത് നോവലുകളും ഒരു അനുഭവക്കുറിപ്പും പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.<br />
<br />
==പുരസ്കാരങ്ങൾ ==<br />
# 1988-ലെ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി പുരസ്കാരം &lsquo;ദിനോസറിന്റെ കുട്ടി&rsquo; എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിന്. <br />
# 1997-ലെ പത്മരാജൻ പുരസ്കാരം &lsquo;പച്ചപ്പയ്യിനെ പിടിക്കാൻ&rsquo; എന്ന കഥയ്ക്ക്. <br />
# 1998-ലെ നാലപ്പാടൻ പുരസ്കാരം &lsquo;സൂക്ഷിച്ചുവച്ച മയിൽപ്പീലി&rsquo; എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിന്. <br />
# 2006-ലെ കഥാപീഠം പുരസ്കാരം &lsquo;അനിതയുടെ വീട്&rsquo; എന്ന കഥാസമാഹാരത്തിന്. <br />
# 2012-ലെ ഏറ്റവും മികച്ച കഥയ്ക്കുള്ള കേരള സ്റ്റേറ്റ് ചലച്ചിത്ര അക്കാദമി അവാർഡ് &lsquo;ശ്രീപാർവ്വതിയുടെ പാദം&rsquo; എന്ന കഥയ്ക്ക്. <br />
ആഡിയോ റിക്കാർഡിങ്, വെബ് ഡിസൈനിങ്, മൾട്ടിമീഡിയ പ്രൊഡക്ഷൻ, പുസ്തകപ്രസിദ്ധീകരണം എന്നിവയില് ഏർപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 1998 മുതൽ 2004 വരെ കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി അംഗമായിരുന്നു.<br />
<br />
==കൃതികൾ==<br />
<br />
===ചെറുകഥാസമാഹാരങ്ങൾ===<br />
<br />
{{col-begin|width=auto}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=1<br />
| [[കൂറകൾ]]<br />
| [[വൃഷഭത്തിന്റെ കണ്ണ്]]<br />
| [[കുങ്കുമം വിതറിയ വഴികൾ]] <br />
| [[ദിനോസറിന്റെ കുട്ടി]]<br />
| [[കാനഡയിൽ നിന്നൊരു രാജകുമാരി]] <br />
| [[ശ്രീപാർവ്വതിയുടെ പാദം]]<br />
| [[സൂക്ഷിച്ചുവച്ച മയിൽപ്പീലി]] <br />
| [[പച്ചപ്പയ്യിനെ പിടിക്കാൻ]] <br />
}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=9<br />
| [[ദൂരെ ഒരു നഗരത്തിൽ]]<br />
| [[കറുത്ത തമ്പ്രാട്ടി]] <br />
| [[അനിതയുടെ വീട്]] <br />
<!--| [[ഇളവെയിലിന്റെ സാന്ത്വനം]] (കഥകൾ 1966&ndash;1996)--><br />
| [[നഗരവാസിയായ ഒരു കുട്ടി]]<br />
<!--| [[എന്റെ സ്ത്രീകൾ]] (സ്ത്രീപക്ഷ കഥകൾ)--> <br />
| [[വെള്ളിത്തിരയിലെന്നപോലെ]]<br />
}}<br />
{{col-end}}<br />
<br />
===നോവലുകള്===<br />
<br />
{{col-begin|width=auto}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=1<br />
| [[ഉറങ്ങുന്ന സര്പ്പങ്ങൾ]] + ശാപശില<br />
| [[ആസക്തിയുടെ അഗ്നിനാളങ്ങള്]]<br />
| [[ഒരു കുടുംബപുരാണം]]<br />
| [[എഞ്ചിന്ഡ്രൈവറെ സ്നേഹിച്ച പെണ്കുട്ടി]]<br />
| [[Ayanangal|അയനങ്ങൾ]]<br />
}}<br />
{{col-break|gap=2em}}<br />
{{ordered list|start=6<br />
| [[അറിയാത്തലങ്ങളിലേയ്ക്ക്]]<br />
| [[കൊച്ചമ്പ്രാട്ടി]]<br />
| [[പ്രണയത്തിനൊരു സോഫ്റ്റ്വെയര്]]<br />
| [[തടാകതീരത്ത്]]<br />
}}<br />
{{col-end}}<br />
<br />
===നോവലെറ്റ്===<br />
# [[എപ്പോഴും സ്തുതിയായിരിക്കട്ടെ]]<br />
<br />
===ഏകാങ്കം===<br />
# [[സംവിധായകനെത്തേടി ഒരു കഥാപാത്രം]]<br />
<br />
===ഓർമ്മകൾ, അനുഭവക്കുറിപ്പുകൾ, ലേഖനങ്ങൾ===<br />
# [[നീ എവിടെയാണെങ്കിലും]]<br />
# [[ഈ ഓർമ്മകൾ മരിക്കാതിരിക്കട്ടെ]]<br />
# [[എന്റെ സ്ത്രീപക്ഷകഥകളെപ്പറ്റി]]<br />
<br />
==സമ്പര്ക്കവിവരങ്ങൾ==<br />
;വിലാസം: 5-ബി, അവന്യു ക്രെസ്റ്റ് അപാർട്മെന്റ്സ്, അവന്യു റോഡ്, മുണ്ടുപാലം, കുരിയച്ചിറ (പി.ഒ.), തൃശ്ശൂർ 680006<br />
;ഫോൺ: 091 0487 225 1779<br />
;ഇ-മെയിൽ: e.harikumar.novelist@gmail.com<br />
;വെബ്: http://www.e-harikumar.com</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=K_Venu_pm_4&diff=19109
K Venu pm 4
2020-08-17T02:15:53Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__&larr; [[പ്രപഞ്ചവും മനുഷ്യനും]]<br />
{{SFN/PM}}{{SFN/PMBox}}{{DISPLAYTITLE:പദാർത്ഥം – പഴയതും പുതിയതുമായ വീക്ഷണങ്ങളിൽ}}<br />
ആധുനികശാസ്ത്രത്തിന്റെ മുമ്പിലുള്ള &lsquo;പദാർത്ഥ&rsquo;ത്തിനു പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യംവരെ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ അറിവിൽ പെട്ടിരുന്ന &lsquo;പദാർത്ഥ&rsquo;വുമായി വലിയ സാമ്യമൊന്നുമില്ല. അവ അടിസ്ഥാനപരമായും വ്യത്യസ്തങ്ങളാണു്. തന്മൂലം പഴയ ആശയത്തെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന പദാർത്ഥം എന്ന പദംതന്നെ, നവീന ധാരണ വിശദമാക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്നതുകൊണ്ടു് ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാകാനിടയുണ്ടു്. പക്ഷേ, പഴയ പദം ഒഴിവാക്കിക്കൊണ്ടു് പുതിയതൊന്നു് ആവിഷ്കരിക്കുക അത്ര എളുപ്പമല്ലാത്തതുകൊണ്ടു് ഇന്നും നാം ആ പദം തന്നെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. പുതിയ ആശയത്തെ പഴയ പദങ്ങൾകൊണ്ടുതന്നെ വിശദീകരിക്കാൻ നാമിന്നു നിർബ്ബദ്ധരാണു്. പുതിയ വീഞ്ഞു് പഴയ കുപ്പിയിൽത്തന്നെ നിറയ്ക്കുന്നതുകൊണ്ടു് അതിന്റെ പുതുമ എളുപ്പം ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുകയില്ല. <br />
<br />
നവീനവീക്ഷണത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം ഗ്രഹിക്കണമെങ്കിൽ പഴയ ചിന്താഗതിയെക്കുറിച്ചു് വ്യക്തമായ ധാരണയുണ്ടായിരിക്കണം. അവേധ്യമായ (ഭേദിച്ചുകടക്കാൻ പറ്റാത്ത) ഒന്നായിട്ടാണു് അന്നു് പദാർത്ഥത്തെ കണക്കാക്കിപ്പോന്നിരുന്നതു്. അനന്തമായി വ്യാപരിച്ചുകിടക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങൾ ഈ പദാർത്ഥംകൊണ്ടു് പൂർണ്ണമായും നിബദ്ധമാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു; അനന്തമായ കാലത്തിൽ അതു സ്ഥിരമായി നിലകൊണ്ടു. ഈ ചിത്രത്തിൽ സ്ഥലവും കാലവും പദാർത്ഥവും വ്യത്യസ്തങ്ങളാണു്; അവയ്ക്കു തമ്മിൽ ബന്ധമുണ്ടെങ്കിലും. <br />
<br />
പദാർത്ഥത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനരൂപം പരമാണുവാണെന്നു് അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അനന്തവിശാലമായ സ്ഥലത്തിൽ ചില ഭാഗങ്ങൾ മാത്രം ഈ പരമാണുക്കളാൽ നിറയ്ക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ബാക്കിയുള്ള സ്ഥലം മുഴുവനും ശൂന്യമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ ശൂന്യസ്ഥലങ്ങൾക്കിടയ്ക്കു നിലനില്ക്കുന്ന പരമാണുസഞ്ചയത്തെയാണു് ഭൗതികവസ്തുക്കൾ എന്നു വിളിക്കുന്നതു്. ഈ ഭൗതികവസ്തു സഞ്ചയങ്ങൾ നിശ്ചലങ്ങളല്ല; അവ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു; യന്ത്രവിജ്ഞാനനിയമങ്ങൾക്കു് അനുസൃതമായിട്ടാണു് അവ ചലിക്കുന്നതെന്നുമാത്രം. ഇങ്ങനെ പദാർത്ഥം സ്ഥലത്തിൽ നിബദ്ധമായിരിക്കുന്നതാണെന്നു കരുതുമ്പോൾ അതു് അവേധ്യവും അവിഭാജ്യവും അക്ഷയവും ദൃഢവും ഏകാത്മകവുമാണെന്നു സിദ്ധിക്കുന്നു. <br />
<!-- 61 --><br />
പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ശാസ്ത്രം പദാർത്ഥത്തിൽ ഈ ഗുണങ്ങളോരോന്നും അവരോധിച്ചതെങ്ങനെയാണെന്നു നോക്കാം. <br />
<br />
നമുക്കു ദൃശ്യമാകുന്ന ഭൗതികവസ്തുക്കൾ പലതിനെയും ഭേദിച്ചുകടക്കുക എളുപ്പമാണു്. വിവിധ വസ്തുക്കൾ പലതും പരസ്പരം ഭേദിച്ചു് കൂടിക്കലർന്നു കിടക്കുന്നു. പക്ഷേ, ഈ വേധനം ഉപരിപ്ലവമത്രേ. നമ്മുടെ ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ പരിമിതിയാണു് ഇത്തരമൊരു ധാരണയ്ക്കു കാരണം. വാസ്തവത്തിൽ എല്ലാ വസ്തുക്കളുടെയും അടിസ്ഥാനഘടകങ്ങൾ പരസ്പരം കൂടിച്ചേരാതെ തൊട്ടുരുമ്മി സ്ഥിതിചെയ്യുകയാണു്. ഉദാഹരണത്തിനു ലായനികളുടെയും രാസമിശ്രിതങ്ങളുടെയും യൗഗികങ്ങളുടെയും മറ്റും കാര്യമെടുക്കുക. ഇവയിൽ വിവിധ വസ്തുക്കൾ പരസ്പരം തുളച്ചുകയറി കൂടിക്കലർന്നിരിക്കുകയാണെന്നു തോന്നും. പക്ഷേ, വസ്തവത്തിൽ അവയുടെ അടിസ്ഥാനകണികകൾ അതേപടി വേധിക്കപ്പെടാതെതന്നെയാണു് നിലനില്ക്കുന്നതു്. നമുക്കതു ദൃശ്യമാകുന്നില്ലെന്നേയുള്ളു. ഇതുപോലെ തന്നെയാണു് അവിഭാജ്യതയുടെ സ്ഥിതിയും. പരമാണുവാദത്തിന്റെ മൂലക്കല്ലാണു് പരമാണുവിന്റെ അവിഭാജ്യത. സാധാരണഗതിയിൽ നാം കാണുന്ന ഭൗതികവസ്തുക്കളുടെ വിഭജനം ഈ നിയമത്തെ ലംഘിക്കുന്നില്ല; കാരണം, ഇവിടെ വാസ്തവത്തിൽ വിഭജനമല്ല നടക്കുന്നതു് നേരത്തേ തന്നെ വിഭജിതാവസ്ഥയിൽ കഴിയുന്ന ഘടകങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അകലം വർദ്ധിക്കുകയാണു ചെയ്യുന്നതു്. ഉദാഹരണത്തിനു് ഒരു കല്ലിൻകഷ്ണമെടുക്കുക. എളുപ്പത്തിൽ നമുക്കതിനെ ഛിന്നഭിന്നമാക്കാം. പക്ഷേ, ഭിന്നിക്കുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ ആ കല്ലിൻകഷ്ണം പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം പരമാണുക്കൾ അസംഖ്യം ചേർന്നുണ്ടായ ഒരു സംഘാതം മാത്രമാണു്. അതു് ഛിന്നഭിന്നമായപ്പോൾ ഒന്നിച്ചുചേർന്നിരുന്ന പരമാണുക്കൾ പല വിഭാഗങ്ങളായി വേർതിരിയുകമാത്രമാണുണ്ടായതു്. ഇതിൽനിന്നും പരമാണുക്കൾ അവിഭാജ്യങ്ങളാണെന്നുതന്നെ ഊഹിക്കാമല്ലോ. പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പരമാണുവാദത്തിനടിസ്ഥാനമായി നിന്നതു് ഈ ധാരണയാണു്. <br />
<br />
ഇതുപോലെ, പദാർത്ഥത്തിന്റെ അക്ഷയസ്വഭാവത്തെപ്പറ്റി അഥവാ സ്ഥിരതയെക്കുറിച്ചു് പഴയ ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിനു പല വാദഗതികളും ഉന്നയിക്കാനുണ്ടു്. പദാർത്ഥത്തിന്റെ അന്തിമഘടകങ്ങൾ അവയുടെ ദ്രവ്യമാനത്തിലും വ്യാപ്തത്തിലും രൂപത്തിലും തികഞ്ഞ സ്ഥിരത പുലർത്തുന്നവയാണെന്നു കരുതപ്പെട്ടിരുന്നു. ദ്രവ്യമാനത്തിന്റെ സ്ഥിരത സ്ഥാപിക്കുന്ന സിദ്ധാന്തമാണു് പദാർത്ഥത്തിന്റെ സംരക്ഷണനിയമം. പ്രാപഞ്ചിക ദ്രവ്യമാനം പരമാണുക്കളുടെ ദ്രവ്യമാനത്തിന്റെ ആകത്തുകയാണെങ്കിൽ, പരമാണുക്കളുടെ ദ്രവ്യമാനം സ്ഥിരമായിരിക്കുന്നേടത്തോളംകാലം പ്രാപഞ്ചികദ്രവ്യമാനവും സ്ഥിരമായിരിക്കും. പരമാണുവിന്റെ വ്യാപ്തവും രൂപവും ഇതുപോലെതന്നെ സ്ഥിരമാണെന്നു സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ, പിൽക്കാലഗവേഷണങ്ങൾ അവയെ ചോദ്യം ചെയ്യത്തക്കവിധത്തിലുള്ള വസ്തുതകളാണു് വെളിച്ചത്തു കൊണ്ടുവന്നതു്. പരമാണുവാദത്തിന്റെ<br />
<!-- 62 --><br />
ഇത്തരം അടിസ്ഥാന പ്രമാണങ്ങൾതന്നെ ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ഈ പ്രമാണങ്ങളിൽനിന്നു പദാർത്ഥത്തിന്റെ പരമാണുത്വം തന്നെ നിഗമിച്ചെടുക്കുവാൻ പറ്റില്ലെന്നു സ്ഥിതി വന്നു. <br />
<br />
ഏതായാലും പദാർത്ഥത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ആധുനികധാരണ എന്താണെന്നു പരിശോധിക്കുന്നതിനുമുമ്പു് പഴയ യാന്ത്രിക നിയമങ്ങൾക്കനുസൃതമായ ചിത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനപ്രമാണങ്ങൾ സംഗ്രഹിക്കാം. <br />
<br />
* തികച്ചും ദൃഢവും നിബദ്ധവുമായ ഘടകങ്ങളാൽ നിർമ്മിതമായ പദാർത്ഥം യന്ത്രവിജ്ഞാനത്തിന്റെ കർക്കശനിയമങ്ങൾക്കനുസൃതമായി സ്ഥലത്തിലൂടെ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. <br />
* പ്രകൃതിയിൽ പ്രകടമാവുന്ന ഗുണപരമായ എല്ലാ വ്യത്യാസങ്ങളും ഈ അടിസ്ഥാനഘടകങ്ങളുടേയോ അവയുടെ സംഘാതങ്ങളുടേയോ ക്രമീകരണത്തിലോ ചലനത്തിലോ ഉള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ മൂലമാണു്. <br />
* പ്രകടമാവുന്ന ഗുണപരമായ എല്ലാ മാറ്റങ്ങളും പ്രാഥമിക ഘടകങ്ങളുടേയോ അവയുടെ സംഘാതങ്ങളുടേയോ സ്ഥാനാന്തരണത്തിന്റെ ഉപരിപ്ലവഫലങ്ങൾ മാത്രമാണു്. <br />
* അടിസ്ഥാനകണികകൾ തമ്മിലുള്ള എല്ലാ പരസ്പരപ്രവർത്തനങ്ങളും അവയുടെ നേരിട്ടുള്ള സ്വാധീനംകൊണ്ടു മാത്രമാണു്. <br />
* ഗുണപരമായ വൈവിധ്യവും അതുപോലെ ഗുണപരമായ രൂപാന്തരണവും, നിരീക്ഷിക്കുന്ന മനുഷ്യമനസ്സിന്റെ വെറും തോന്നലുകളാണു്. യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രകൃതിയിൽ സംഭവിക്കുന്നവയല്ല അവ. <br />
<br />
പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യംവരെ ശാസ്ത്രലോകം പൊതുവെ നിലനിർത്തിപ്പോന്ന പ്രാപഞ്ചികചിത്രത്തിന്റെ മൗലിക പ്രമാണങ്ങളിവയായിരുന്നു. <br />
<br />
പരമാണുവിന്റെ ഘടനയെക്കുറിച്ചു വ്യക്തമായ ധാരണ രൂപംകൊള്ളുന്നതിനു മുമ്പുതന്നെ ഇലക്ട്രോൺ കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടുവെന്നു് രണ്ടാമദ്ധ്യായത്തിൽ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയിട്ടുണ്ടല്ലോ. പരമാണുക്കളേക്കാൾ വളരെ ചെറിയ കണികകളായ ഇലക്ട്രോണുകളുടെ കണ്ടുപിടുത്തം പരമാണുവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ഡിമോക്രിറ്റൻ സങ്കല്പത്തെ തകർത്തുവെങ്കിലും പരമാണുവാദം അതോടെ തകരുകയുണ്ടായില്ല. പക്ഷേ, പിൽക്കാലത്തു തുടരെത്തുടരെ കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ട പരമാണുകണികകളെല്ലാം ചിരസമ്മത പരമാണുവാദം ആവിഷ്കരിച്ച ഗുണങ്ങൾ പ്രദർശിപ്പിക്കാത്തവയായിരുന്നു. ഒന്നാമതായി പഴയ പ്രതീക്ഷകൾക്കു വിപരീതമായി ഈ കണികകളുടെ ദ്രവ്യമാനവും വ്യാപ്തവുമായി ആനുപാതികത്വമില്ലെന്നു വ്യക്തമായി. ഇതു പഴയ പരമാണുവാദത്തിന്റെ അടിത്തറയെത്തന്നെ ഇളക്കി. പരമാണുവിന്റെ ഏറെക്കുറെ മുഴുവൻ ദ്രവ്യമാനവും അടങ്ങിയിരിക്കുന്നതു് അണുകേന്ദ്രത്തിലാണു്. <br />
<br />
<!-- 63 --><br />
ഹൈഡ്രജൻ അണുവിൽ ഇലക്ട്രോണിന്റെയും അണുകേന്ദ്രത്തിന്റെയും ദ്രവ്യമാനങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള അനുപാതം 1:1834 ആണു്. എന്നാൽ അണുകേന്ദ്രം ഇപ്രകാരത്തിൽ പ്രസ്തുത പരമാണുവിന്റെ ദ്രവ്യമാനം ഏറെക്കുറെ മുഴുവനായും ഉൾക്കൊള്ളുമ്പോൾതന്നെ അതിന്റെ വ്യാസാർദ്ധം ഇലക്ട്രോണിന്റേതിനു സമാനമാണത്രേ! അതായതു് ദ്രവ്യമാനത്തിൽ ഇത്ര വലിയ അന്തരമായിട്ടും അവയുടെ വ്യാപ്തം ഏറെക്കുറെ തുല്യമാണു്. അപ്പോൾ പരമാണുഘടനയുടെ ദ്രവ്യമാനവും വ്യാപ്തവും ആനുപാതികമാണെന്നു പറയാനെങ്ങനെ കഴിയും? <br />
<br />
പഴയ പരമാണുവാദത്തിന്റെ കുറേക്കൂടി സുപ്രധാനമായ ഒരടിസ്ഥാനപ്രമാണമാണല്ലോ മൗലികകണികകളുടെ ദ്രവ്യമാനത്തിന്റെ സ്ഥിരത. പദാർത്ഥസംരക്ഷണ നിയമത്തിനടിസ്ഥാനവും ഇതാണല്ലോ. എന്നാൽ ഈ നിയമവും അടിസ്ഥാനകണികകളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അപാകതയുള്ളതാണെന്നു തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടു്. ഇലക്ട്രോണുകളുടെ കാര്യത്തിൽ അവയുടെ ദ്രവ്യമാനം എല്ലായ്പ്പോഴും സ്ഥിരമായി നിൽക്കുന്നില്ല. അവയുടെ ദ്രവ്യമാനം പ്രവേഗത്തിന്റെ ഫലമാണു്. പ്രവേഗം കൂടുന്നതിനനുസൃതമായി അവയുടെ ദ്രവ്യമാനവും കൂടിക്കൂടിവരുന്നു. ആദ്യം ഈ വർദ്ധനവു് വളരെ മന്ദഗതിയിലാണു്. പക്ഷേ, പ്രകാശത്തിന്റെ പ്രവേഗത്തോടടുത്തുവരും തോറും പരീക്ഷണങ്ങൾവഴി കണ്ടുപിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധത്തിൽ അവയുടെ പ്രവേഗം വർദ്ധിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെയാണെങ്കിൽ പദാർത്ഥത്തിന്റെ സംരക്ഷണനിയമം തെറ്റാണെന്നു വരികയില്ലേ? ഇല്ല. അതിനുള്ള പരിഹാരം ഐൻസ്റ്റീന്റെ സാപേക്ഷതാസിദ്ധാന്തം നൽകുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
സാപേക്ഷതാസിദ്ധാന്തം അനുസരിച്ചു് ഒരു കണികയുടെ ദ്രവ്യമാനത്തിലുണ്ടാകുന്ന വർദ്ധനവു് ശൂന്യതയിൽ നിന്നു് ഉടലെടുക്കുന്നതല്ല. ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കണികയിലെ ഗതിക ഊർജ്ജത്തിലുണ്ടാകുന്ന വർദ്ധനവാണു് ദ്രവ്യമാനവർദ്ധനവിനു കാരണം. അഥവാ ഊർജ്ജമാണു് ദ്രവ്യമാനമായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നതു്. അങ്ങനെ ഊർജ്ജവും ദ്രവ്യമാനവും സമാനങ്ങളായി തീർന്നതോടെ ഇലക്ട്രോണിന്റെ പ്രവേഗവർദ്ധനയ്ക്കനുസൃതമായുണ്ടാവുന്ന ദ്രവ്യമാനവർദ്ധനവു് പദാർത്ഥത്തിന്റെ സംരക്ഷണനിയമത്തെ ലംഘിക്കുന്നില്ലെന്നുവരുന്നു. പക്ഷേ, ആ നിയമത്തിനൊരു വ്യത്യാസം വന്നു എന്നു മാത്രം. പണ്ടു് പ്രത്യേകം പ്രത്യേകമായി കരുതപ്പെട്ടിരുന്ന ഊർജ്ജസംരക്ഷണനിയമവും പദാർത്ഥസംരക്ഷണനിയമവും ഇപ്പോൾ ഒരുമിക്കുകയും ഒരേ നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു &mdash; ഊർജ്ജത്തിന്റേയും പദാർത്ഥത്തിന്റേയും സംരക്ഷണനിയമം. <br />
<br />
പദാർത്ഥത്തിന്റെ മൗലികഘടനയെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ അണുകേന്ദ്രത്തിൽനിന്നു വമിക്കപ്പെടുന്ന ഇലക്ട്രോണുകൾ ആ സമയം ഊർജ്ജം രൂപാന്തരപ്പെട്ടുണ്ടാവുന്നതാണെന്നും അതോടൊപ്പമുണ്ടാവുന്ന പോസിട്രോണുകൾ ഇലക്ട്രോണുകളുമായി കൂട്ടിമുട്ടി വീണ്ടും ഊർജ്ജമായി മാറുന്നു എന്നും വ്യക്തമാക്കുകയുണ്ടായി. ഇതുപോലെതന്നെ മറ്റനേകം പരമാണു%<br />
<!-- 64 --><br />
ഘടകങ്ങളും ഊർജത്തിൽനിന്നു് ഉടലെടുക്കുകയും ഊർജമായി പരിണമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടു്. ഈ കണികകളിൽ പലതിന്റേയും ജീവിതകാലം സെക്കന്റിന്റെ വളരെ ചെറിയൊരംശം മാത്രമേയുള്ളു. മറ്റൊരുവിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ കണികകൾ നിരന്തരം ഊർജ്ജവൽക്കരിക്കപ്പെടുകയും വീണ്ടും പദാർത്ഥവൽക്കരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. <br />
<br />
ഈ വസ്തുതകൾ മുന്നോട്ടുവെക്കുന്ന താത്ത്വികപ്രശ്നങ്ങളെന്തെല്ലാമാണെന്നു നോക്കാം. പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ വിശാലമായ സ്ഥലത്തിൽ പലയിടത്തും നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന വസ്തുസഞ്ചയങ്ങളും അവയ്ക്കിടയിലുള്ള ശൂന്യസ്ഥലവും ഇന്നു നിലവിലില്ല. മറിച്ചു്, ഇന്നു ദ്രവ്യമാനം ചുറ്റുമുള്ള സ്ഥലകാലമാധ്യമവുമായി അഭേദ്യമാംവിധം ബന്ധപ്പെട്ടു സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു. നാം &lsquo;കണികക&rsquo;ളെന്നു വിളിക്കുന്നവയെ തമ്മിൽ ബന്ധിച്ചുകൊണ്ടു് സ്ഥലകാലമാധ്യമം പ്രപഞ്ചത്തിലെങ്ങും അഭംഗുരമായി നിലകൊള്ളുന്നു. തന്മൂലം പ്രപഞ്ചത്തിൽ ശൂന്യവും നിബദ്ധവുമായ പ്രദേശങ്ങളിന്നില്ല. <br />
<br />
ഇതുവരെ കണ്ടുപിടിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള പരമാണുകണികളിൽ ഭൂരിപക്ഷവും അക്ഷയങ്ങളോ സൃഷ്ടിക്കാൻ പറ്റാത്തവയോ അല്ല. കാരണം, ബീറ്റാറേഡിയോപ്രസരണത്തിൽ വമിക്കപ്പെടുന്ന ഇലക്ട്രോൺ കണികകൾ അണുകേന്ദ്രത്തിൽ നേരത്തേ നിലനിന്നിരുന്നവയല്ല; അവ ആ നിമിഷാംശത്തിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നവയാണു്. അതോടൊപ്പം നിർമ്മിക്കപ്പെടുന്ന പോസിട്രോണുകളുടെ ജീവിതകാലം 1/100000000 സെക്കൻഡാണു്. അതുപോലെ നിഷ്പക്ഷപയോണുകളുടെ ജീവിതകാലം 10^{-14} സെക്കൻഡാണു് (1/100000000000000 സെക്കൻഡാണു്). ഇത്രയും ചുരുങ്ങിയ കാലയളവുകൊണ്ടു് ഈ പരമാണുഘടകങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുകയും നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു! ഇത്രയ്ക്കു അല്പായുസ്സുകളായ ഘടകങ്ങളെ &lsquo;കണികകൾ&rsquo; എന്നു വിളിക്കുന്നതു നിരർത്ഥകമാണു്. ഡിമോക്രിറ്റസിന്റെ നിർവ്വചനമനുസരിച്ചുള്ള സ്ഥിരമായ ദ്രവ്യമാനവും വ്യാപ്തവും രൂപവുമുള്ള പദാർത്ഥഘടകത്തെയാണു് &lsquo;കണിക&rsquo; എന്നുവിളിക്കുന്നതു്; എന്നാൽ ആധുനികശാസ്ത്രം നമുക്കു കാണിച്ചുതന്നിട്ടുള്ള പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനഘടകങ്ങൾക്കു് ഈ കണികകളുമായി യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. <br />
<br />
ഇനിയും നാം &lsquo;കണികകൾ&rsquo; &lsquo;പരമാണുക്കൾ&rsquo; എന്നെല്ലാം ഉള്ള പദങ്ങൾ ഉപയോഗി&shy;ക്കുന്നതു് പുതിയ വീഞ്ഞു് പഴയ കുപ്പിയിലൊഴിക്കുന്നതിനു് തുല്യമാണു്. ആധുനിക ഭൗതികശാസ്ത്രഗവേഷണങ്ങൾ തുറന്നു കാണിച്ചിട്ടുള്ള പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനഘടകങ്ങൾ കണികയല്ല, &lsquo;സംഭവങ്ങൾ&rsquo; ആണു്. നിരന്തരം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ &lsquo;സംഭവങ്ങ&rsquo;ളുടെ അനുസ്യൂതത്വമാണു് പ്രപഞ്ചത്തിനു് നിദാനമായി വർത്തിക്കുന്നതു്. &lsquo;കണിക&rsquo; എന്നതിനു പകരം &lsquo;സംഭവം&rsquo; എന്ന പദം പ്രയോഗിക്കുന്നതിനു് ഉപോൽബലകമായ മറ്റൊരു വസ്തുതകൂടിയുണ്ടു്. <br />
<br />
<!-- 65 --><br />
സാപേക്ഷതസിദ്ധാന്തമനുസരിച്ചു് സ്ഥലവും കാലവും അനന്യമായ വിധം സമന്വയിക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. (അടുത്ത അദ്ധ്യായത്തിൽ ഇതു് വിശദമായി വിവരിച്ചിട്ടുണ്ടു്.) അതേപോലെ ഊർജവും ദ്രവ്യമാനവും സമാനങ്ങളായിത്തീർന്നു. ഈ സമാനപ്രക്രിയ ഇതുകൊണ്ടുമവസാനിച്ചില്ല. സ്ഥലകാലവും ഊർജ-ദ്രവ്യമാനവും തമ്മിലും സമന്വയം നടന്നു. ഇങ്ങനെ രൂപംകൊണ്ട ചതുർമാന പ്രപഞ്ചം പഴയ യാന്ത്രികത്രിമാന പ്രപഞ്ചചിത്രത്തിൽ നിന്നു് തുലോം വ്യത്യസ്തമാണു്. ഈ പുതിയ പ്രാപഞ്ചികധാരണയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ, പണ്ടു് നാം &lsquo;കണിക&rsquo; എന്നു വിളിച്ചിരുന്നതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ, ഈ ചതുർമാനപ്രപഞ്ചത്തിൽ നിരന്തരം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന അനുക്രമിക സംഭവങ്ങളുടെ കണികകളെന്നോ പരമാണുക്കളെന്നോ വിളിക്കുന്നതു് എത്ര അപര്യാപ്തമാണെന്നു് ഇതിൽനിന്നു് വ്യക്തമാവുന്നുണ്ടു്. ഇത്തരമൊരു പ്രാപഞ്ചികധാരണ ഉൾക്കൊള്ളാൻ മാത്രം നാം തയ്യാറായിട്ടില്ലെന്നതു മാത്രമാണു് ഇവിടെ അവശേഷിക്കുന്ന പ്രധാന തടസ്സം. <br />
<br />
സ്ഥല&ndash;കാലത്തെക്കുറിച്ചു് അടുത്ത അദ്ധ്യായത്തിൽ ചർച്ചചെയ്യുന്നതു്, ഈ അദ്ധ്യായത്തിൽ ഉന്നയിക്കപ്പെട്ട പ്രശ്നങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള പുതിയ വീക്ഷണഗതി ഉറപ്പിക്കുന്നതിനും വിശദമാക്കുന്നതിനും സഹായകമാവും. <br />
{{SFN/PM}}</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Sayahna:About&diff=19108
Sayahna:About
2020-07-14T10:49:30Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a community of volunteers from all walks of life who believe in peaceful co-existence and collaboration to regain the lost trust and camaraderie amongst people rather than competing with fellow humans and nature. Aims of the community include:<br />
<br />
*Set up and promote sustainable active communities across the world.<br />
*Lead a chemical and pollution free life that respects everything in the planet and without misuse of resources.<br />
*Identify, document, catalog, preserve in the form of digital objects and disseminate information about anything that enriches humanity, culture, heritage and history.<br />
*Identify sustainable publishing models based on open standards, empower authors and engage in advancing free flow of knowledge to every needy citizen of the world.<br />
*Initiate a new model of writing history of anything (culture, politics, fine arts, movies, language and literature, movements,&hellip;) with as much public participation as possible in as many languages as possible.<br />
*Identify and provide methods to overcome unnecessary barriers to immediate availability, access, and use of research articles.<br />
*Pursue a publishing strategy that optimizes openness, quality, and integrity of the publication process.<br />
*Empower the author by relieving from the forces of industry which is bent on closing knowledge to exploit public resources and author’s intellectual contribution.<br />
*Deploy and use only free and open source software for all kinds of computing during publishing and delivery processes with reliance on open and publicly supported standards.<br />
<br />
<br/><br />
----<br />
====License====<br />
Content is available under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License unless otherwise noted.<br />
<br />
====Contact Address====<br />
<br />
Sayahna Foundation<br/><br />
JWRA 34, Jagathy<br/><br />
Trivandrum 695014<br/><br />
India<br/><br/><br />
Email: <code><info@sayahna.org></code><br/><br />
Tel: +91 9495 99 2575<br />
<br />
<br />
<!--<br />
*[[Sayahna]]: Expository document about new journal and book services aimed at empowering authors and revolutionize publishing by providing public access to knowledge under the banner [http://www.sayahna.org Sayahna]. [http://www.sayahna.org '''Sayahna'''] (सायाह्न in Sanskrit) is pronounced as ''sāyānna'' (the ''h'' is silent), meaning ''evening''. The symbolism is to denote that we are nearing the evening hours of traditional publishing. But who knows what the new dawn will bring, after the night's repose and contemplation.<br />
--><br />
<br />
&larr; [[Who's Who]]</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Sayahna:About&diff=19107
Sayahna:About
2020-07-14T10:49:04Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a community of volunteers from all walks of life who believe in peaceful co-existence and collaboration to regain the lost trust and camaraderie amongst people rather than competing with fellow humans and nature. Aims of the community include:<br />
<br />
*Set up and promote sustainable active communities across the world.<br />
*Lead a chemical and pollution free life that respects everything in the planet and without misuse of resources.<br />
*Identify, document, catalog, preserve in the form of digital objects and disseminate information about anything that enriches humanity, culture, heritage and history.<br />
*Identify sustainable publishing models based on open standards, empower authors and engage in advancing free flow of knowledge to every needy citizen of the world.<br />
*Initiate a new model of writing history of anything (culture, politics, fine arts, movies, language and literature, movements, . . .) with as much public participation as possible in as many languages as possible.<br />
*Identify and provide methods to overcome unnecessary barriers to immediate availability, access, and use of research articles.<br />
*Pursue a publishing strategy that optimizes openness, quality, and integrity of the publication process.<br />
*Empower the author by relieving from the forces of industry which is bent on closing knowledge to exploit public resources and author’s intellectual contribution.<br />
*Deploy and use only free and open source software for all kinds of computing during publishing and delivery processes with reliance on open and publicly supported standards.<br />
<br />
<br/><br />
----<br />
====License====<br />
Content is available under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License unless otherwise noted.<br />
<br />
====Contact Address====<br />
<br />
Sayahna Foundation<br/><br />
JWRA 34, Jagathy<br/><br />
Trivandrum 695014<br/><br />
India<br/><br/><br />
Email: <code><info@sayahna.org></code><br/><br />
Tel: +91 9495 99 2575<br />
<br />
<br />
<!--<br />
*[[Sayahna]]: Expository document about new journal and book services aimed at empowering authors and revolutionize publishing by providing public access to knowledge under the banner [http://www.sayahna.org Sayahna]. [http://www.sayahna.org '''Sayahna'''] (सायाह्न in Sanskrit) is pronounced as ''sāyānna'' (the ''h'' is silent), meaning ''evening''. The symbolism is to denote that we are nearing the evening hours of traditional publishing. But who knows what the new dawn will bring, after the night's repose and contemplation.<br />
--><br />
<br />
&larr; [[Who's Who]]</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Who%27s_Who&diff=19106
Who's Who
2020-07-14T10:19:38Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a nonprofit advocacy organization with a mission to accelerate progress in science and technologies by leading a transformation in research communication, propagate free/open source software based advanced document engineering, promote sustainable living, undertake documentary digitization initiatives, etc. The Foundation is run by the following volunteers:<br />
<br />
==Active Volunteers==<br />
<br />
* <strong>Ashraf Mohammed</strong> Ashraf Mohamed was born in 1962 in Chavakkad, Thrissur of Kerala state. He completed his graduate studies in Economics at Kerala Varma College, Thrissur. He served the Treasury Department of Government of Kerala as an accountant for a decade, then he migrated to Qatar and worked as a procurement officer in a fertilizer company which he continued till 2016. He was actively involved in the pre-press production work of Encyclopedia of Dravidian Linguistics as a proof reader. He is a freelance illustrator and cartoonist. The cartoons in the famed Rachana brochure were drawn by Ashraf. He is responsible for the illustrations for the works published by Sayahna.<br />
<br />
* <strong>Anupa Ann Joseph</strong> is an engineer by training, she had a brief stint with the International Center for Free and Open Source Software, Trivandrum. As a free software activist, she liaised with the student folks in the technology institutions to bring out the women folk to the core areas of computing in free software. She is one of the two leading typesetters at Sayahna through whom the {{sc|pdf}}s take shape every day. She takes care of the daily deliveries in social media groups along with Jamuna. When needed, she assumes the role of the key resource person to train interns in {{LaTeX}} and [http://ithal.io Ithal]. <br />
<br />
* <strong>Aravind Rajendran</strong> is a network engineer by training and had a decade long experience in the communication industry in India and {{sc|uk}}. Lately, he developed an interest in law, particularly intellectual property law and is currently in the final semester of his graduate course in law. Along with it, he is actively associated with Sayahna's open access publishing efforts. As a technologist, he takes care of the various servers of Sayahna in India in tandem with Hàn Thê Thành in Germany. Owing to his in-depth knowledge of intellectual property rights, he scrutinizes the consent assignment documents and evaluates various copyright assignments of works presented for publication at Sayahna. <br />
<br />
* <strong>Ashok Kumar PK</strong> is a typesetter by profession and training, has four decades of extensive experience in typesetting right from the age of metal typefaces through digitized typesetting including {{TeX}} and {{LaTeX}}. Free content activist and principal tester for fonts developed by [http://rachna.org.in Rachana Institute of Typography], played a major role in the migration of production of Janayugom daily using free software. He is also one of the founders and early players of the palliative movement in India. Ashok oversees the daily production, schedules deliveries and liaises with authors. <br />
<br />
* <strong>Hàn Thê Thành</strong> has a strong background in typesetting and typography. He wrote {{sc|pdf}}{{TeX}}, a popular typesetting program among academic authors, and also used to do large {{sc|xml}}-based typesetting projects, e.g., Bible. He released {{sc|pdf}}{{TeX}} as free software in the nineties which is the default compiler in all standard {{TeX}} distributions. The popularity of {{sc|pdf}}{{TeX}} is such that someone at somewhere in the world might be using it at any point in time of the day. For more details see this [https://en.wikipedia.org/wiki/pdftex Wikipedia link]. Thành holds an M.Sc. and a Ph.D. in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic. In fact, {{sc|pdf}}{{TeX}} is part of his doctoral work. He is part of [https://trivic.io Trivic s.r.o.], a software development company with headquarters in Czech Republic. Thành is the key technology resource for all the {{TeX}} requirements of Sayahna apart from the maintenance of all our servers in Germany. <br />
<br />
*<strong>Hussain KH</strong> is a Library and information scientist by training (he holds a doctoral degree in the discipline) and profession, font designer and developer of several fonts including, Rachana, Meera, Meera Inimai, TN Joy, RSugathan, Janayugom, Keraleeyam, Uroob, etc., free software activist, released all fonts under Open Font License. Played an important role in the migration of Janayugom daily to free software based production technologies. He is also one of the founders of [http://rachana.org.in Rachana Institute of Typography]. <br />
<br />
: Apart from the development of several families of fonts, a few other items of contribution deserve mentioning. He is the founding leader of Rachana Aksharavedi, one of the earliest technology movements in India. The glyph naming method followed in truetype and opentype fonts in Malayalam is his invention. He developed the Kerala Index, the comprehensive catalogue of books in the University Library, Trivandrum. He is one of the key resource persons in Sayahna for font development and maintenance, standardization of usage of Malayalam and unified style book for the language.<br />
<br />
*<strong>Jan Vanĕk</strong> has a masters degree in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic (1991–1996). He started his software development career in 1998, first in Prague mostly in C++. In 2002, he moved to Mannheim, Germany to work for a company, {{sc|dcw}} GmbH, as a Java developer where he continued till the company was sold to {{sc|sap ag}} in 2007. Afterwards, Jan Vanĕk remotely worked for the London based Origin Technologies Ltd., developing embedded software in C++ (e.g., Pogo Alert+) for three years. Since 2010, he worked for Mannheim based Libra GmbH as a Java developer till 2019 April, afterwards, he set up his own technology company, [https://trivic.io Trivic s.r.o.], along with Hàn Thê Thành. <br />
<br />
: Regardless of the programming language and environment, he tries to produce quality code particularly in large projects where the complexity (mess and wastage) can be enormous. He believes that by providing the right sub-structure, like component framework, and shifting to proper practice, we can tame the complexity factor. He prefers statically and strongly typed languages like Scala, Kotlin and Java. He is the key architect and developer of authoring and text processing software that supports complex input, Unicode, and many languages including Malayalam to empower the authoring community. The software will become part of [http://ithal.io Ithal] shortly.<br />
<br />
*<strong>Prof. Lissy Mathew</strong> is the sole academic person in the core team of Sayahna. She holds masters and doctoral degrees in Malayalam language and literature, currently serves as the head of the Department of Malayalam in Sri Sankaracharya Sanskrit University, Kaladi, Kerala. She is the author of many books and research articles, guided several researchers leading to the award of doctoral degrees, organized seminars, participated in many international and national conferences, undertaken funded research projects. Her assumption as the head of the Malayalam department has resulted in newfound enthusiasm in digitization efforts, migration of text processing from stone age software to Unicode based systems, collaboration with publishing industry to impart newest technologies to the students of publishing oriented specialized courses, etc. Prof. Lissy Mathew is the principal gateway of Sayahna to the domain of academic world and she takes up the role of principal coordinator of the standardization of Malayalam language usage and creation of unified style book for the language.<br />
<br />
* <strong>Radhakrishnan CV</strong> is a free software activist and {{TeX}} programmer, one of the founders of the [http://fsf.org.in/ Free Software Foundation of India] and [https://tug.org Indian {{TeX}} Users Group]. He had organized two annual meetings of the {{TeX}} Users Group in Trivandrum in 2002 and 2011. Wrote several packages (libraries) in {{LaTeX}} and released under free license ({{sc|lppl}}) at Comprehensive [https://ctan.org {{TeX}} Archive Network] ({{sc|ctan}}). He is one of the founders of [http://sayahna.org Sayahna Foundation]. <br />
<br />
* <strong>Rajagopal CV</strong> is a free software activist and Java programmer, one of the founders of the [http://fsf.org.in/ Free Software Foundation of India] and [https://tug.org Indian {{TeX}} Users Group]. He conceived, designed and developed [http://texfolio.org {{TeX}}F{{sc|olio}}], the complete journal production system, [http://ithal.io {{sc|ithal}}], the text-processing and formatting framework for Malayalam language documents and [http://neptune.texfolio.org Neptune], the online proofing framework for {{LaTeX}} authors of academic articles, all running in the cloud. He is also one of the founders of [http://www.sayahna.org Sayahna Foundation]. <br />
<br />
* <strong>Rajesh TS</strong> is a graphics editor by training and profession. Has an intrinsic and strong interest for environmental protection. His passionate work on the conservation of biodiversity in the River Valley campus in Malayinkeezh, Trivandrum led to the [http://river-valley.com/biodiversity.html the special jury award] of the Biodiversity Board of Government of Kerala in 2019. He leads the graphics processing team at Sayahna.<br />
<br />
* <strong>Rajeesh KV</strong> holds Master's degree in Computer Applications from [nitc.ac.in {{sc|nit}} Calicut} after obtaining B.Sc. in Computer Science with first rank. He worked in the {{sc|it}} industry for a decade, mostly with {{sc|ibm}}, as an Entreprise software architect. He worked in the pharmaceutical industry and served for his client as the development manager for Europe-Middle East-Africa regions. In 2017, he founded {{TeX}}Byte Solutions &mdash; an {{sc|it}} company focusing on enterprise applications, typesetting and open source --- and serves as its {{sc|cto}} presently.<br />
<br />
: Rajeesh is an active contributor to Free/Libre software movement. He contributes to the [https://getfedora.org Fedora] and [https://centos.org CentOS] projects since 2008, a core [https://kde.org {{sc|kde}}] developer since 2011, and font maintainer and language technology developer to [https://smc.org.in Swathanthra Malayalam Computing] since 2008. He has keen interest in typography and development of typefaces, and is one of the founders of [http://rachana.org.in Rachana Institute of Typography]. He is an expert in [https://unicode.org Unicode] and [htts://docs.microsoft.com/en-us/typography/opentype/spec/ OpenType] engineering for Indic fonts.<br />
<br />
: Rajeesh was part of the Indic testing team for [https://harfbuzz.github.io/what-is-harfbuzz.html HarfBuzz], the core software that shapes Indian languages correctly in Linux and Android (and now in Adobe software). He has mentored students for the [https://summerofcode.withgoogle.com/about/ Google Summer of Code] programme. Rajeesh is also a regular contributor to many well-known free/libre software including [https://qt.io Qt], [https://gnome.org {{sc|gnome}}], [https://videolan.org {{sc|vlc}}], [https://odoo.com Odoo], [https://fontforge.org Fontforge], [https://sile-typesetter.org {{sc|sile}}], [https://wiki.contextgarden.net/ {{sc|con}}{TeX}}t], [https://kde.org/applications/graphics/org.kde.okular Okular] etc. Rajeesh is one of the key resource persons in Sayahna for font engineering and maintenance, Unicode and language technologies and other general technological matters.<br />
<br />
*<strong>Resmi Revindran</strong> is an engineer by training, Resmi Revindran had a brief stint as a programmer in a technology company in Chennai, then as an executive in the State Bank of India for eight years. Currently actively involved in the content management at Sayahna. The choice and selection of cover images are the responsibility of Resmi. She is also a voracious reader and assists in the editorial process apart from managing and moderating one of the many social media groups of Sayahna. <br />
<br />
*<strong>Rishi</strong> has been working for the last 25 years in the technology division of [https://http://stmdocs.in {{sc|stmd}}ocs], a text processing company that provides pre-press services to international science, technology and medical content publishers. He has been instrumental in the design and implementation of various kinds of workflows to meet the requirements of various global clients which includes world's biggest academic publisher, [https://elsevier.com Elsevier]. He is also one of the key persons behind the painless implementation of ''work from home'' migration process as a consequence of the ''lock down'' without loss of schedules of the clients and dislocation for the staffers. He is associated with Sayahna in design and implementation of the workflows needed for the entry, proofing, copy editing, typesetting, quality control, delivery, archival of content at Sayahna.<br />
<br />
* <strong>Shamsuddeen</strong> is a native of Chavakkad, Thrissur district of Kerala. After his university education, he served the Agriculture Department of the Government of Kerala and then migrated to Qatar. He spent a quarter century working in the Ministry of Culture, Arts and Heritage of Qatar government. He has organized several film and music festivals in Doha, and also written coffee table books for the Foreign Affairs Ministry of Qatar. He is a founding member of the trust set up in memory of Vaikom Mohamed Basheer in Doha. Shamsuddeen has read extensively and is entrusted with organizing the digital rental and borrowing service by coordinating the thousands of village libraries sprinkled across the state of Kerala. <br />
<br />
* <strong>Sreedevi SA</strong> worked for 16 years in the proof-reading and editorial division of [http://stmdocs.in {{sc|stmd}}ocs], a company which is providing pre-press services to the international science, technology and medical journal and book publishers. She is now an active volunteer of Sayahna. Sreedevi manages our proofing volunteers, their training, quality checks, manages turn around times of proofing, copy edits data, supervises interns for copy editing and proofing from Universities. She is a graduate in Botany and Law and has Master's degree in Business Administration. She also holds a diploma in Computer Application. <br />
<br />
* <strong>Sujith KB</strong> A veteran armed forces service person, he got discharged after 18 years of service in the Indian army. Electrical technologist by training, Sujith is an all rounder with a lot of skills --- typesetter of complex text (he formatted \emph{Yuktibhasha}), skillfully scans text, administers our computer network, manages the volunteers engaged in data entry, maintains the electronic registries of documents in various formats of data (both text and binary) with special emphasis to scans of original manuscripts of authors and their physical upkeep. Needless to say that he is a skilled maintainer of our various electrical systems. <br />
<br />
==Inactive volunteers==<br />
<br />
<br />
# <strong>GS Krishna:</strong> <small>JWRA 36</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. Film maker by training, free content activist. (inactive)<br />
# <strong>Sundar Ramanatha Iyer</strong>, Baker Land, Kaladi, Trivandrum. Researcher, short story writer, critic and free content activist. (passed away)<br />
# <strong>PN Vijayan</strong>, Kochi. Free content activist. (inactive)<br />
# <strong>PN Venugopal</strong>, xxviii/2859, ‘Vasudha’, Vikas Nagar, Kochi 682020. Translator, freelance journalist, critic and free content activist. (inactive)<br />
# <strong>AM Shanmugam:</strong> <small>VTRA 48</small>, Killippalam, Trivandrum <small>695009</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager. (inactive)<br />
# <strong>Mahesh Chelen:</strong> <small>KRA 1, T.C. 53/2493</small>, Nemom, Trivandrum <small>695020</small>. Engineer by training, systems engineer. (inactive)<br />
# <strong>V Apu:</strong> Manalil Veedu, Valiathura, Vallakkadavo <small>PO</small>, Trivandrum <small>695008</small>. Engineer by training. {{TeX}} programmer. (inactive)<br />
# <strong>K Brahmanayagam:</strong> Chartered Accountant by training and profession. (inactive)<br />
<!--<br />
# <strong>T Rishikesan:</strong> <em>Santhini</em>, <small>TC 2/2058</small>, Jeevan Nagar, Pattom, Trivandrum <small>695004</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XSLT, XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager.<br />
# <strong>CV Rajagopal:</strong> <small>SRA 34C</small>, Arapura Road, Elipode, Trivandrum <small>695013</small>. Java Programmer, free software activist.<br />
# <strong>[http://www.cvr.cc/?page_id=7 CV Radhakrishnan]:</strong> <small>JWRA 34</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. {{TeX}} programmer and free software activist.<br />
--></div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Who%27s_Who&diff=19105
Who's Who
2020-07-14T09:04:07Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a nonprofit advocacy organization with a mission to accelerate progress in science and technologies by leading a transformation in research communication, propagate free/open source software based advanced document engineering, promote sustainable living, undertake documentary digitization initiatives, etc. The Foundation is run by the following volunteers:<br />
<!-- --><br />
# <strong>Ashraf Mohammed</strong> Ashraf Mohamed was born in 1962 in Chavakkad, Thrissur of Kerala state. He completed his graduate studies in Economics at Kerala Varma College, Thrissur. He served the Treasury Department of Government of Kerala as an accountant for a decade, then he migrated to Qatar and worked as a procurement officer in a fertilizer company which he continued till 2016. He was actively involved in the pre-press production work of Encyclopedia of Dravidian Linguistics as a proof reader. He is a freelance illustrator and cartoonist. The cartoons in the famed Rachana brochure were drawn by Ashraf. He is responsible for the illustrations for the works published by Sayahna.<br />
<!-- --><br />
# <strong>Anupa Ann Joseph</strong> is an engineer by training, she had a brief stint with the International Center for Free and Open Source Software, Trivandrum. As a free software activist, she liaised with the student folks in the technology institutions to bring out the women folk to the core areas of computing in free software. She is one of the two leading typesetters at Sayahna through whom the {{sc|pdf}}s take shape every day. She takes care of the daily deliveries in social media groups along with Jamuna. When needed, she assumes the role of the key resource person to train interns in {{LaTeX}} and [http://ithal.io Ithal]. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Aravind Rajendran</strong> is a network engineer by training and had a decade long experience in the communication industry in India and {{sc|uk}}. Lately, he developed an interest in law, particularly intellectual property law and is currently in the final semester of his graduate course in law. Along with it, he is actively associated with Sayahna's open access publishing efforts. As a technologist, he takes care of the various servers of Sayahna in India in tandem with Hàn Thê Thành in Germany. Owing to his in-depth knowledge of intellectual property rights, he scrutinizes the consent assignment documents and evaluates various copyright assignments of works presented for publication at Sayahna. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Ashok Kumar PK</strong> is a typesetter by profession and training, has four decades of extensive experience in typesetting right from the age of metal typefaces through digitized typesetting including {{TeX}} and {{LaTeX}}. Free content activist and principal tester for fonts developed by [http://rachna.org.in Rachana Institute of Typography], played a major role in the migration of production of Janayugom daily using free software. He is also one of the founders and early players of the palliative movement in India. Ashok oversees the daily production, schedules deliveries and liaises with authors. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Hàn Thê Thành</strong> has a strong background in typesetting and typography. He wrote {{sc|pdf}}{{TeX}}, a popular typesetting program among academic authors, and also used to do large {{sc|xml}}-based typesetting projects, e.g., Bible. He released {{sc|pdf}}{{TeX}} as free software in the nineties which is the default compiler in all standard {{TeX}} distributions. The popularity of {{sc|pdf}}{{TeX}} is such that someone at somewhere in the world might be using it at any point in time of the day. For more details see this [https://en.wikipedia.org/wiki/pdftex Wikipedia link]. Thành holds an M.Sc. and a Ph.D. in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic. In fact, {{sc|pdf}}{{TeX}} is part of his doctoral work. He is part of [https://trivic.io Trivic s.r.o.], a software development company with headquarters in Czech Republic. Thành is the key technology resource for all the {{TeX}} requirements of Sayahna apart from the maintenance of all our servers in Germany. <br />
<!-- --><br />
#<strong>Hussain KH</strong> is a Library and information scientist by training (he holds a doctoral degree in the discipline) and profession, font designer and developer of several fonts including, Rachana, Meera, Meera Inimai, TN Joy, RSugathan, Janayugom, Keraleeyam, Uroob, etc., free software activist, released all fonts under Open Font License. Played an important role in the migration of Janayugom daily to free software based production technologies. He is also one of the founders of [http://rachana.org.in Rachana Institute of Typography]. Apart from the development of several families of fonts, a few other items of contribution deserve mentioning. He is the founding leader of Rachana Aksharavedi, one of the earliest technology movements in India. The glyph naming method followed in truetype and opentype fonts in Malayalam is his invention. He developed the Kerala Index, the comprehensive catalogue of books in the University Library, Trivandrum. He is one of the key resource persons in Sayahna for font development and maintenance, standardization of usage of Malayalam and unified style book for the language.<br />
<!-- --><br />
#<strong>Jan Vanĕk</strong> has a masters degree in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic (1991–1996). He started his software development career in 1998, first in Prague mostly in C++. In 2002, he moved to Mannheim, Germany to work for a company, {{sc|dcw}} GmbH, as a Java developer where he continued till the company was sold to {{sc|sap ag}} in 2007. Afterwards, Jan Vanĕk remotely worked for the London based Origin Technologies Ltd., developing embedded software in C++ (e.g., Pogo Alert+) for three years. Since 2010, he worked for Mannheim based Libra GmbH as a Java developer till 2019 April, afterwards, he set up his own technology company, [https://trivic.io Trivic s.r.o.], along with Hàn Thê Thành. Regardless of the programming language and environment, he tries to produce quality code particularly in large projects where the complexity (mess and wastage) can be enormous. He believes that by providing the right sub-structure, like component framework, and shifting to proper practice, we can tame the complexity factor. He prefers statically and strongly typed languages like Scala, Kotlin and Java. He is the key architect and developer of authoring and text processing software that supports complex input, Unicode, and many languages including Malayalam to empower the authoring community. The software will become part of [http://ithal.io Ithal] shortly.<br />
<!-- --><br />
#<strong>Prof. Lissy Mathew</strong> is the sole academic person in the core team of Sayahna. She holds masters and doctoral degrees in Malayalam language and literature, currently serves as the head of the Department of Malayalam in Sri Sankaracharya Sanskrit University, Kaladi, Kerala. She is the author of many books and research articles, guided several researchers leading to the award of doctoral degrees, organized seminars, participated in many international and national conferences, undertaken funded research projects. Her assumption as the head of the Malayalam department has resulted in newfound enthusiasm in digitization efforts, migration of text processing from stone age software to Unicode based systems, collaboration with publishing industry to impart newest technologies to the students of publishing oriented specialized courses, etc. Prof. Lissy Mathew is the principal gateway of Sayahna to the domain of academic world and she takes up the role of principal coordinator of the standardization of Malayalam language usage and creation of unified style book for the language.<br />
<!-- --><br />
# <strong>Radhakrishnan CV</strong> is a free software activist and {{TeX}} programmer, one of the founders of the [http://fsf.org.in/ Free Software Foundation of India] and [https://tug.org Indian {{TeX}} Users Group]. He had organized two annual meetings of the {{TeX}} Users Group in Trivandrum in 2002 and 2011. Wrote several packages (libraries) in {{LaTeX}} and released under free license ({{sc|lppl}}) at Comprehensive [https://ctan.org {{TeX}} Archive Network] ({{sc|ctan}}). He is one of the founders of [http://sayahna.org Sayahna Foundation]. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Rajagopal CV</strong> is a free software activist and Java programmer, one of the founders of the [http://fsf.org.in/ Free Software Foundation of India] and [https://tug.org Indian {{TeX}} Users Group]. He conceived, designed and developed [http://texfolio.org {{TeX}}F{{sc|olio}}], the complete journal production system, [http://ithal.io {{sc|ithal}}], the text-processing and formatting framework for Malayalam language documents and [http://neptune.texfolio.org Neptune], the online proofing framework for {{LaTeX}} authors of academic articles, all running in the cloud. He is also one of the founders of [http://www.sayahna.org Sayahna Foundation]. <br />
<!-- --><br />
#<strong>Rajesh TS</strong> is a graphics editor by training and profession. Has an intrinsic and strong interest for environmental protection. His passionate work on the conservation of biodiversity in the River Valley campus in Malayinkeezh, Trivandrum led to the [http://river-valley.com/biodiversity.html the special jury award] of the Biodiversity Board of Government of Kerala in 2019. He leads the graphics processing team at Sayahna.<br />
<!-- --><br />
#<strong>Rajeesh KV</strong> holds Master's degree in Computer Applications from [nitc.ac.in {{sc|nit}} Calicut} after obtaining B.Sc. in Computer Science with first rank. He worked in the {{sc|it}} industry for a decade, mostly with {{sc|ibm}}, as an Entreprise software architect. He worked in the pharmaceutical industry and served for his client as the development manager for Europe-Middle East-Africa regions. In 2017, he founded {{TeX}}Byte Solutions &mdash; an {{sc|it}} company focusing on enterprise applications, typesetting and open source --- and serves as its {{sc|cto}} presently.<br />
<br />
Rajeesh is an active contributor to Free/Libre software movement. He contributes to the [https://getfedora.org Fedora] and [https://centos.org CentOS] projects since 2008, a core [https://kde.org {{sc|kde}}] developer since 2011, and font maintainer and language technology developer to [https://smc.org.in Swathanthra Malayalam Computing] since 2008. He has keen interest in typography and development of typefaces, and is one of the founders of [http://rachana.org.in Rachana Institute of Typography]. He is an expert in [https://unicode.org Unicode] and [htts://docs.microsoft.com/en-us/typography/opentype/spec/ OpenType] engineering for Indic fonts.<br />
<br />
Rajeesh was part of the Indic testing team for [https://harfbuzz.github.io/what-is-harfbuzz.html HarfBuzz], the core software that shapes Indian languages correctly in Linux and Android (and now in Adobe software). He has mentored students for the [https://summerofcode.withgoogle.com/about/ Google Summer of Code] programme. Rajeesh is also a regular contributor to many well-known free/libre software including [https://qt.io Qt], [https://gnome.org {{sc|gnome}}], [https://videolan.org {{sc|vlc}}], [https://odoo.com Odoo], [https://fontforge.org Fontforge], [https://sile-typesetter.org {{sc|sile}}], [https://wiki.contextgarden.net/ {{sc|con}}{TeX}}t], [https://kde.org/applications/graphics/org.kde.okular Okular] etc. Rajeesh is one of the key resource persons in Sayahna for font engineering and maintenance, Unicode and language technologies and other general technological matters.<br />
<br />
<!-- --><br />
#<strong>Resmi Revindran</strong> is an engineer by training, Resmi Revindran had a brief stint as a programmer in a technology company in Chennai, then as an executive in the State Bank of India for eight years. Currently actively involved in the content management at Sayahna. The choice and selection of cover images are the responsibility of Resmi. She is also a voracious reader and assists in the editorial process apart from managing and moderating one of the many social media groups of Sayahna. <br />
<br />
<!-- --><br />
#<strong>Rishi</strong> has been working for the last 25 years in the technology division of [https://http://stmdocs.in {{sc|stmd}}ocs], a text processing company that provides pre-press services to international science, technology and medical content publishers. He has been instrumental in the design and implementation of various kinds of workflows to meet the requirements of various global clients which includes world's biggest academic publisher, [https://elsevier.com Elsevier]. He is also one of the key persons behind the painless implementation of ''work from home'' migration process as a consequence of the ''lock down'' without loss of schedules of the clients and dislocation for the staffers. He is associated with Sayahna in design and implementation of the workflows needed for the entry, proofing, copy editing, typesetting, quality control, delivery, archival of content at Sayahna.<br />
<br />
<!-- --><br />
#<strong>Shamsuddeen</strong> is a native of Chavakkad, Thrissur district of Kerala. After his university education, he served the Agriculture Department of the Government of Kerala and then migrated to Qatar. He spent a quarter century working in the Ministry of Culture, Arts and Heritage of Qatar government. He has organized several film and music festivals in Doha, and also written coffee table books for the Foreign Affairs Ministry of Qatar. He is a founding member of the trust set up in memory of Vaikom Mohamed Basheer in Doha. Shamsuddeen has read extensively and is entrusted with organizing the digital rental and borrowing service by coordinating the thousands of village libraries sprinkled across the state of Kerala. <br />
<br />
<!-- --><br />
#<strong>Sreedevi SA</strong> worked for 16 years in the proof-reading and editorial division of \href{http://stmdocs.in}{\textsc{stmd}ocs}, a company which is providing pre-press services to the international science, technology and medical journal and book publishers. She is now an active volunteer of Sayahna. Sreedevi manages our proofing volunteers, their training, quality checks, manages turn around times of proofing, copy edits data, supervises interns for copy editing and proofing from Universities.<br />
<br />
She is a graduate in Botany and Law and has Master's degree in Business Administration. She also holds a diploma in Computer Application. She is married and lives with her husband and son in Trivandrum.<br />
<br />
<br />
<!-- --><br />
#A veteran armed forces service person, he got discharged after 18 years of service in the Indian army. Electrical technologist by training, Sujith is an all rounder with a lot of skills --- typesetter of complex text (he formatted \emph{Yuktibhasha}), skillfully scans text, administers our computer network, manages the volunteers engaged in data entry, maintains the electronic registries of documents in various formats of data (both text and binary) with special emphasis to scans of original manuscripts of authors and their physical upkeep. Needless to say that he is a skilled maintainer of our various electrical systems. <br />
<br />
<br />
<br />
# <strong>GS Krishna:</strong> <small>JWRA 36</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. Film maker by training, free content activist. (inactive)<br />
# <strong>Sundar Ramanatha Iyer</strong>, Baker Land, Kaladi, Trivandrum. Researcher, short story writer, critic and free content activist. (passed away)<br />
# <strong>PN Vijayan</strong>, Kochi. Free content activist. (inactive)<br />
# <strong>PN Venugopal</strong>, xxviii/2859, ‘Vasudha’, Vikas Nagar, Kochi 682020. Translator, freelance journalist, critic and free content activist. (inactive)<br />
# <strong>AM Shanmugam:</strong> <small>VTRA 48</small>, Killippalam, Trivandrum <small>695009</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager. (inactive)<br />
# <strong>T Rishikesan:</strong> <em>Santhini</em>, <small>TC 2/2058</small>, Jeevan Nagar, Pattom, Trivandrum <small>695004</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XSLT, XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager.<br />
# <strong>Mahesh Chelen:</strong> <small>KRA 1, T.C. 53/2493</small>, Nemom, Trivandrum <small>695020</small>. Engineer by training, systems engineer. (inactive)<br />
# <strong>V Apu:</strong> Manalil Veedu, Valiathura, Vallakkadavo <small>PO</small>, Trivandrum <small>695008</small>. Engineer by training. {{TeX}} programmer. (inactive)<br />
# <strong>K Brahmanayagam:</strong> Chartered Accountant by training and profession. (inactive)<br />
# <strong>CV Rajagopal:</strong> <small>SRA 34C</small>, Arapura Road, Elipode, Trivandrum <small>695013</small>. Java Programmer, free software activist.<br />
# <strong>[http://www.cvr.cc/?page_id=7 CV Radhakrishnan]:</strong> <small>JWRA 34</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. {{TeX}} programmer and free software activist.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Who%27s_Who&diff=19104
Who's Who
2020-07-14T08:43:10Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a nonprofit advocacy organization with a mission to accelerate progress in science and technologies by leading a transformation in research communication, propagate free/open source software based advanced document engineering, promote sustainable living, undertake documentary digitization initiatives, etc. The Foundation is run by the following volunteers:<br />
<!-- --><br />
# <strong>Ashraf Mohammed</strong> Ashraf Mohamed was born in 1962 in Chavakkad, Thrissur of Kerala state. He completed his graduate studies in Economics at Kerala Varma College, Thrissur. He served the Treasury Department of Government of Kerala as an accountant for a decade, then he migrated to Qatar and worked as a procurement officer in a fertilizer company which he continued till 2016. He was actively involved in the pre-press production work of Encyclopedia of Dravidian Linguistics as a proof reader. He is a freelance illustrator and cartoonist. The cartoons in the famed Rachana brochure were drawn by Ashraf. He is responsible for the illustrations for the works published by Sayahna.<br />
<!-- --><br />
# <strong>Anupa Ann Joseph</strong> is an engineer by training, she had a brief stint with the International Center for Free and Open Source Software, Trivandrum. As a free software activist, she liaised with the student folks in the technology institutions to bring out the women folk to the core areas of computing in free software. She is one of the two leading typesetters at Sayahna through whom the {{sc|pdf}}s take shape every day. She takes care of the daily deliveries in social media groups along with Jamuna. When needed, she assumes the role of the key resource person to train interns in {{LaTeX}} and [http://ithal.io Ithal]. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Aravind Rajendran</strong> is a network engineer by training and had a decade long experience in the communication industry in India and {{sc|uk}}. Lately, he developed an interest in law, particularly intellectual property law and is currently in the final semester of his graduate course in law. Along with it, he is actively associated with Sayahna's open access publishing efforts. As a technologist, he takes care of the various servers of Sayahna in India in tandem with Hàn Thê Thành in Germany. Owing to his in-depth knowledge of intellectual property rights, he scrutinizes the consent assignment documents and evaluates various copyright assignments of works presented for publication at Sayahna. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Ashok Kumar PK</strong> is a typesetter by profession and training, has four decades of extensive experience in typesetting right from the age of metal typefaces through digitized typesetting including {{TeX}} and {{LaTeX}}. Free content activist and principal tester for fonts developed by [http://rachna.org.in Rachana Institute of Typography], played a major role in the migration of production of Janayugom daily using free software. He is also one of the founders and early players of the palliative movement in India. Ashok oversees the daily production, schedules deliveries and liaises with authors. <br />
<!-- --><br />
# <strong>Hàn Thê Thành</strong> has a strong background in typesetting and typography. He wrote {{sc|pdf}}{{TeX}}, a popular typesetting program among academic authors, and also used to do large {{sc|xml}}-based typesetting projects, e.g., Bible. He released {{sc|pdf}}{{TeX}} as free software in the nineties which is the default compiler in all standard {{TeX}} distributions. The popularity of {{sc|pdf}}{{TeX}} is such that someone at somewhere in the world might be using it at any point in time of the day. For more details see this [https://en.wikipedia.org/wiki/pdftex Wikipedia link]. Thành holds an M.Sc. and a Ph.D. in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic. In fact, {{sc|pdf}}{{TeX}} is part of his doctoral work. He is part of [https://trivic.io Trivic s.r.o.], a software development company with headquarters in Czech Republic. Thành is the key technology resource for all the {{TeX}} requirements of Sayahna apart from the maintenance of all our servers in Germany. <br />
<!-- --><br />
#<strong>Hussain KH</strong> is a Library and information scientist by training (he holds a doctoral degree in the discipline) and profession, font designer and developer of several fonts including, Rachana, Meera, Meera Inimai, TN Joy, RSugathan, Janayugom, Keraleeyam, Uroob, etc., free software activist, released all fonts under Open Font License. Played an important role in the migration of Janayugom daily to free software based production technologies. He is also one of the founders of [http://rachana.org.in Rachana Institute of Typography]. Apart from the development of several families of fonts, a few other items of contribution deserve mentioning. He is the founding leader of Rachana Aksharavedi, one of the earliest technology movements in India. The glyph naming method followed in truetype and opentype fonts in Malayalam is his invention. He developed the Kerala Index, the comprehensive catalogue of books in the University Library, Trivandrum. He is one of the key resource persons in Sayahna for font development and maintenance, standardization of usage of Malayalam and unified style book for the language.<br />
<!-- --><br />
#<strong>Jan Vanĕk</strong> has a masters degree in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic (1991–1996). He started his software development career in 1998, first in Prague mostly in C++. In 2002, he moved to Mannheim, Germany to work for a company, {{sc|dcw}} GmbH, as a Java developer where he continued till the company was sold to {{sc|sap ag}} in 2007. Afterwards, Jan Vanĕk remotely worked for the London based Origin Technologies Ltd., developing embedded software in C++ (e.g., Pogo Alert+) for three years. Since 2010, he worked for Mannheim based Libra GmbH as a Java developer till 2019 April, afterwards, he set up his own technology company, [https://trivic.io Trivic s.r.o.], along with Hàn Thê Thành. Regardless of the programming language and environment, he tries to produce quality code particularly in large projects where the complexity (mess and wastage) can be enormous. He believes that by providing the right sub-structure, like component framework, and shifting to proper practice, we can tame the complexity factor. He prefers statically and strongly typed languages like Scala, Kotlin and Java. He is the key architect and developer of authoring and text processing software that supports complex input, Unicode, and many languages including Malayalam to empower the authoring community. The software will become part of [http://ithal.io Ithal] shortly.<br />
<!-- --><br />
#<strong>Prof. Lissy Mathew</strong> is the sole academic person in the core team of Sayahna. She holds masters and doctoral degrees in Malayalam language and literature, currently serves as the head of the Department of Malayalam in Sri Sankaracharya Sanskrit University, Kaladi, Kerala. She is the author of many books and research articles, guided several researchers leading to the award of doctoral degrees, organized seminars, participated in many international and national conferences, undertaken funded research projects. Her assumption as the head of the Malayalam department has resulted in newfound enthusiasm in digitization efforts, migration of text processing from stone age software to Unicode based systems, collaboration with publishing industry to impart newest technologies to the students of publishing oriented specialized courses, etc. Prof. Lissy Mathew is the principal gateway of Sayahna to the domain of academic world and she takes up the role of principal coordinator of the standardization of Malayalam language usage and creation of unified style book for the language.<br />
<!-- --><br />
#<strong>Radhakrishnan CV</strong> is a free software activist and {{TeX}} programmer, one of the founders of the [http://fsf.org.in/ Free Software Foundation of India] and [https://tug.org Indian {{TeX]} Users Group]. He had organized two annual meetings of the {{TeX}} Users Group in Trivandrum in 2002 and 2011. Wrote several packages (libraries) in {{LaTeX}} and released under free license ({{sc|lppl}}) at Comprehensive [https://ctan.org {{TeX}} Archive Network] ({{sc|ctan}}). He is one of the founders of [http://sayahna.org Sayahna Foundation]. <br />
<br />
<br />
# <strong>GS Krishna:</strong> <small>JWRA 36</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. Film maker by training, free content activist. (inactive)<br />
# <strong>Sundar Ramanatha Iyer</strong>, Baker Land, Kaladi, Trivandrum. Researcher, short story writer, critic and free content activist. (passed away)<br />
# <strong>PN Vijayan</strong>, Kochi. Free content activist. (inactive)<br />
# <strong>PN Venugopal</strong>, xxviii/2859, ‘Vasudha’, Vikas Nagar, Kochi 682020. Translator, freelance journalist, critic and free content activist. (inactive)<br />
# <strong>AM Shanmugam:</strong> <small>VTRA 48</small>, Killippalam, Trivandrum <small>695009</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager. (inactive)<br />
# <strong>T Rishikesan:</strong> <em>Santhini</em>, <small>TC 2/2058</small>, Jeevan Nagar, Pattom, Trivandrum <small>695004</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XSLT, XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager.<br />
# <strong>Mahesh Chelen:</strong> <small>KRA 1, T.C. 53/2493</small>, Nemom, Trivandrum <small>695020</small>. Engineer by training, systems engineer. (inactive)<br />
# <strong>V Apu:</strong> Manalil Veedu, Valiathura, Vallakkadavo <small>PO</small>, Trivandrum <small>695008</small>. Engineer by training. {{TeX}} programmer. (inactive)<br />
# <strong>K Brahmanayagam:</strong> Chartered Accountant by training and profession. (inactive)<br />
# <strong>CV Rajagopal:</strong> <small>SRA 34C</small>, Arapura Road, Elipode, Trivandrum <small>695013</small>. Java Programmer, free software activist.<br />
# <strong>[http://www.cvr.cc/?page_id=7 CV Radhakrishnan]:</strong> <small>JWRA 34</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. {{TeX}} programmer and free software activist.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Who%27s_Who&diff=19103
Who's Who
2020-07-14T08:30:01Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a nonprofit advocacy organization with a mission to accelerate progress in science and technologies by leading a transformation in research communication, propagate free/open source software based advanced document engineering, promote sustainable living, undertake documentary digitization initiatives, etc. The Foundation is run by the following volunteers:<br />
<br />
# <strong>Ashraf Mohammed</strong> Ashraf Mohamed was born in 1962 in Chavakkad, Thrissur of Kerala state. He completed his graduate studies in Economics at Kerala Varma College, Thrissur. He served the Treasury Department of Government of Kerala as an accountant for a decade, then he migrated to Qatar and worked as a procurement officer in a fertilizer company which he continued till 2016. He was actively involved in the pre-press production work of Encyclopedia of Dravidian Linguistics as a proof reader. He is a freelance illustrator and cartoonist. The cartoons in the famed Rachana brochure were drawn by Ashraf. He is responsible for the illustrations for the works published by Sayahna.<br />
<br />
# <strong>Anupa Ann Joseph</strong> is an engineer by training, she had a brief stint with the International Center for Free and Open Source Software, Trivandrum. As a free software activist, she liaised with the student folks in the technology institutions to bring out the women folk to the core areas of computing in free software. She is one of the two leading typesetters at Sayahna through whom the {{sc|pdf}}s take shape every day. She takes care of the daily deliveries in social media groups along with Jamuna. When needed, she assumes the role of the key resource person to train interns in {{LaTeX}} and [http://ithal.io Ithal]. <br />
# <strong>Aravind Rajendran</strong> is a network engineer by training and had a decade long experience in the communication industry in India and {{sc|uk}}. Lately, he developed an interest in law, particularly intellectual property law and is currently in the final semester of his graduate course in law. Along with it, he is actively associated with Sayahna's open access publishing efforts. As a technologist, he takes care of the various servers of Sayahna in India in tandem with Hàn Thê Thành in Germany. Owing to his in-depth knowledge of intellectual property rights, he scrutinizes the consent assignment documents and evaluates various copyright assignments of works presented for publication at Sayahna. <br />
<strong>Ashok Kumar PK</strong> is a typesetter by profession and training, has four decades of extensive experience in typesetting right from the age of metal typefaces through digitized typesetting including {{TeX}} and {{LaTeX}}. Free content activist and principal tester for fonts developed by [http://rachna.org.in Rachana Institute of Typography], played a major role in the migration of production of Janayugom daily using free software. He is also one of the founders and early players of the palliative movement in India. Ashok oversees the daily production, schedules deliveries and liaises with authors. <br />
<strong>Hàn Thê Thành</strong> has a strong background in typesetting and typography. He wrote {{sc|pdf}}{{TeX}}, a popular typesetting program among academic authors, and also used to do large {{sc|xml}}-based typesetting projects, e.g., Bible. He released {{sc|pdf}}{{TeX}} as free software in the nineties which is the default compiler in all standard {{TeX}} distributions. The popularity of {{sc|pdf}}{{TeX}} is such that someone at somewhere in the world might be using it at any point in time of the day. For more details see this [https://en.wikipedia.org/wiki/pdftex Wikipedia link].<br />
<br/><br />
Thành holds an M.Sc. and a Ph.D. in Computer Science from Masaryk University, Brno, Czech Republic. In fact, {{sc|pdf}}{{TeX}} is part of his doctoral work. He is part of [https://trivic.io Trivic s.r.o.], a software development company with headquarters in Czech Republic. Thành is the key technology resource for all the {{TeX}} requirements of Sayahna apart from the maintenance of all our servers in Germany. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
# <strong>GS Krishna:</strong> <small>JWRA 36</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. Film maker by training, free content activist. (inactive)<br />
# <strong>Sundar Ramanatha Iyer</strong>, Baker Land, Kaladi, Trivandrum. Researcher, short story writer, critic and free content activist. (passed away)<br />
# <strong>PN Vijayan</strong>, Kochi. Free content activist. (inactive)<br />
# <strong>PN Venugopal</strong>, xxviii/2859, ‘Vasudha’, Vikas Nagar, Kochi 682020. Translator, freelance journalist, critic and free content activist. (inactive)<br />
# <strong>AM Shanmugam:</strong> <small>VTRA 48</small>, Killippalam, Trivandrum <small>695009</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager. (inactive)<br />
# <strong>T Rishikesan:</strong> <em>Santhini</em>, <small>TC 2/2058</small>, Jeevan Nagar, Pattom, Trivandrum <small>695004</small>. Trained in {{TeX}}, <small>XSLT, XML</small> and related technologies. Publishing specialist and project manager.<br />
# <strong>Mahesh Chelen:</strong> <small>KRA 1, T.C. 53/2493</small>, Nemom, Trivandrum <small>695020</small>. Engineer by training, systems engineer. (inactive)<br />
# <strong>V Apu:</strong> Manalil Veedu, Valiathura, Vallakkadavo <small>PO</small>, Trivandrum <small>695008</small>. Engineer by training. {{TeX}} programmer. (inactive)<br />
# <strong>K Brahmanayagam:</strong> Chartered Accountant by training and profession. (inactive)<br />
# <strong>CV Rajagopal:</strong> <small>SRA 34C</small>, Arapura Road, Elipode, Trivandrum <small>695013</small>. Java Programmer, free software activist.<br />
# <strong>[http://www.cvr.cc/?page_id=7 CV Radhakrishnan]:</strong> <small>JWRA 34</small>, Jagathy, Trivandrum <small>695014</small>. {{TeX}} programmer and free software activist.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Sayahna:About&diff=19102
Sayahna:About
2020-07-14T08:16:40Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>Sayahna Foundation is a community of volunteers from all walks of life who believe in peaceful co-existence and collaboration to regain the lost trust and camaraderie amongst people rather than competing with fellow humans and nature. Aims of the community include:<br />
<br />
*Set up and promote sustainable active communities across the world.<br />
*Lead a chemical and pollution free life that respects everything in the planet and without misuse of resources.<br />
*Identify, document, catalog, preserve in the form of digital objects and disseminate information about anything that enriches humanity, culture, heritage and history.<br />
*Identify sustainable publishing models based on open standards, empower authors and engage in advancing free flow of knowledge to every needy citizen of the world.<br />
*Initiate a new model of writing history of anything (culture, politics, fine arts, movies, language and literature, movements, . . . ) with as much public participation as possible in as many languages as possible.<br />
*Identify and provide methods to overcome unnecessary barriers to immediate availability, access, and use of research articles.<br />
*Pursue a publishing strategy that optimizes openness, quality, and integrity of the publication process.<br />
*Empower the author by relieving from the forces of industry which is bent on closing knowledge to exploit public resources and author’s intellectual contribution.<br />
*Deploy and use only free and open source software for all kinds of computing during publishing and delivery processes with reliance on open and publicly supported standards.<br />
<br />
<br/><br />
----<br />
====License====<br />
Content is available under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License unless otherwise noted.<br />
<br />
====Contact Address====<br />
<br />
Sayahna Foundation<br/><br />
JWRA 34, Jagathy<br/><br />
Trivandrum 695014<br/><br />
India<br/><br/><br />
Email: <code><info@sayahna.org></code><br/><br />
Tel: +91 9495 99 2575<br />
<br />
<br />
<!--<br />
*[[Sayahna]]: Expository document about new journal and book services aimed at empowering authors and revolutionize publishing by providing public access to knowledge under the banner [http://www.sayahna.org Sayahna]. [http://www.sayahna.org '''Sayahna'''] (सायाह्न in Sanskrit) is pronounced as ''sāyānna'' (the ''h'' is silent), meaning ''evening''. The symbolism is to denote that we are nearing the evening hours of traditional publishing. But who knows what the new dawn will bring, after the night's repose and contemplation.<br />
--><br />
<br />
&larr; [[Who's Who]]</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=PRaman&diff=19101
PRaman
2020-05-18T12:03:23Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:പി രാമൻ}}<br />
[[Category:മലയാളം]]<br />
[[Category:പി.രാമൻ]]<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = പി. രാമൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = PRaman-01.jpg<br />
| image_size = 130px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth year and age|1972}}<br />
| birth_place = പട്ടാമ്പി, പാലക്കാട് ജില്ല<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = കവി, അദ്ധ്യാപകൻ<br />
| language = <br />
| nationality = <br />
| ethnicity = <br />
| religion =<br />
| citizenship = <br />
| education = [http://en.wikipedia.org/wiki/Bachelor_of_Arts എം.എ. മലയാളം]<br />
| alma_mater = <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = <br />
| movement = <br />
| notableworks = കനം<br/>തുരുമ്പ്<br/>ഭാഷയും കുഞ്ഞും<br />
| spouse = സന്ധ്യ, എൻ.പി.<br />
| partner = <br />
| children = ഹൃദയ്, പാർവതി<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = <!-- www.example.com --><br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
==പി. രാമൻ==<br />
ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ മലയാള കവിതയുടെ പ്രധാന പതാകവാഹകരില് ഒരാളാണ് പി. രാമൻ. ആദ്യ കവിതാസമാഹാരം &lsquo;കനം&rsquo;. 2001-നും 2006-നും ഇടയ്ക്ക് രചിക്കപ്പെട്ട കവിതകളാണ് &lsquo;തുരുമ്പ്&rsquo; എന്ന ഈ സമാഹാരത്തിൽ. കോമളപദാവലികളുടെ അഭാവവും ദേശത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലേയ്ക്കുള്ള തിരിഞ്ഞുനോട്ടവും ഈ കവിതകളെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നു. ഗവ: ജനത ഹയര് സെക്കന്ഡറി സ്കൂളില് (നടുവട്ടം, പട്ടാമ്പി) ഭാഷാദ്ധ്യാപകന്. കവിയായ സന്ധ്യ, എൻ.പി. ആണ് ഭാര്യ.<br />
<br />
<br />
===കൃതികൾ=== <br />
(കവിതാ സമാഹാരങ്ങള്)<br />
<br />
*കനം <br />
*[[Thurump|തുരുമ്പ്]] <br />
*ഭാഷയും കുഞ്ഞും<br />
<br />
<br />
===സമ്പര്ക്കവിവരങ്ങൾ===<br />
;വിലാസം: പള്ളിശ്ശേരി, കീഴായൂർ പി.ഒ., പട്ടാമ്പി, പാലക്കാട് ജില്ല.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=SFN:Test&diff=19099
SFN:Test
2020-04-16T06:51:01Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div></ref><br />
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTDHTML 4.01//EN"><br />
<html><br />
<head><br />
<meta name="generator" content="LuaLaTeX-dev April 16, 2020, see www.luatex.org"><br />
<link rel="stylesheet" type="text/css" href="style/mystyle.css"/><br />
<title></title><br />
</head><br />
<body><br />
<br />
=ഭാഷയും സാഹിത്യവും=<br />
((സാഹിത്യം))<br />
<br />
ഭാഷാസാഹിത്യചരിത്രത്തെ വിഷയീകരിച്ചു് നിർമ്മിക്കുന്നതായ ഒരു ഗ്രന്ഥത്തിൽ, ഭാഷയും സാഹിത്യവും<br />
തമ്മിലുള്ള ദൃഢബന്ധത്തേയും, സാഹിത്യത്തിന്റെ സ്വഭാവം, ധർമ്മം, പ്രയോജനം മുതലായവയേയും പറ്റി,<br />
സംക്ഷിപ്തമായിട്ടെങ്കിലും വിവരിക്കാതെ തരമില്ല. അതിനാൽ ആദ്യമായി ഭാഷ എന്നാൽ എന്തു്<br />
എന്നുള്ളതിനെപ്പറ്റി അല്പം ചിന്തിക്കാം. മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ അന്തർഗ്ഗതങ്ങളെ ബുദ്ധിപൂർവ്വകമായ<br />
വിധത്തിൽ പരന്മാരെ ധരിപ്പിക്കുന്നതിനു് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഉപായമെന്നു് ഭാഷയെ വ്യാപകാർത്ഥത്തിൽ<br />
നിർവചിക്കാവുന്നതാണു്. ഈ അർത്ഥത്തിൽ ഭാഷയ്ക്കു വിവിധരൂപങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
<br />
# ആംഗ്യഭാഷ: മൂകന്മാരും, ശ്രോതാവിന്റെ ഭാഷ പരിചയമില്ലാത്തവരും ആംഗ്യങ്ങളെക്കൊണ്ടാണു്<br />
തങ്ങളുടെ വിചാരങ്ങളെ അന്യന്മാരെ ധരിപ്പിക്കുന്നതു്.<br />
# ചിത്രഭാഷ: ചിത്രങ്ങളുടെ സഹായത്താലും നാം ഇംഗിതങ്ങളെ മറ്റുള്ളവരെ ധരിപ്പിക്കാറുണ്ടു്.<br />
<br />
സാഹിത്യചരിത്രകാരന്മാരോ ഭാഷാശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരോ ഈ അർത്ഥങ്ങളിൽ ഭാഷാശബ്ദത്തെ<br />
പ്രയോഗിക്കാറില്ല. അവരുടെ ഭാഷ കേവലം വാചികമാകുന്നു. വെളിയിൽ എത്ര പ്രാവശ്യമെങ്കിലും യഥേച്ഛം<br />
പ്രകാശിപ്പിക്കാവുന്ന വികാരങ്ങളുടേയും വിചാരങ്ങളുടേയും സങ്കേതങ്ങളായ പദസമൂഹങ്ങളാണു് അവരെ<br />
സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഭാഷയുടെ പ്രധാന കരുക്കൾ. മറ്റു രണ്ടു വിധ ഭാഷകളും വാചികമായ ഭാഷയെ<br />
സഹായിക്കുന്നതിനുള്ള ഉപകരണങ്ങൾ മാത്രമാണു്.<br />
<br />
ഭാഷയെപ്പറ്റി പ്രതിപാദിക്കുന്ന അനേകം മാതിരി ഗ്രന്ഥങ്ങളുണ്ടു്. ഐന്ദ്രികമായോ ബൗദ്ധമായോ ഉള്ള<br />
വിവിധാനുഭൂതികളുടെ സമീചീനമായ സമ്മേളനത്തിന്റെ ഫലമായുണ്ടാകുന്ന രൂപങ്ങളേയും ഭാവങ്ങളേയും<br />
കുറിക്കുന്നതിനായി ഓരോ ദേശക്കാർ ഉപയോഗിക്കുന്ന ശബ്ദങ്ങളെ ഏതെങ്കിലും ക്രമമനുസരിച്ച് അടുക്കി<br />
അർത്ഥഗ്രഹമുണ്ടാകത്തക്കവണ്ണം വിവരിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കു കോശങ്ങൾ എന്നോ നിഘണ്ടുക്കൾ<br />
എന്നോ പേർ പറയുന്നു. ഭാഷയെ ശാസ്ത്രദൃഷ്ട്യാ പരിശോധിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥത്തിനു വ്യാകരണമെന്നു പേർ.<br />
അക്ഷരങ്ങളെ അവയുടെ സ്വഭാവമനുസരിച്ചു് വേർതിരിക്കൂ, ശബ്ദങ്ങളെ ചില ഉപാധികൾ അനുസരിച്ചു്<br />
വിഭജിക്കുക, പദങ്ങൾ തമ്മിൽ ചേരുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന വർണ്ണവികാരങ്ങൾ, പ്രക്രിയകൾ, വാക്യഘടന<br />
ഇത്യാദി പലേ സംഗതികൾ സാധാരണ വ്യാകരണത്തിന്റെ അധികാരസീമയിൽപ്പെടുന്നവയാണു്. ഓരോ<br />
ഭാഷയിലും ഉല്പത്തിമുതൽ ഏതല്ക്കാലപര്യന്തം ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഭേദഗതികളെ സയുക്തികം പ്രതിപാദിക്കുന്ന<br />
ഭാഷാചരിത്രവും, ഒരേ കുടുംബത്തിൽപ്പെട്ട ഭാഷകളെ താരതമ്യംചെയ്തു്, എന്തെങ്കിലും സാദൃശ്യ<br />
വൈസാദൃശ്യങ്ങൾ ഉണ്ടെന്നു കണ്ടുപിടിക്കുന്ന ഭാഷാതാരതമ്യശാസ്ത്രവും (comparative philosophy)<br />
വാസ്തവത്തിൽ വ്യാകരണത്തിന്റെ ശാഖകൾ മാത്രമാണു്. സാഹിത്യചരിത്രത്തിൽ ഇവയൊന്നും<br />
ഉൾപ്പെടുന്നില്ല.<br />
<br />
�# ആത്മാവിഷ്കരണേച്ഛ: ഇതിൽ നിന്നാണു് ഗ്രന്ഥകാരന്റെ ചിന്തകളേയും വികാരങ്ങളേയും നേരെ<br />
പ്രകാശിപ്പിക്കുന്ന ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങളുടെ ഉല്പത്തി. സ്വസ്വവികാരങ്ങളേയും വിചാരങ്ങളേയും ഉള്ളിൽ<br />
ഒതുക്കിവെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനു് മനുഷ്യർ സ്വഭാവേന അസമർത്ഥന്മാരാകുന്നു. ആ സ്ഥിതിക്കു്<br />
ബൗദ്ധമായും മാനസികമായും ഉള്ള വിശിഷ്ടാനുഭവങ്ങളുടെ സ്ഥിതി പറവാനുണ്ടോ?<br />
<br />
# ജനങ്ങളിലും അവരുടെ പ്രവൃത്തികളിലും നമുക്കു സഹജമായുള്ള കൗതുകം: സ്ത്രീപുരുഷന്മാരിലും, അവരുടെ<br />
കായികമായും മാനസികമായും ഉള്ള വ്യാപാരങ്ങളിലും, അവർ തമ്മിലുള്ള വിവിധ വേഴ്ചകളിലും നാം<br />
പ്രകൃത്യാ കുതുകികളാണു്. ആ കൗതുകത്തിന്റെ ഫലമാണു് മനുഷ്യജീവിതമാകുന്ന—മഹാനാടകത്തേ<br />
പ്രതിപാദിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ ആവിർഭാവം.<br />
<br />
# നാം അധിവസിക്കുന്ന വാസ്തവികലോകത്തിലും മനസ്സൃഷ്ടമായ സങ്കല്പലോകത്തിലും നമുക്കുള്ള കൗതുകം:<br />
നാം മാംസചക്ഷുസ്സുകൊണ്ടോ സങ്കല്പദൃഷ്ടികൊണ്ടോ കണ്ടിട്ടുള്ള വസ്തുക്കളേപ്പറ്റി അന്യന്മാരോടു<br />
പറയുന്നതിനു് സ്വയം പ്രേരിതരായി ഭവിക്കുന്നു. ആ പ്രേരണയിൽനിന്നാണു് വർണ്ണനാപരങ്ങളായ<br />
സാഹിത്യഗ്രന്ഥങ്ങൾ ഉത്ഭവിക്കുന്നതു്.<br />
<br />
# രൂപവിശേഷങ്ങളിൽ നമുക്കുള്ള പ്രതിപത്തി: രാമണീയകവിശേഷങ്ങളെക്കണ്ടു് ആസ്വദിക്കുന്നതിനു<br />
ശക്തിയുള്ളവർ തങ്ങളുടെ ആശയങ്ങൾക്കു് ചമൽക്കാരകാരകമാകുംവണ്ണം വിചിത്രവേഷങ്ങൾ<br />
നൽകുന്നതിനു പ്രേരിതരായി ഭവിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് സാഹിത്യം ഒരു കലയായിത്തീർന്നതു്.<br />
<br />
===സാഹിത്യത്തിന്റെ വിശിഷ്ടഗുണങ്ങൾ===<br />
<br />
ഒന്നാമതായി സാഹിത്യം സുകുമാരകലകളിൽവെച്ചു് ഏറ്റവും ഉൽകൃഷ്ടമാകുന്നു. കേവലം ലൗകികമെങ്കിലും,<br />
ശീഘ്രഗ്രാഹിയായ ഒരുവന്റെ ശ്രദ്ധയ്ക്കു വിഷയീഭവിക്കുന്നതുവരെ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും പരമാർത്ഥ<br />
തത്വത്തിന്റേയും രാമണീയകവിശേഷത്തിന്റേയും പ്രതിഫലനത്തേയാണു് നാം കവിത എന്നു പറയുന്നതു്.<br />
കൊയ്ത്തുകഴിഞ്ഞു പാടത്തുനിന്നു ചേറുപുരണ്ടുവരുന്ന കൃഷിവലകന്യകയെ എത്രയോപേർ കണ്ടിരിക്കും.<br />
പക്ഷേ, കവിയും ചിത്രകാരനും മാത്രമേ ആ വികൃതരൂപത്തിൽ മറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന<br />
രാമണീയകവിശേഷത്തേയും സത്യത്തേയും കാണുന്നുള്ളു. കവിയുടെ ഹൃദയത്തിൽ ആ കന്യക എങ്ങനെ<br />
പ്രതിഫലിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്നു നോക്കുക.<br />
<br />
�<poem><br />
മൂടില്ലാത്തൊരു മുണ്ടുകൊണ്ടു മുടിയും മൂടീട്ടു വൻ കറ്റയും<br />
ചൂടിക്കൊണ്ടരിവാൾ പുറത്തു തിരുകീ പ്രാഞ്ചിക്കിതച്ചങ്ങനെ<br />
നാടൻ കച്ചയുടുത്തു മേനി മുഴുവൻ ചേറും പുരണ്ടിപ്പൊഴീപാടത്തുന്നു വരുന്ന നിൻ വരവുകണ്ടേറെക്കൊതിക്കുന്നു ഞാൻ.<br />
</poem><!--end of verse--><br />
ആയിരത്തിൽ ഒരാൾ എങ്കിലും ആ സാധുസ്ത്രീയുടെ ഹൃദയത്തിൽ നിഷ്കപടമായ അദ്ധ്വാനത്തിന്റെയും, ആ<br />
വഴിക്കു ലഭിച്ച ജീവിതോപായത്തിന്റേയും ഫലമായി അങ്കുരിച്ച അലംഭാവത്തേയോ, ആനന്ദത്തേയോ,<br />
അവളിൽ നിന്നു സ്ഫുരിക്കുന്ന നിർവ്യാജമായ അദ്ധ്വാനമഹിമയേയോ കണ്ടിരിക്കുമോ?<br />
<br />
സാഹിത്യത്തിന്റെ രണ്ടാമത്തേഗുണം അതിന്റെ വ്യഞ്ജകത്വം ആകുന്നു. “ഇവളാണോ ആ കണ്വപുത്രിയായ<br />
ശകുന്തള?” കാളിദാസൻ ഈ ചൂർണ്ണികയാൽ നമ്മുടെ കല്പനാശക്തിക്കു പുതുതായ ഒരു ലോകത്തിലേക്കു<br />
പ്രവേശിപ്പാനുള്ള ഒരു കവാടം തുറന്നു തരുന്നു.<br />
<br />
സാർവകാലികത്വമാണു് സാഹിത്യത്തിന്റെ മൂന്നാമത്തെ ഗുണം. മനുഷ്യർ ജീവിതമത്സരത്തിൽ കുടുങ്ങി,<br />
ഭൗതികസുഖോപകരണ സമ്പാദനശ്രമത്തിൽ എത്രതന്നെ മുഴുകിയിരുന്നാലും രമണീയമായ വസ്തുക്കളേ<br />
നശിച്ചുപോവാൻ ഒരു കാലത്തും സമ്മതിക്കയില്ല. ഓരോ ഭാഷയിൽ അസംഖ്യം പുസ്തകങ്ങളും മാസികകളും<br />
അനുക്ഷണം ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടു്. അവയിൽ സൗന്ദര്യാവബോധത്തിനു് ഉതകുന്ന<br />
ഉത്തമഗ്രന്ഥങ്ങളോ ലേഖനങ്ങളോ നശിച്ചുപോകുന്നതായി കാണുന്നില്ല. ഈ വിഷയത്തിൽ സാഹിത്യത്തെ<br />
കൂലങ്ങൾ കുത്തിമറിയുന്ന ഒരു നദിയിലെ ജലത്തോടു താരതമ്യപ്പെടുത്താം. ഒഴുക്കിനു ശക്തിയുള്ളപ്പോൾ<br />
ജലം കലങ്ങിപ്പോകുന്നുവെങ്കിലും, അല്പകാലത്തിനുള്ളിൽ മാലിന്യം നിശ്ശേഷം നീങ്ങി, വീണ്ടും<br />
അച്ഛസ്ഫടികസങ്കാശമായിത്തീരുന്നു. അന്തസ്സാരവിഹീനമായ ക്ഷുദ്രവസ്തുക്കൾ ഏതാനും ദിവസത്തേയ്ക്ക്<br />
പൊന്തിക്കിടന്നശേഷം എവിടയോ ചെന്നു് അടിയുന്നു. ചെളി അടിയിൽ ചെന്നു് ഉറഞ്ഞുപോകുകയും<br />
ചെയ്യുന്നു.<br />
<br />
സാഹിത്യത്തിന്റെ നാലാമത്തെ ഗുണം സാർവ്വജനീനത്വമാണു്. നാം സംസ്കൃതസാഹിത്യം, തമിൾസാഹിത്യം<br />
എന്നിങ്ങനെ വേർതിരിച്ചു പറയാറുണ്ടെങ്കിലും നല്ല സാഹിത്യഗ്രന്ഥങ്ങൾക്കു് എല്ലാ ദേശക്കാരുടെയും<br />
ഹൃദയത്തെ ആവർജ്ജിക്കാനുള്ള ശക്തിയുണ്ടു്. ഉത്തമസാഹിത്യം നാലു എലുകകൾക്കുള്ളിൽ<br />
ഒതുങ്ങിരിക്കയില്ല; അതിനു് ജാതിഭേദമോ വർഗ്ഗഭേദമോ ഇല്ല. അത് സർവ്വലോകസാധാരണമായ രതി,<br />
ഉത്സാഹം, ശോകം ഇത്യാദി ഭാവങ്ങളെക്കൊണ്ടു് ഉപജീവിക്കുന്നതിനാൽ സർവ്വജനങ്ങളുടേയും<br />
ഹൃദയത്തിൽ അതിനു പ്രവേശമുണ്ടു്. <br />
===സാഹിത്യത്തിന്റെ പ്രയോജനം===<br />
<br />
സാഹിത്യം സുകുുമാരകലയാണെന്നു പറഞ്ഞതുകൊണ്ടു തന്നേ അതിന്റെ പരമമായ പ്രയോജനം<br />
ഹൃദയോല്ലാസമാണെന്നു് ഊഹിക്കാം. സൗന്ദര്യാവബോധത്തെ ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്ന സകല വസ്തുക്കളും<br />
ഹൃദയാനന്ദകരങ്ങളാണു്. സാഹിത്യം നമ്മേ പുതുതായ ഒരു ലോകത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു് സങ്കല്പശക്തിക്കു്<br />
ഉന്മേഷം നൽകുന്നതിനാൽ അതിനു് സംസ്കാരകാരകത്വം എന്നൊരു പ്രയോജനം കൂടിയുണ്ടു്.<br />
കാന്താസമ്മിതത്വേന ഉപദേശിച്ചു് അതു നമുക്കു ധർമ്മാധർമ്മവിവേകവും നൽകുന്നു. അതിനുംപുറമേ<br />
സാഹിത്യത്തിലാണു് ഒരു ജനമണ്ഡലത്തിന്റെ ആദർശങ്ങളേയും ചിന്താവികാരാദികളേയും സൂക്ഷ്മമായി<br />
രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണുന്നതു്. ചരിത്രത്തിൽ അവരുടെ ബാഹ്യവ്യാപാരങ്ങളെ മാത്രമേ<br />
<br />
�വിവരിച്ചുകാണുകയുള്ളു. കേരളീയരുടെ ആദിമചരിത്രം വായിച്ചാൽ അവർ പരസ്പരം മത്സരിച്ചു്<br />
സ്വാധികാരസ്ഥാപനത്തിനായി ശണ്ഠ കൂടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരുകൂട്ടം സ്വാർത്ഥപരന്മാരാണെന്നു മാത്രം<br />
മനസ്സിലാക്കാം. അവരെപ്പറ്റി യഥാർത്ഥ വിവരങ്ങൾ അറിയേണമെങ്കിൽ വടക്കൻപാട്ടുകളോ, നമ്പ്യാരുടെ<br />
കൃതികളോ വായിക്കണം. അവയിൽ കേരളീയജീവിതത്തിന്റെ നാനാമുഖങ്ങളും വിശദമായി<br />
പ്രതിഫലിച്ചുകാണും. അതുകൊണ്ടാണു് സാഹിത്യം ചരിത്രത്തേക്കാൾ ഗൗരവമുള്ളതും<br />
വിജ്ഞാനപ്രദവുമാണെന്നു് “അരിസ്റ്റോട്ടൽ” എന്ന മഹാൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതു്.<br />
<br />
<poem><br />
കാവ്യം യശസേഽർത്ഥകൃതേവ്യവഹാരവിദേശിവേദരക്ഷതയേ<br />
സദ്യഃ പരനിർവൃതയേ കാന്താസമ്മിതദയോപദേശയുജേ.<br />
</poem><!--end of verse--><br />
എന്നിങ്ങനെ മമ്മടാചാര്യർ കാവ്യപ്രയോജനങ്ങളേ വിവരിക്കുന്നു. ഇവയിൽ യശസ്സും അർത്ഥവും<br />
കാവ്യകൃത്തുക്കളെ സംബന്ധിക്കുന്നതാണു്. ശിവേതരക്ഷതി വായനക്കാർക്കും ഉണ്ടാകാവുന്നതുതന്നെ.<br />
എന്നാൽ ലോകവ്യവഹാരജ്ഞാനവും, പരനിർവൃതിയും, ചിത്തസംസ്കാരവും ആണു് വായനക്കാർക്കുള്ള<br />
പ്രധാന പ്രയോജനങ്ങൾ. ആചാര്യർതന്നെ മുകളിൽ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുള്ള പദ്യത്തിന്റെ വൃത്തിയിൽ<br />
പറഞ്ഞിരിക്കുന്നതു് ഇങ്ങനെയാണു്. ‘സകല പ്രയോജന മൗലിഭൂദം സമനന്തരമേവ<br />
രസാസ്വാദനസമുൽഭൂതം വിഗളിത വേദ്യാനന്തരമാനന്ദം…’<br />
<br />
ഇതിൽനിന്നും, കാവ്യത്തിന്റെ പരമമായ പ്രയോജനം തഛ്ശ്രവണാനന്തരമുണ്ടാകുന്ന പരമാനന്ദമാണെന്നു<br />
വ്യക്തമാകുന്നു.<br />
<br />
==സാഹിത്യത്തിന്റെ വിഷയങ്ങൾ==<br />
<br />
സാഹിത്യവിഭാഗത്തെപ്പറ്റി ആലോചിക്കുന്നതിനുമുമ്പായി അതിന്റെ വിഷയങ്ങളെപ്പറ്റി അല്പം<br />
പ്രസ്താവിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
# വ്യക്തിഗതമായ അനുഭവങ്ങൾ:അതായതു് ഒരുവന്റെ ആന്തരവും ബാഹ്യവും ആയ ജീവിതവൃത്തികളുടെ<br />
സമവായം.<br />
<br />
# മനുഷ്യൻ എന്ന നിലയിൽ മനുഷ്യന്നുണ്ടാകുന്ന അനുഭവങ്ങൾ:അതായതു് ജനനമരണാദികൾ,<br />
സുകൃതദുഷ്കൃങ്ങൾ, വിധിനിശ്ചയങ്ങൾ, ഈശ്വരൻ, ഈശ്വരനുമായുള്ള ബന്ധം, ഇത്യാദി വിഷയങ്ങളേ<br />
സംബന്ധിക്കുന്ന മഹത്തരങ്ങളായ പ്രമേയങ്ങൾ.<br />
<br />
�# മനുഷ്യന്റെ സാമുദായികബന്ധങ്ങൾ: സമുദായാംഗമെന്നുള്ള നിലയിൽ ചെയ്യുന്ന കർമ്മങ്ങൾ മുതലായവ.<br />
<br />
# ബഹിർല്ലോകവും മനുഷ്യനു് അതിനോടുള്ള ബന്ധവും.<br />
<br />
# കലാനിർമ്മാണത്തിനായി മനുഷ്യൻ ചെയ്യുന്ന പ്രയത്നങ്ങൾ. ഇവയഞ്ചുമാണു് സാഹിത്യത്തിന്റെ<br />
പ്രധാനവിഷയങ്ങൾ.<br />
<br />
===സാഹിത്യവിഭാവങ്ങൾ===<br />
<br />
സാഹിത്യത്തെ രൂപമനുസരിച്ചു് ഗദ്യം, പദ്യം, മിശ്രം എന്നു് പൊതുവേ മൂന്നായി വിഭജിക്കാം.<br />
ഛന്ദോനിബദ്ധവും ചമല്ക്കാരകാരകവുമായിട്ടുള്ളതു് പദ്യസാഹിത്യം.<br />
<br />
ഛന്ദോരഹിതവും ചമൽക്കാരകാരകവുമായ സാഹിത്യം ഗദ്യസാഹിത്യം.<br />
<br />
ഇതു രണ്ടും കലർന്നതു് മിശ്രം.<br />
<br />
===സാഹിത്യത്തെ സ്വഭാവമനുസരിച്ചും വേർതിരിക്കാം.===<br />
<br />
# ആത്മാവിഷ്കാരകമായ സാഹിത്യം: ഗാനാത്മകഖണ്ഡകാവ്യങ്ങൾ (Lyrics), വിലാപകാവ്യങ്ങൾ (Elegies),<br />
ഉപന്യാസങ്ങൾ, കലാനിരൂപണങ്ങൾ ഇവയിൽനിന്നാണു് ഗ്രന്ഥകാരന്റെ സ്വാഭിപ്രായങ്ങളും വികാരങ്ങളും<br />
തെളിഞ്ഞുകാണുന്നതു്. അതായതു് അയാൾ ഇത്തരം കൃതികളിൽ ഏറെക്കുറെ അന്തർമ്മുഖനായി<br />
കാണപ്പെടുന്നു.<br />
<br />
�# ഗ്രന്ഥകാരൻ അന്തർമുഖനാവാതെ ബാഹ്യമായ മനുഷ്യലോകത്തേക്കു് മനസ്സിനെ വ്യാപരിപ്പിക്കുമ്പോൾ<br />
ഉണ്ടാവുന്ന സാഹിത്യം: ചരിത്രം, ജീവനവൃത്താന്തം, ഉപാഖ്യാനം, ഇതിഹാസം, ആഖ്യായികകൾ<br />
മുതലായവ ഈ ഇനത്തിൽപ്പെടുന്നു.<br />
<br />
# വർണ്ണനാപരമായ സാഹിത്യം.<br />
<br />
===സാഹിത്യത്തിന്റെ പ്രധാന അംശങ്ങൾ നാലാണു്===<br />
<br />
# ബൗദ്ധാംശം (ഒരു വിഷയത്തെ പ്രതിപാദിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഗ്രന്ഥകാരൻ ചെയ്യുന്ന വിമർശനങ്ങൾ)<br />
<br />
# ഭാവവിശിഷ്ടമായ അംശം. ഇതാണു് രസരൂപത്തിൽ വായനക്കാർക്കു് അനുഭവപ്പെടുന്നതു്. കവി<br />
സമാധിയിൽ ഉദ്ദീപ്തമാകുന്ന രതിശോകാദിഭാവങ്ങളത്രേ വാങ്മുഖേന ബഹിർഗ്ഗമിച്ചു് ശ്രോതാക്കളുടേയോ<br />
പാഠകന്മാരുടേയോ ഹൃദയത്തിൽ ശൃംഗാരാദിരസങ്ങളായി അനുഭവപ്പെടുന്നതു്.<br />
<br />
# സാങ്കല്പികം: ഇതിനേയാണു് നാം ഭാവനാശക്തിയെന്നു വ്യവഹരിക്കുന്നതു്.<br />
<br />
# സാങ്കേതികം: രചനാസാമർത്ഥ്യം, രീതി, ഗുണം ഇവയെല്ലാം സാങ്കേതികാംശങ്ങളാകുന്നു.<br />
സാങ്കേതികാംശത്തിൽ ന്യൂനത വന്നാൽ കാവ്യത്തിനു് ദോഷം സംഭവിക്കും. സന്ദേശകാവ്യത്തിനു്<br />
മന്ദാക്രാന്തവൃത്തം തിരഞ്ഞെടുത്ത കവി, ശാകുന്തളത്തിൽ, ദുഷ്യന്തൻ ആശ്രമമൃഗങ്ങളുടെ നേർക്കു ശരം<br />
പ്രയോഗിക്കുന്നതിനു് ഒരുമ്പെടുന്നതിനെ തടയാനായി വന്ന ഋഷികളെക്കൊണ്ടു പറയിക്കുന്നതു് “നഖലു<br />
നഖലു” ഇത്യാദി ദ്രുതഗതിയായ ഒരു വൃത്തത്തിലാണു്. അതിനെ വലിയകോയിത്തമ്പുരാൻ<br />
തിരുമനസ്സുകൊണ്ടു് “അതിക്രൂരം ബാണം” എന്നിങ്ങനെ ഇഴഞ്ഞവൃത്തത്തിൽ തർജ്ജിമചെയ്തിട്ടുള്ളതു്<br />
അനുചിതമായിപ്പോയി എന്നു് ചിലർ ആക്ഷേപിക്കുന്നതും പ്രസ്താവയോഗ്യമത്രേ.<br />
<br />
�മമ്മടാചാര്യർ കവിക്കുണ്ടായിരിക്കേണ്ട ഗുണങ്ങളെ ഇപ്രകാരം പരിഗണിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
<poem><br />
“ശക്തിർന്നിപുണതാ ലോകശാസ്ത്രകാവ്യോദ്യവേക്ഷണാൽ<br />
കാവ്യജ്ഞശിക്ഷയാഭ്യാസ ഇതി ഹേതുസ്തദുത്ഭവേ.”<br />
</poem><!--end of verse--><br />
ശക്തി, ലോകശാസ്ത്രകാവ്യാദികളുടെ അവേക്ഷണംകൊണ്ടു സിദ്ധിക്കുന്ന നിപുണത, കാവ്യജ്ഞന്മാരുടെ<br />
ഉപദേശത്താലുണ്ടാവുന്ന അഭ്യാസം ഇവ മൂന്നും കാവ്യത്തിന്റെ ഉല്പത്തിക്കുള്ള ഹേതുക്കളാണു്. ഇതിൽ<br />
ശക്തിയെന്നു പറയുന്നതു് പ്രതിഭാ വിലാസത്തെയാകുന്നു. ലോചനകാരൻ പ്രതിഭയേ, “പ്രതിഭാ<br />
അപൂർവവസ്തുനിർമ്മാണക്ഷമാ പ്രജ്ഞ” എന്നു നിർവ്വചിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ നോക്കിയാൽ കാവ്യകാരനു്<br />
വാസനാരൂപമായ ശക്തിയും വ്യുല്പത്തിദാർഢ്യവും അവശ്യമുണ്ടായിരിക്കേണ്ടതാണു്. ബൗദ്ധവും<br />
സാങ്കേതികവും ആയ അംശങ്ങൾ വ്യുല്പത്തിയുടെ ഫലങ്ങളാകുന്നു. ബാക്കിയുള്ളവ ശക്തിജന്യങ്ങളത്രേ.<br />
സർ വില്യം ടെമ്പിൾ ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു:<br />
<quote><br />
“കാവ്യം പ്രതിഭാശക്തിയുടെ സന്താനമാണെന്നുവരികിലും, അതിനു് പരിപുഷ്ടിയും<br />
അവയവസന്നിവേശത്താലുണ്ടാകുന്ന സൗന്ദര്യവും വരേണമെങ്കിൽ അഭ്യാസത്താൽ നിയന്ത്രിക്കാതെ<br />
തരമില്ല.”<br />
</quote><!--end of quote--><br />
<br />
==സാഹിത്യചരിത്രം==<br />
<br />
നാം ഒരു പുസ്തകം എടുത്താൽ, അതിന്റെ ഗ്രന്ഥകർത്താവിനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുക സാധാരണമാണല്ലോ.<br />
അതുപോലെതന്നെ ഒരു ഗ്രന്ഥകർത്താവിനെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ വിചാരഗതി അയാൾ<br />
ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കാലത്തിലേക്കും, അയാൾ ഉൾപ്പെട്ട ജനമണ്ഡലത്തിലേക്കും കടക്കുന്നു. ഏതെങ്കിലും ഒരു<br />
ഭാഷയിലെ സാഹിത്യമെന്നു പറയുന്നതു്, അതു സംസാരിച്ചുവരുന്ന ജനതയുടെ മനോഗതികളുടേയും<br />
സ്വഭാവത്തിന്റേയും കാലന്തോറും ഉത്തരോത്തരം ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആവിഷ്ക്കരണത്തേയാണു്.<br />
അതുകൊണ്ടു് സാഹിത്യപഠനം ഒരുമാതിരി ലോകസഞ്ചാരമാണെന്നുപറയാം. അതു ഭിന്നജനതകളുടെ<br />
മനസ്സഞ്ചയങ്ങളിൽക്കൂടി യഥേച്ഛം സഞ്ചരിക്കുന്നതിനു നമ്മെ സമർത്ഥന്മാരാക്കിത്തീർക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു്<br />
സാഹിത്യം ചരിത്രത്തിന്റെ ഒരു അനുബന്ധവും വ്യാഖ്യാനവുമാണെന്നു സിദ്ധിക്കുന്നു.<br />
<br />
�<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
{| id="mp-topbanner" style="width:100%; background:#f9f9f9; margin:1.2em 0 6px 0; border:1px solid #ddd;"<br />
| style="width:61%; color:#000;" |<br />
{| style="width:280px; border:none; background:none;"<br />
| style="width:280px; text-align:center; white-space:nowrap; color:#000;" |<br />
<div style="font-size:162%; border:none; margin:0; padding:.1em; color:#000;">Welcome to Sayahna Foundation,</div><br />
<div style="top:+0.2em; font-size:95%;">the virtual community endeavouring to preserve human heritage.</div><br />
<div id="articlecount" style="font-size:85%;">[[Special:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]] articles in English and Malayalam</div><br />
|}<br />
| style="width:13%; font-size:95%;" |<br />
* [[Sayahna:About|About]]<br />
* [[:Category:News|News]]<br />
* [[Sayahna_Projects|Projects]]<br />
<!--* [[CloudTeX|Cloud{{TeX}}]] Commented out on 2014/04/30--><br />
| style="width:13%; font-size:95%;" |<br />
* [http://math.sayahna.org Mathematics]<br />
* [[Malayalam_Books|Malayalam]]<br />
* [http://ola.in Pradikshina]<br />
| style="width:13%; font-size:95%;" |<br />
* [http://hssa.sayahna.org HSSA]<br />
* [[Volunteers]] <br />
* [[In_Memory_of_Michael_S_Hart|In Memory&hellip;]]<br />
|}<br />
<br />
{| id="mp-upper" style="width: 100%; margin:4px 0 0 0; background:none; border-spacing: 0px;"<br />
| class="MainPageBG" style="width:50%; border:1px solid #cef2e0; background:#f5fffa; vertical-align:top; color:#000;" |<br />
{| id="mp-left" style="width:100%; vertical-align:top; background:#f5fffa;"<br />
| style="padding:0px;" |<br />
<br />
{{Boxtitle|align=left|തെരഞ്ഞെടുത്ത ഉള്ളടക്കം}}<br />
<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|<br />
[[File:Mkn-05.jpg|left|x100px|എം കൃഷ്ണൻ നായർ]] [[എം കൃഷ്ണന് നായര്]]: '''[[ഒരു ശബ്ദത്തില് ഒരു രാഗം]]'''&ensp;<br />
സംഭവിക്കാനിടയില്ലാത്ത കാര്യങ്ങളാണോ സുസ്കിന്റ് വര്ണ്ണിക്കുന്നതു്? ആയിരിക്കാം. പക്ഷേ സാഹിത്യസൃഷ്ടി അതിന്റെ സാകല്യാവസ്ഥയില് ഭാവനാത്മകമായ അനുഭവമാകുമ്പോള് സംഭവ്യതയെക്കുറിച്ചു് ആര്ക്കും സംശയമുണ്ടാകുന്നില്ല. അനന്തപദ്മനാഭന് മിന്നല് പ്രവാഹമെന്ന കണക്കെ ആവിര്ഭവിക്കുമ്പോള്, അപ്രത്യക്ഷനാകുമ്പോള് അനുവാചകനു വൈരസ്യമില്ല. ഡോണ്ക്വിക്സോട്ടിന്റെ പരാക്രമങ്ങള് ഒററയ്ക്കെടുത്തു നോക്കിയാല് അവിശ്വസനീയമാണെങ്കിലും നോവലിന്റെ പ്രവാഹത്തിനിടയില് അതിനു വിശ്വാസ്യത കൈ വരുന്നു. ആഖ്യാന പാടവംകൊണ്ട് നോവലിസ്ററ് ഭാവനാത്മകമായ ലോകം സൃഷ്ടിക്കുമ്പോഴാണ് ഇതുണ്ടാകുന്നതു്. <br />
[[ഒരു ശബ്ദത്തില് ഒരു രാഗം|(തുടര്ന്ന് വായിക്കുക&hellip;)]] }}<br />
<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|<br />
[[File:CivicChandran-01.jpg|right|x100px|സിവിക് ചന്ദ്രന്]] [[സിവിക് ചന്ദ്രൻ|സിവിക് ചന്ദ്രന്]]: '''&lsquo;[[നിങ്ങളാരെ കമ്യൂണിസ്റ്റാക്കി|നിങ്ങളാരെ കമ്യൂണിസ്റ്റാക്കി]]&rsquo;'''&ensp; <br />
<poem><br />
ഭാരതി: എന്നിട്ടുമെന്തേ, ആ നാടകവും പ്രസ്ഥാനവും പണിയെടുക്കുന്നവരെ പ്രാഥമികമായും അഭിസംബോധന ചെയ്തില്ല?<br />
കോറസ്: (പ്രവേശിച്ച് ഭാസിക്കുനേരെ വിരല് ചൂണ്ടിക്കൊണ്ടിത് ആവര്ത്തിക്കുന്നു)<br />
വൃദ്ധന്: പുലമാടങ്ങളില് ഒളിവില് കഴിയുമ്പോഴും ഉണ്ണിത്തമ്പുരാക്കന്മാര്ക്ക് അഭിസംബോധന ചെയ്യെണ്ടിയിരുന്നത് സ്വന്തം പിതാക്കളെയായിരുന്നു. ഞങ്ങളെന്തുകൊണ്ട് കമ്യുണിസ്റ്റായി എന്നവര്ക്കു ബോദ്ധ്യപ്പെടുത്തണമായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാരും കമ്യൂണിസ്റ്റുകളാകുന്ന കാലം വിദൂരമല്ലെന്ന് അവര്ക്ക് ഉറപ്പിക്കണമായിരുന്നു.<br />
ഭാസി: (പൂട്ടിലു മടക്കുന്നു, കറമ്പന് അതേറ്റുവാങ്ങുന്നു. ഭാസി കറമ്പന്റെ തോളില് പിടിച്ചുകൊണ്ട്) നാടകത്തിന്റെ ബാക്കി ഭാഗം കൂടി കാണട്ടെ. (കറമ്പന്റെ സഹായത്തോടെ ഊന്നുവടിയില് സദസിന്റെ മുന്നിരയില് ചെന്നിരിക്കുന്നു.) <br />
</poem> [[നിങ്ങളാരെ കമ്യൂണിസ്റ്റാക്കി|(തുടര്ന്ന് വായിക്കുക&hellip;)]]}}<br />
<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|{{Boxtitle|align=left|സാഹിത്യവാരഫലത്തില് നിന്ന്}}<br />
[[file:KAyyappapanikar.jpg|left|x100px]] പരമാര്ത്ഥം ആരെയും വേദനിപ്പിക്കില്ല എന്നു മാര്കസ് ഒറിയലിസ് പറഞ്ഞതു ശരിയല്ല. സത്യം ചിലരെ വേദനിപ്പിച്ചതുകൊണ്ടാണ് [https://ml.wikipedia.org/wiki/Socrates സോക്രട്ടീസിന്] വിഷം കുടിക്കേണ്ടി വന്നത്. [https://ml.wikipedia.org/wiki/Jesus യേശു]വിനു കുരിശിലേറേണ്ടിവന്നത്. [https://ml.wikipedia.org/wiki/Mahatma_Gandhi മഹാത്മാ ഗാന്ധി] വെടിയേറ്റു വീണത്. എന്നാല് സത്യപ്രസ്താവം നടത്തുന്ന വ്യക്തി അസത്യപ്രസ്താവം നടത്തുന്നുവെന്ന് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞാല്? സത്യം പറഞ്ഞയാളും ഖേദിക്കും, കേട്ടുനില്ക്കുന്നവരും ഖേദിക്കും. ആ രീതിയിലുള്ള ദുഃഖമാണ് എനിക്ക് അഭിമതനായ തായാട്ടു ശങ്കരനെ സംബന്ധിച്ച് ഉണ്ടായത്. [https://ml.wikipedia.org/wiki/K._Ayyappa_Paniker ഡോക്ടര് അയ്യപ്പപ്പണിക്കരുടെ] &ldquo;ചിരുത&rdquo; എന്ന കാവ്യം സുന്ദരമാണ്. കാവ്യത്തിന്റെ ആരംഭം നോക്കുക:<br />
<poem><br />
::ആകാശങ്ങളിടിഞ്ഞീ-<br />
::ല്ലമ്പിളി ദൂരെപ്പോയിമറഞ്ഞി-<br />
::ല്ലോമനവാടിയിലിങ്ങനെമുല്ലപ്പൂവുകള്<br />
::നിന്നനിലയ്ക്കേ കല്ലായില്ല.<br />
</poem><br />
[[സാഹിത്യവാരഫലം_1983_12_18|(തുടര്ന്ന് വായിക്കുക&hellip;)]]}}<br />
|-<br />
|}<br />
| style="border:1px solid transparent;" |<br />
| class="MainPageBG" style="width:50%; border:1px solid #cedff2; background:#f5faff; vertical-align:top;"|<br />
{| id="mp-right" style="width:100%; vertical-align:top; background:#f5faff;"<br />
| style="padding:0px;" | <br />
<br />
{{Boxtitle|align=left|സായാഹ്ന വാർത്തകൾ}}<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|<br />
[[file:Sundar-01.jpg|left|x100px]] സായാഹ്നയുടെ സജീവപ്രവർത്തകരിൽ ഒരാളും അറിയപ്പെടുന്ന കാർട്ടൂൺ ചരിത്രകാർനും, നിരൂപകനും കഥാകൃത്തുമായ [[Sundar|സുന്ദർ]] ഇന്നു (2016 നവംബർ 12) പുലർച്ചെ സിഡ്നിയിൽ വെച്ച് നിര്യാതനായി. ഹൃദയശസ്ത്രക്രിയയെ തുടർന്നുള്ള സങ്കീർണ്ണതകളാണു് മരണകാരണം. സായാഹ്നയ്ക്ക് വളരെയധികം എഴുത്തുകാരെ പരിചയപ്പെടുത്തിയതും അവരെ സ്വതന്ത്ര&shy;പ്രകാശനത്തിന്റെ ലോകത്തിൽ എത്തിക്കുവാനായതും സുന്ദറിന്റെ പ്രയത്നഫലമായിട്ടാണു്. പ്രമുഖ ഇന്തോ-ഐറിഷ് എഴുത്തുകാരനായ ഓബ്രിമേനന്റെ ആത്മകഥ '''ഹൃദയത്തിൽ ഒരിടം''' എന്ന പേരിൽ മലയാളത്തിലേയ്ക്കു വിവർത്തനം ചെയ്തിട്ടുണ്ടു്. ഓ.വി. വിജയന്റെ കാർട്ടുണുകളുടെ ഒരു സമാഹാരം '''Tragic Idiom''' എന്ന പേരിൽ പുറത്തിറക്കിയിട്ടുണ്ടു്. കേരളത്തിലെ മനോരോഗാശുപത്രികളെക്കുറിച്ചു് സുന്ദർ എഴുതിയ [[EeBhranth|ഈ ഭ്രാന്താലയത്തിന് നാവുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ]] എന്ന പുസ്തകം (സായാഹ്നയിൽ ലഭ്യമാണു്) അന്നു കോളിളക്കമുണ്ടാക്കിയതാണു്. സുന്ദറിന്റെ ഏതാനും ലേഖനങ്ങളും ഒരു ചെറുകഥയും കൂടി സായാഹ്ന പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ടു്. സുന്ദറിന്റെ വിയോഗം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സുഹൃത്തുക്കൾക്കെന്നപോലെ സായാഹ്നയ്ക്കും വലിയ നഷ്ടമാണുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നത്. ആദരാഞ്ജലികൾ!<br />
}}<br />
<!-- --><br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|<br />
[[file:RanjithKannankattil-01.jpg|right|x100px]] മലയാളകവിത കുറെയധികം പുതിയ കവികളിലൂടെ ഇന്നും ജൈത്രയാത്ര തുടരുകയാണു്. ഈ യുവകവികളിൽപ്പെട്ട ഒരാളെയാണു് സായാഹ്ന ഇത്തവണ അവതരിപ്പിക്കുന്നതു് &mdash; [[Ranjith_Kannankattil|രഞ്ജിത് കണ്ണൻകാട്ടിൽ]]. നിർമ്മാണസാങ്കേതിക വിദഗ്ദ്ധനായി തൊഴിൽ ചെയ്യുമ്പോഴും കാവ്യസപര്യ തുടർന്നുപോരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ കവിതാസമാഹാരമായ [[Kintsugi|&ldquo;കിൻസുഗി — ഹൃദയം പുണരുന്ന മുറിവുകൾ&rdquo;]] ഇപ്പോൾ മുതൽ സായാഹ്നയിൽ ലഭ്യമാണു്. പ്രതികരണങ്ങൾ അറിയിക്കുക.}}<br />
<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|{{Boxtitle|align=left|പുതിയതായി ചേര്ത്തത്}}<br />
* [[Ranjith_Kannankattil|രഞ്ജിത് കണ്ണൻകാട്ടിൽ]]: [[Kintsugi|&ldquo;കിൻസുഗി — ഹൃദയം പുണരുന്ന മുറിവുകൾ&rdquo;]] (കവിതാസമാഹാരം)<br />
* [[സി_അനൂപ്|സി അനൂപ്]]: [[പ്രണയത്തിന്റെ അപനിർമ്മാണം]] (കഥാസമാഹാരം)<br />
* [[കെ.ബി.പ്രസന്നകുമാർ|കെബി പ്രസന്നകുമാർ]]: [[സാഞ്ചി]] (കവിതാസമാഹാരം)<br />
* [[എം കൃഷ്ണന് നായര്]]: [[ഒരു ശബ്ദത്തില് ഒരു രാഗം]] (ലേഖനങ്ങള്)<br />
* [[സെബാസ്റ്റ്യൻ|സെബാസ്റ്റ്യൻ]]: [[ചില്ലുതൊലിയുളള തവള]] (കവിതാസമാഹാരം)<br />
* [[സിവിക് ചന്ദ്രൻ|സിവിക് ചന്ദ്രന്]]: &lsquo;[[നിങ്ങളാരെ കമ്യൂണിസ്റ്റാക്കി|നിങ്ങളാരെ കമ്യൂണിസ്റ്റാക്കി]]&rsquo;<br />
* [[CVBalakrishnan|സിവി ബാലകൃഷ്ണന്]]: [[ഉപരോധം|ഉപരോധം]] (നോവല്)<br />
* [[ഇ.സന്തോഷ് കുമാർ|ഇ സന്തോഷ് കുമാര്]]: [[ഗാലപ്പഗോസ്|ഗാലപ്പഗോസ്]] (കഥാസമാഹാരം)<br />
* [[PRaman|പി രാമന്]]: [[Thurump|തുരുമ്പ്]]}}<br />
<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|<br />
[[File:CVBalakrishnan-01.jpg|right|90px]] [[CVBalakrishnan|സി.വി. ബാലകൃഷ്ണന്]]: '''[[ഉപരോധം]]'''&ensp; <br />
<poem><br />
&ldquo;ഓ, ഹോയ്.&rdquo;<br />
അയാള് നീട്ടി ഒച്ചയെടുത്തു.<br />
മൂരികളുടെ പുറത്ത് മുടിങ്കോല്കൊണ്ട് മാറിമാറി ആഞ്ഞടിച്ചു.<br />
മൂരികള് പിടഞ്ഞ്, നുകത്തിന്റെയും ഞേങ്ങോലിന്റെയും കനം പേറി, ചെളിവയലിലൂടെ പ്രയാസപ്പെട്ട് നടന്നു. കാലിവളത്തിന്റെയും ചെളിമണ്ണിന്റെയും മണമുയര്ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വയലുകള്ക്കുമുകളില് കാക്കകളും മൈനകളും പറന്നു കളിച്ചു. തെളിഞ്ഞതും സുന്ദരവുമായ ആകാശത്തില്നിന്ന് വയലുകളിലേയ്ക്ക് വെയില് ചുരന്നൊഴുകി. തോട്ടിറമ്പില് പരല്മീനുകളെക്കാത്ത് വെള്ളക്കൊക്കുകള് തപസ്സിരുന്നു.<br />
</poem><br />
[[ഉപരോധം|(തുടര്ന്ന് വായിക്കുക&hellip;)]]}}<br />
<br />
{{SFbox|shadowcolor=white|align=left|{{Boxtitle|align=left|സായാഹ്ന കാലിഡോസ്കോപ്}}<br />
<random limit="10" namespace="Main" columns="1" />}}<br />
<br />
<br />
|-<br />
|}<br />
|}<br />
{{SFbox<br />
|{{boxtitle|[[Malayalam_Books|മലയാള കൃതികള്]]|#EBEB99}}<br />
[[Malayalam_Books|സായാഹ്നയില് ലഭ്യമായ എല്ലാ മലയാളകൃതികളുടെയും വര്ഗ്ഗം തിരിച്ചുള്ള വിവരം ഇവിടെ കാണുക]].<br />
}}<br />
{{MKN/Works}}<br />
{{MKN/SV}}<br />
{{MKN/SV-Quotes|state=collapsed}}<br />
{{EHK/Works}}<br />
<br />
__NOTOC____NOEDITSECTION____NOTITLE__</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=%E0%B4%AA%E0%B5%81%E0%B4%B8%E0%B5%8D%E0%B4%A4%E0%B4%95%E0%B4%99%E0%B5%8D%E0%B4%99%E0%B4%B3%E0%B5%81%E0%B4%9F%E0%B5%86_%E0%B4%B8%E0%B5%82%E0%B4%9A%E0%B4%BF%E0%B4%95&diff=19098
പുസ്തകങ്ങളുടെ സൂചിക
2020-04-03T06:58:55Z
<p>Cvr: /* ഇനി കിട്ടേണ്ടവ */</p>
<hr />
<div>[[File:Mkn-16.jpg|thumb|right|200px|എം കൃഷ്ണന് നായര്]]<br />
&larr; [[എം കൃഷ്ണന് നായര്]]<br />
<br />
===കിട്ടിയ പുസ്തകങ്ങള്===<br />
<br />
# [[ഏകാന്തതയുടെ ലയം]]<!--; പ്രഭാത്; 131--> (1984)<br />
# [[മാജിക്കല് റിയലിസം]]<!--; പ്രഭാത്; 99--> (1985)<br />
# [[പ്രകാശത്തിന് ഒരു സ്തുതിഗീതം]]<!--; പ്രഭാത്; 118--> (1987)<br />
# [[Prabandham|എം കൃഷ്ണന് നായരുടെ പ്രബന്ധങ്ങള്]]<!--; മലയാളം; 624--> (1987)<br />
# [[മനോരഥങ്ങളിലെ യാത്രക്കാർ]]<!--; പ്രഭാത്; 83--> (1990)<br />
# [[Darpanam|ആത്മാവിന്റെ ദര്പ്പണം]]<!--; പ്രഭാത്; 108--> (1991)<br />
# [[മണല്ക്കാട്ടിലെ പൂമരങ്ങൾ]]<!--; പ്രഭാത്; 126--> (1992)<br />
# [[ശരത്ക്കാലദീപ്തി]]; പ്രഭാത്<!--; 147--> (1993)<br />
# [[പനിനീര്പ്പൂവിന്റെ പരിമളം പോലെ]]<!--; ഡിസി ബുക്സ്; 76--> (1994)<br />
# [[Muthukal|മുത്തുകള്]]<!--; നെരൂദ 124--> (1994)<br />
# [[വിശ്വസുന്ദരി; വൃദ്ധരതി]]<!--; ഇംപ്രിന്റ്; 79--> (1996)<br />
# [[വായനക്കാരാ, നിങ്ങള് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നോ?]]<!-- ഡിസി; 86--> (1997)<br />
# [[കലാസങ്കല്പ്പങ്ങൾ]]<!--; മാളുബന്; 58--> (1999)<br />
# [[മോഹഭംഗങ്ങള്]]<!--; ഒലിവ്; 87--> (2000) [ [[മോഹഭംഗങ്ങള്|മീഡിയവിക്കി]] | [http://books.sayahna.org/ml/pdf/moha.pdf പി.ഡി.എഫ് പതിപ്പ്] | [http://books.sayahna.org/ml/epub/moha.epub ഇപബ് പതിപ്പ്] ]<br />
# [[സൗന്ദര്യത്തിന്റെ സന്നിധാനത്തില്]]<!--; H&C; 102--> (2007)<br />
# [[ആധുനിക മലയാള കവിത]]<br />
# [[പ്രതിഭയുടെ ജ്വാലാഗ്നി]]<br />
# [[ചിത്രശലഭങ്ങൾ പറക്കുന്നു]]<br />
# [[കറുത്ത ശലഭങ്ങൾ]]<br />
# [[ഒരു ശബ്ദത്തില് ഒരു രാഗം]]<br />
----<br />
<br />
=== ഇനി കിട്ടേണ്ടവ===<br />
<br />
താഴെപ്പറയുന്ന പുസ്തകങ്ങളുടെ പ്രതികള് കൈയിലുള്ളവര് ദയവായി സായാഹ്നയുമായി ബന്ധപ്പെടുക: <cvr@sayahna.org><br />
<br />
# സ്വപ്നമണ്ഡലം<br />
<br />
----<br />
<br />
&larr; [[എം കൃഷ്ണന് നായര്]]<br />
<br />
{{MKN/SV-kk}}<br />
{{MKN/SV-sm}}</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19059
Samagra lipi
2020-01-04T04:43:35Z
<p>Cvr: /* രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ അകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തി വച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|`}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ.&thinsp;രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൾ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19058
Samagra lipi
2020-01-04T04:41:58Z
<p>Cvr: /* MISIS-മീര */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ അകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തി വച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|`}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ.&thinsp;രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19057
Samagra lipi
2020-01-04T04:38:19Z
<p>Cvr: /* MISIS-മീര */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ അകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തി വച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|`}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ.&thinsp;രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<sup id="cite_ref-9" class="reference"><a href="#cite_note-4">&#91;9&#93;</a></sup><!--<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref> \cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19056
Samagra lipi
2020-01-04T04:30:26Z
<p>Cvr: /* ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ അകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തി വച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|`}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ.&thinsp;രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19055
Samagra lipi
2020-01-04T04:29:11Z
<p>Cvr: /* അപ്രവചനീയത */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ അകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തി വച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|`}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19054
Samagra lipi
2020-01-04T04:24:24Z
<p>Cvr: /* [ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ അകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തി വച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19053
Samagra lipi
2020-01-04T04:22:50Z
<p>Cvr: /* ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19052
Samagra lipi
2020-01-04T04:21:56Z
<p>Cvr: /* ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}.<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19051
Samagra lipi
2020-01-04T04:18:45Z
<p>Cvr: /* ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ<span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span>, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19050
Samagra lipi
2020-01-04T04:17:33Z
<p>Cvr: /* മലയാളത്തനിമ (1998) */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തിനു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19049
Samagra lipi
2020-01-04T04:15:50Z
<p>Cvr: /* പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19048
Samagra lipi
2020-01-04T04:14:21Z
<p>Cvr: /* ലിപി പരിഷ്കാരം */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">{</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19047
Samagra lipi
2020-01-04T04:13:10Z
<p>Cvr: /* ലിപി പരിഷ്കാരം */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: <span style="font-family:samagra7;color:red;">}</span> {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19046
Samagra lipi
2020-01-02T11:30:49Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19045
Samagra lipi
2020-01-02T11:25:43Z
<p>Cvr: /* സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളസമഗ്രലിപിസഞ്ചയം}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളസമഗ്രലിപിസഞ്ചയം]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!--\cite{gundert}--> {{hhlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19044
Samagra lipi
2020-01-02T11:23:51Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളസമഗ്രലിപിസഞ്ചയം}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div>{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളസമഗ്രലിപിസഞ്ചയം]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19043
Samagra lipi
2020-01-02T11:22:25Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:മലയാളസമഗ്രലിപിസഞ്ചയം}}<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|മലയാളസമഗ്രലിപിസഞ്ചയം]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}<div style="font-size:1.1em;padding-left:5em;padding-top:-1em;">&mdash; കെ. എച്. ഹുസൈൻ</div><br />
1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19042
Samagra lipi
2020-01-02T11:15:07Z
<p>Cvr: /* ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:സമഗ്രലിപി}}<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|സമഗ്രലിപി]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
<br />
1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
:: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
:: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:#222;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19041
Samagra lipi
2020-01-02T11:11:17Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:സമഗ്രലിപി}}<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 125px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = എം.ലിബ്.എസ്സി.<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|സമഗ്രലിപി]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
<br />
1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19040
Samagra lipi
2020-01-02T11:08:57Z
<p>Cvr: /* രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന */</p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:സമഗ്രലിപി}}<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 150px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = [http://en.wikipedia.org/wiki/Master_of_Science എം.എസ്.സി.]<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = ഇടതുപക്ഷം, മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|സമഗ്രലിപി]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
<br />
1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; <!-- [[File:kartika-la.png|right|100px]]--><br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=File:Kartika-la.png&diff=19039
File:Kartika-la.png
2020-01-02T11:06:36Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div></div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=File:KHHussain.png&diff=19038
File:KHHussain.png
2020-01-02T11:06:00Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div></div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19037
Samagra lipi
2020-01-02T10:19:03Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>__NOTITLE____NOTOC__{{DISPLAYTITLE:സമഗ്രലിപി}}<br />
{{Infobox writer <!-- For more information see [[:Template:Infobox Writer/doc]]. --> <br />
| name = കെ. എച്. ഹുസൈൻ<br />
| honorific_prefix = <br />
| honorific_suffix = <br />
| image = KHHussain.png<br />
| image_size = 150px<br />
| border = yes<br />
| alt = <br />
| caption = <br />
| native_name =<br />
| native_name_lang = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| pseudonym = <br />
| birth_name = <br />
| birth_date = {{Birth date|1952|12|}}<br />
| birth_place = കൊടുങ്ങല്ലൂർ<br />
| death_date = <br />
| death_place = <br />
| resting_place = <br />
| occupation = ഭാഷാസാങ്കേതികജ്ഞൻ, ലിപിരചയിതാവ്<br />
| language = [http://ml.wikipedia.org/wiki/മലയാളം മലയാളം]<br />
| nationality = [http://ml.wikipedia.org/wiki/ഇന്ത്യ ഇന്ത്യ]<br />
| ethnicity = [http://ml.wikipedia.org/wiki/കേരളം കേരളം]<br />
| religion = <br />
| citizenship = ഭാരതീയന് <br />
| education = [http://en.wikipedia.org/wiki/Master_of_Science എം.എസ്.സി.]<br />
| alma_mater = യു.സി.കോളേജ്, ആലുവ; കേരള സർവകലാശാല <br />
| period = <br />
| genre = <br />
| subject = ഗണിതം, ലൈബ്രറി സയൻസ്<br />
| movement = ഇടതുപക്ഷം, മലയാളം തനതുലിപി, രചന അക്ഷരവേദി<br />
| notableworks = യൂണിക്കോഡ് കാലം; <br/>[[Samagra_lipi|സമഗ്രലിപി]]; <br />
| spouse = രാജമ്മ<br />
| partner = <br />
| children = മീര<br />
| relatives = <br />
| awards = <br />
| signature = <br />
| signature_alt = <br />
| module =<br />
| website = rachana.org.in<br />
| portaldisp = <br />
}}<br />
<br />
1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19036
Samagra lipi
2020-01-02T10:02:11Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു്.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref> <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo;.<ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref> <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;<ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ<ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു്.<ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/</ref>) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു്.<ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf</ref>) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും. <!--\cite{lipilist}--><br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി <!--\cite{asciirachana}--> രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു്.<ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref><!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു.<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/.</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ<ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam</ref><!--\cite{opentypespec}--> ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക. <!--\cite{anjali}--><br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ<ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19035
Samagra lipi
2020-01-02T09:48:16Z
<p>Cvr: /* ലിപി പരിഷ്കാരം */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref>. <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo; <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, \etal. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref>. <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു്.<ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf</ref> <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു.<br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; <ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ <ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് <ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. [[https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/]]</ref>.) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് <ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. [[https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf]]</ref>.) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് <ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref>. <!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു <ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. [[https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam]]</ref>.<!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. [http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/].</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ <ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. [[https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ]].</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19034
Samagra lipi
2020-01-02T09:46:14Z
<p>Cvr: /* MISIS-മീര */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref>. <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo; <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, \etal. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref>. <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് <ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. [[https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf]].</ref>. <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; <ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ <ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് <ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. [[https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/]]</ref>.) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് <ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. [[https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf]]</ref>.) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് <ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref>. <!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു <ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. [[https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam]]</ref>.<!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}}<ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. [http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/].</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ <ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. [[https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ]].</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19033
Samagra lipi
2020-01-02T09:42:28Z
<p>Cvr: /* [ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref>. <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo; <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, \etal. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref>. <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് <ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. [[https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf]].</ref>. <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; <ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ <ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് <ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. [[https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/]]</ref>.) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് <ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. [[https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf]]</ref>.) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
* {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}}.<br />
<br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് <ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref>. <!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു <ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. [[https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam]]</ref>.<!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} <ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. [[http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/]].</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ <ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. [[https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ]].</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19032
Samagra lipi
2020-01-02T09:41:13Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, മുതൽപേർ. 1999. രചന അക്ഷര വേദി.</ref>. <!--\cite{rachanavedi}--> &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല&rdquo; <ref>ആർ. ചിത്രജകുമാർ, \etal. എന്താണു് തനതുലിപി.</ref>. <!--\cite{thanathulipi}--><br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് <ref>Government of Kerala. 1971, Malayalam script: adoption of new script for use. [[https://www.unicode.org/L2/L2008/08039-kerala-order.pdf]].</ref>. <!--\cite{lipireform}--> വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; <ref>മലയാളത്തനിമ.</ref><!--\cite{thanima}--> എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ <ref>ബ്രാഹ്മി ലിപി പൊതു സവിശേഷതകൾ: https://en.wikipedia.org/wiki/Brahmic_scripts#Characteristics</ref><!--\cite{brahmi}--> ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് <ref>കാവ്യ മനോഹർ, രജീഷ് കെ.വി. 2015. രേഫത്തിന്റെ ചിത്രീകരണം. [[https://blog.smc.org.in/malayalam-rendering-and-fonts-reph-sign-chapter-2/]]</ref>.) <!--\cite{ot-reph-shape}--><br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് <ref>സ്വതന്ത്ര മലയാളം കംപ്യൂട്ടിങ്. 2008. അറ്റോമിക് ചില്ല് സംവാദം. UTC proposal L2/08-038. [[https://wiki.smc.org.in/images/2/23/SMC_Unicode_5.1.pdf]]</ref>.) <!--\cite{atomicchillu}--><br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് <ref>എ. ആർ. രാജരാജവര്മ്മ. 1917. കേരളപാണിനീയം. അദ്ധ്യായം 1.</ref>. <!--\cite{arr}--> അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു <ref>മൈക്രോസോഫ്റ്റ്. ഓപ്പണ്ടൈപ് സ്പെസിഫിക്കേഷൻ. [[https://docs.microsoft.com/en-us/typography/script-development/malayalam]]</ref>.<!--\cite{opentypespec}--> ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} <ref>യുനെസ്കോ. CDS/ISIS database software. [[http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/information-society/open-source-and-low-cost-technologies/information-processing-tools/cdsisis-database-software/]].</ref><!--\cite{cdsisis}--> എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ <ref>ഹെര്മ്മൻ ഗുണ്ടര്ട്ട്. 1868. മലയാള ഭാഷാവ്യാകരണം. [[https://books.google.co.in/books?id=uPGEQAAACAAJ]].</ref><!-\cite{gundert}--> {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Template:LR&diff=19031
Template:LR
2020-01-02T06:14:51Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div><includeonly><span style="font-size: 1em;color:#222;padding:5">→</span></includeonly></div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Template:LR&diff=19030
Template:LR
2020-01-02T06:13:54Z
<p>Cvr: </p>
<hr />
<div><includeonly><span style="font-size: 1em;color:red;padding:5">→</span></includeonly></div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19029
Samagra lipi
2020-01-02T06:11:19Z
<p>Cvr: /* രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} &#x2001; [[File:kartika-la.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19028
Samagra lipi
2020-01-02T06:08:33Z
<p>Cvr: /* ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ? */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} [[File:kartika-la}.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റു ഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ, &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായി തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്ര ലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാന വാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കു വേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അര നൂറ്റാണ്ടു കാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19027
Samagra lipi
2020-01-02T06:06:12Z
<p>Cvr: /* ഭാവി പരിഗണനകൾ */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} [[File:kartika-la}.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip; ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റുഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്രമലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാനവാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കുവേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19026
Samagra lipi
2020-01-02T06:05:16Z
<p>Cvr: /* ഭാവി പരിഗണനകൾ */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} [[File:kartika-la}.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കു അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip;{} ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റുഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്രമലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാനവാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കുവേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19025
Samagra lipi
2020-01-02T06:04:24Z
<p>Cvr: /* ഭാവി പരിഗണനകൾ */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} [[File:kartika-la}.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾ്ക്കു് അപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip;{} ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റുഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്രമലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാനവാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കുവേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19024
Samagra lipi
2020-01-02T06:03:31Z
<p>Cvr: /* ഭാവി പരിഗണനകൾ */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} [[File:kartika-la}.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
* {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
* {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
* {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip; എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
* പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
* ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip;{} ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
* {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റുഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്രമലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാനവാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കുവേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr
http://ml.sayahna.org/index.php?title=Samagra_lipi&diff=19023
Samagra lipi
2020-01-02T06:01:39Z
<p>Cvr: /* രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset) */</p>
<hr />
<div>1999-ലാണു് രചന അക്ഷരവേദിക്കുവേണ്ടി ആർ. ചിത്രജകുമാർ മലയാളലിപിസഞ്ചയം അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്. 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണവും 1980-കളുടെ അവസാനത്തോടെ കടന്നു വന്ന ഡിറ്റിപിയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിലുണ്ടാക്കിയ അവ്യവസ്ഥകൾക്കു് പരിഹാരമായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതു് \cite{rachanavedi}. &ldquo;നമ്മുടെ ഭാഷയ്ക്കു് നമ്മുടെ ലിപി&rdquo; എന്നായിരുന്നു രചനയുടെ മുദ്രാവാക്യം. <br />
<br />
സുനിശ്ചിതമായ രണ്ടു് ആശയങ്ങളായിരുന്നു രചന അവതരിപ്പിച്ച ലിപി സഞ്ചയത്തിനുണ്ടായിരുന്നതു്. <br />
;ഒന്നു്: അതു തനതു ലിപിയിലായിരുന്നു. <br />
;രണ്ട്: അത് സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ആയിരുന്നു.<br />
<br />
==തനതു ലിപി==<br />
എന്താണു് തനതു ലിപി എന്നതു് സംശയപൂർവ്വവും പരിഹാസപൂർവ്വവും രചനക്കുനേരെ ചോദ്യങ്ങളുന്നയിക്കാൻ ഇടവരുത്തി. അക്ഷരവേദിയുടെ വിശദീകരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. &ldquo;1824-ൽ ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മുദ്രണത്തിനായി രൂപകല്പന ചെയ്ത അക്ഷരങ്ങളാണു് തനതു ലിപി. പിന്നീടു് 1970-ലെ പരിഷ്ക്കരണം വരെ ഒന്നര നൂറ്റാണ്ട് വളരെ കുറച്ച് കൂട്ടിച്ചേർക്കലും ഉപേക്ഷിക്കലുമായി തനതുലിപി അച്ചടിയിലും എഴുത്തിലും നിലനിന്നു. അച്ചടി വർദ്ധിക്കുകയും പുസ്തകങ്ങൾക്ക് പ്രചാരമേറുകയും ചെയ്തതോടെയാണ് ജനസാമാന്യം മാതൃഭാഷയുടെ അക്ഷരങ്ങൾ കാണാനിടയാകുന്നതും എഴുത്തും വായനയും വ്യാപകമാകുന്നതും. തനതുലിപി രചനയുടെ വിമർശകർ പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അത് പുരാതന വട്ടെഴുത്തു്-കോലെഴുത്തുകളല്ല.&rdquo; \cite{thanathulipi} <br />
<br />
==ലിപി പരിഷ്കാരം==<br />
<br />
1971-ലാണ് തനതുലിപി ടൈപ്റൈറ്ററിനുവേണ്ടി പരിഷ്കരിക്കപ്പെടുന്നതു് \cite{lipireform}. വ്യജ്ഞനസ്വരങ്ങളും കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുമായി 900-ത്തോളം ഉണ്ടായിരുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ യാന്ത്രികമായ (mechanical) ഒരു യന്ത്രത്തിനുവേണ്ടി 90 ആക്കി വെട്ടിച്ചുരുക്കി. വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് ചേർന്നുവരുന്ന സ്വരങ്ങൾ വേർപെടുത്തി:<br />
<poem><br />
: കു {{LR}} ക{{samagra|0}},&#x2000; കൂ {{LR}} ക{{samagra|1}},&#x2000; കൃ {{LR}} ക{{samagra|2}}. <br />
</poem><br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെല്ലാം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് വേർതിരിച്ചു. <br />
<poem><br />
: സ്ന {{LR}} സ്ന,&#x2000; ത്സ്ന {{LR}} ത്സ്ന,&#x2000; ണ്ട {{LR}} ണ്ട. <br />
</poem><br />
വലതു രേഫം ഇടത്തെ ചിഹ്നമായി മാറി <br />
<poem><br />
: ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക.<br />
</poem><br />
ഇടതുരേഫം (കുത്തക്ഷരം) ഇല്ലാതായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|} }} {{LR}} ർത്ത<br />
</poem><br />
ഭാഷയിലെ ചില സ്വരങ്ങൾപോലും അപ്രത്യക്ഷമായി.<br />
<poem><br />
: {{samagra|:, ;, < }} <br />
</poem><br />
90-കളിൽ ഡിറ്റിപി വ്യാപകമായപ്പോൾ മറ്റൊരുലിപി മലയാളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടു &mdash; &lsquo;ഡിറ്റിപി-ലിപി&rsquo;. 1971-ലെ പരിഷ്കാരത്തിൽ ഇല്ലാതായ കുറച്ചു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഡിറ്റിപി-ലിപിയിൽ തിരിച്ചു വന്നു. <br />
<poem><br />
: ണ്ട {{LR}} ണ്ട,&#x2000; ദ്ദ {{LR}} ദ്ദ <br />
</poem><br />
എങ്കിലും ഡിറ്റിപി-ലിപി അടിസ്ഥാനപരമായി പരിഷ്കരിച്ച ലിപി തന്നെയായിരുന്നു. <br />
<br />
==പുതിയലിപിയും പഴയലിപിയും==<br />
<br />
പരിഷ്കരിച്ച ലിപി &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പേരിൽ പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. ആദ്യം പാഠപുസ്തകങ്ങളിലും ലെറ്റർപ്രസ്സുകളുടെ തിരോധാനത്തോടെ ഡിറ്റിപിയിലും അത് വ്യാപകമായി. &lsquo;പുതിയലിപി&rsquo; എന്ന പദം തെറ്റായ ഒരു മൂല്യം (false value system) ഉണ്ടാകാനിടയാക്കി. ഒന്നരനൂറ്റാണ്ടോളം പഠിച്ചും ഉപയോഗിച്ചും വ്യവസ്ഥപ്പെട്ട മലയാളലിപി പൊടുന്നനെ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo;യായിത്തീർന്നു! പഴയതെന്നാൽ പഴഞ്ചനും പ്രാകൃതവും അപരിഷ്കൃതവുമാണല്ലൊ; അത് ഭാഷയുടെ മുന്നോട്ടുള്ള കുതിപ്പിന് തടസ്സങ്ങളുണ്ടാക്കും. ഇങ്ങനെ ചരിത്രത്തിനും ലിപിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും നിരക്കാത്ത ധാരണകൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് രചന അക്ഷരവേദി അതിന്റെ അക്കാദമിക ചർച്ചകളിൽ &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗം ബോധപൂർവ്വം ഒഴിവാക്കിയത്. &lsquo;തനതുലിപി&rsquo; എന്ന പ്രയോഗത്തിന് ഇതും ഒരു കാരണമാണ്. വിദ്യാർത്ഥികളോടും പൊതുജനങ്ങളോടും സംവദിക്കുമ്പോൾ &lsquo;തനതുലിപി&rsquo;യ്ക്കു പകരം &lsquo;പഴയലിപി&rsquo; എന്നും ഉപയോഗിച്ചുപോന്നു.<br />
<br />
==മലയാളത്തനിമ (1998)==<br />
<br />
1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ (ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും പ്രോജക്ട് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും) &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo; \cite{thanima} എന്ന പേരിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപിയെ പരിഷ്കരിക്കാനായി ഒരു ശ്രമം നടത്തി. ഭാഷയിൽ &lsquo;{{samagra|2}}-കാര&rsquo;വും രേഫവും വേണ്ട, {{hlight|റ}}-യുപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചെഴുതിയാൽ മതി എന്നതായിരുന്നു ഈ പരിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രധാന നിർദ്ദേശം &mdash; {{hlight|ശ്രീകൃഷ്ണൻ {{LR}} ശ്റീക്റ്ഷ്ണൻ}}. ഈയൊരു പരിഷ്കരണത്തി്നു് എതിരായിട്ടായിരുന്നു രചന അക്ഷരവേദി രൂപീകരിച്ചതും തനതു ലിപിയാണു് മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യം എന്നു് സമർത്ഥിച്ചതും.<br />
<br />
==സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം ==<br />
<br />
രചന അവതരിപ്പിച്ച തനതുലിപി സഞ്ചയത്തെ ചിത്രജകുമാർ &lsquo;സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം&rsquo; എന്നു വിളിച്ചു. ഇതുകൊണ്ടു് ഉദ്ദേശിച്ച ശരിയായ വീക്ഷണം യൂണിക്കോഡ് മലയാളത്തിന്റെ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ വ്യാപനത്തിനു ശേഷവും ഇനിയും വേണ്ടവിധം മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. സമഗ്രം എന്നതുകൊണ്ടു് രചന വ്യക്തവും കൃത്യവുമായി ഉദ്ദേശിച്ചതു് രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണു്. <br />
<br />
;ഒന്നു്: മലയാളത്തിലുള്ള സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും തനതുലിപി സഞ്ചയത്തിലുണ്ടു്.<br />
;രണ്ടു്: ഒപ്പം, ഭാഷയിൽ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത ഒരു കൂട്ടക്ഷരവും രചനയിൽ ഇല്ല.<br />
<br />
ആസ്കി കാലഘട്ടത്തിലുണ്ടായ രചന ഫോണ്ടുകൾ ഈ സമഗ്രത കൃത്യമായി പിന്തുടർന്നു. യൂണികോഡ് രചനയിൽ ഈ സമഗ്രത നഷ്ടപ്പെടാനിടയായി. ഇതു് കൂടുതൽ വിശദീകരണം അർഹിക്കുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
==ഭാരതീയലിപികളുടെ പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ==<br />
<br />
ബ്രാഹ്മിലിപിയിലധിഷ്ഠിതമായ ഭാരതീയഭാഷകളുടെ ലിപികളിൽ \cite{brahmi} ചില പൊതുസ്വഭാവങ്ങൾ കണ്ടെത്താം.<br />
* അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ സ്വരം, സ്വരചിഹ്നം, വ്യഞ്ജനം എന്നീ മൂന്നു ഗ്രൂപ്പുകളായി തിരിച്ചിരിക്കുന്നു.<br />
* വ്യഞ്ജനങ്ങൾ തമ്മിലും, വ്യഞ്ജനങ്ങളും സ്വരങ്ങളും തമ്മിലും കൂടിച്ചേരാം. സ്വരങ്ങൾ തമ്മിൽ കൂടിച്ചേരില്ല.<br />
* {{hhlight|യ, ര, വ}} എന്നിവ സ്വരചിഹ്നങ്ങൾക്കു സമാനമായി വ്യജ്ഞനങ്ങളോട് കൂടിച്ചേരുന്നു. (മലയാളത്തിൽ ഇതു് യ-കാരം ({{samagra|5}}), റ-കാരം (രേഫം {{samagra|4}}), വ-കാരം ({{samagra|8}}) എന്നിങ്ങനെ വിളിക്കപ്പെടുന്നു. യ-കാരം സ്വരചിഹ്നങ്ങളുമായി കൂടിച്ചേരാം:<br />
<poem><br />
:: {{samagra|50}} {{LR}} {{samagra|6}},&#x2000; {{samagra|51}} {{LR}} {{samagra|7}}<br />
</poem><br />
::രേഫത്തിനു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇടതു രേഫം, വലതുരേഫം എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു് ഭേദങ്ങളുണ്ടു്. നമുക്കു് ഏറെ പരിചിതം വലതുരേഫമാണു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} ക്ര}}. ഇതിനെയാണു് ലിപി പരിഷ്കരണത്തിൽ വലതു ചിഹ്നമാക്കി മാറ്റിയതു് &mdash; {{hlight|ക്ര {{LR}} {{samagra|4}}ക}}. (ഇതു പിന്നീടു് യൂണികോഡ് ഫോണ്ടിന്റെ ഫീച്ചറിംഗിൽ സന്ദേഹങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ടു് \cite{ot-reph-shape}.)<br />
::ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു രേഫം സാധാരണമാണു്. എന്നാൽ മലയാളത്തിൽ ഇന്നതു് അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു. കുത്തു് രേഫം എന്നരൂപത്തിലാണു് അതു മലയാളത്തിൽ എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും നിലനിന്നിരുന്നതു്<br />
<poem><br />
:: ക{{samagra|{@}}വു്, ഭാ{{samagra|} }}, ആ<span style="font-family:samagra7;color:red;">|?</span> എന്നിങ്ങനെ.<br />
</poem><br />
::അതിന്റെ ഘടന {{hlight|ര്ത്ത {{LR}} {{samagra|{}} }} എന്നായിരുന്നു. ഇന്നിപ്പോൾ യൂണികോഡ് പേജിൽ കുത്തുരേഫം ഒരു അടിസ്ഥാന അക്ഷരമായി സ്ഥാനപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. (അറ്റോമിക് ചില്ലുകളുടെ അതേ അബദ്ധം വീണ്ടും ആവർത്തിക്കുകയാണു് \cite{atomicchillu}.)<br />
* സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരുന്നതിനു് നിയതമായ ചില പാറ്റേണുകളുണ്ടു്.<br />
** തിരശ്ചീനമായി (horizontal) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|ത&thinsp;+&thinsp;സ {{LR}} ത്സ}}.<br />
** ലംബമായി (vertical) വ്യഞ്ജനങ്ങൾ കൂടിച്ചേരാം: {{hhlight|സ&thinsp;+&thinsp;ത {{LR}} സ്ത}}.<br />
::ഈ രണ്ടു് പാറ്റേണുകൾ ഏതേതക്ഷരങ്ങൾക്കു് സ്വീകരിക്കാം എന്നതു് കയ്യെഴുത്തുകാലത്തുണ്ടായ പ്രായോഗികതകളേയും എളുപ്പങ്ങളേയും സൗന്ദര്യാവിഷ്കാരങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും സുഗമമായ, കാഴ്ചമാത്രയിൽ ഘടകങ്ങളേതെന്ന് സംശയമന്യെ നിർണ്ണയിക്കാൻ കഴിയുന്ന തരത്തിലാണ് തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകളിൽ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾ പരിണമിച്ചുണ്ടായതു്. അതു് കാലാന്തരത്തിൽ &lsquo;എഴുതപ്പെടാത്ത&rsquo; നിയമമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ഈ രണ്ടു പാറ്റേണുകളിൽ നിബന്ധിച്ചിരിക്കുന്ന സംയുക്താക്ഷരങ്ങളെ നമ്മുടെ ഭാവനയേയും അപ്പപ്പോളുദിക്കുന്ന ക്ഷണികയുക്തികളെയും അവലംബിച്ചു് പരസ്പരം മാറ്റിയാൽ എഴുത്തിനും വായനയ്ക്കും, ആത്യന്തികമായി വരമൊഴിയിലൂടെ സാധിച്ചെടുക്കേണ്ട വിനിമയങ്ങൾക്കും, പാഠങ്ങളുടെ ഭാവി സംരക്ഷണത്തിനും സാരമായ ഭംഗം സംഭവിക്കും. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|ത്സ}}-യെ {{hlight|{{samagra|q}}}} എന്നാക്കി മാറ്റാൻ നമുക്കു് യാതൊരു അധികാരങ്ങളുമില്ല. {{hlight|സ്ത}}-യെ {{hlight|{{samagra|À}}}} എന്നാക്കിമാറ്റാനും നമുക്കു് കഴിയില്ല.<br />
::ഇത്തരത്തിൽ തെറ്റാതെ പാലിക്കേണ്ട രൂപനിയമങ്ങൾ എല്ലാ ഭാഷകളിലുമുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ റോമൻ സ്ക്രിപ്റ്റിനെ അപേക്ഷിച്ചു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ ഇതു് നിരവധിയാണു്. എന്നാൽ നൂറുക്കണക്കിനു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ അതതു ഭാഷാസമൂഹത്തിനു് പഠിക്കാനും പ്രയോഗിക്കാനും പ്രയാസങ്ങളില്ലാതെ വരുന്നതു് അവ യുക്തമായ പാറ്റേണുകളിൽ സ്വാഭാവിക രൂപചേർച്ചയായി പരിണാമപ്പെട്ടതുകൊണ്ടാണ്, അച്ചടിയിലൂടെ ഉറച്ചുപോയതു കൊണ്ടാണ്. അതുകൊണ്ടു് പഠിതാവും പ്രയോക്താവും എല്ലാ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും എഴുതിപ്പഠിക്കേണ്ട ആവശ്യം വരുന്നില്ല. കുറച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പഠിച്ചു കഴിയുന്നതോടെ പാറ്റേൺ മനസ്സിലും കണ്ണിലും വിരലിലും ഉറക്കുകയും, അതുവരെ കാണാത്തവ ആദ്യമായി കാണുന്നമാത്രയിൽ ഗ്രാഹ്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ {{hlight|സ്ന}}-യും {{hlight|ന്ധ}}-യും &lsquo;കൃത്യതയുള്ള&rsquo;, &lsquo;ശരിയായ&rsquo; അക്ഷരസംയുക്തങ്ങളാണു്. എന്നാൽ {{hlight|{{samagra|¼}}}}-യും {{hlight|{{samagra|½}}}}-യും ഒട്ടും അല്ലതന്നെ.<br />
::ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, കൂടിച്ചേരാൻ പാടില്ല എന്നത് കാഴ്ചയേയും ലാവണ്യബോധങ്ങളേയും മാത്രമല്ല അക്ഷരവർഗ്ഗങ്ങളേയും ധർമ്മങ്ങളേയും ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഖരം, മൃദു എന്നിവയ്ക്കു് ഇരട്ടിപ്പ് വരാം. <br />
<poem><br />
: {{hlight|ക}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പു് {{hlight|ക്ക}}, {{hlight|ഗ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പ് {{hlight|ഗ്ഗ}}<br />
</poem><br />
::എന്നാൽ {{hlight|ഖ}}-യ്കു് ഇരട്ടിപ്പു് സാദ്ധ്യമല്ല അതു് {{hlight|{{samagra|Y}}}} {{hlight|{{samagra|Z}}}} {{hlight|{{samagra|^{}}}}} എന്നീ രൂപങ്ങളിലേക്കു് ഒരിക്കലും എത്തിപ്പെടുന്നില്ല. കാരണം {{hlight|ഖ}} അതിഖരമാണു്. അതു് വീണ്ടും ഇരട്ടിക്കാനുള്ള ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല. (1998-ൽ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടു് ഡയറക്ടർ ഡോ. തമ്പാനും മലയാളത്തനിമ പ്രോജക്റ്റു് ലീഡർ ഡോ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ നായരും അതിഖരം ഇരട്ടിപ്പിക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമം നടത്തി അപഹാസ്യരാവുകയുണ്ടായി. വിസർഗ്ഗം ഭാഷയിൽ നിന്നു് എടുത്തുകളഞ്ഞു് ദുഃഖം എന്നതു് ദുഖ്ഖം എന്നെഴുതാൻ അവർ നിയമങ്ങളുണ്ടാക്കി!) <br />
::ഇത്തരം തിരശ്ചീന-ലംബ പാറ്റേണുകൾ ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാഭാഷകളിലും പ്രയോഗത്തിലിരിക്കുന്നു. ഏതു കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഏതുപാറ്റേണിൽ ഉൾപ്പെടണമെന്നു് തീരുമാനിക്കുന്നതു് അതതു ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു്. ഉപയോഗ്യതയും എളുപ്പവും അസന്നിഗ്ദ്ധതകളും ലാവണ്യബോധങ്ങളുമാണു് അതിന്റെ അടിസ്ഥാനം. മലയാളത്തിൽ {{hlight|കക}} തിരശ്ചീനമായി കൂടിച്ചേരുന്നു. {{hlight|കസ}} കൂടിച്ചേരുന്നതു് ലംബമായിട്ടാണ്. ദേവനാഗരിയിൽ ഇവയെല്ലാം തിരശ്ചീനമായിട്ടാണു് കൂടിച്ചേരുന്നതു്. <br />
<poem><br />
: {{samagra|ñò&thinsp;, òôí, ôò}}<br />
</poem><br />
* ചില സ്വരചിഹ്നങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽനിന്നു് വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. എന്നാൽ ചിലതു് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ഒട്ടി നിൽക്കുന്നു. {{hlight|{{samagra| 0123}}}}-കാരങ്ങളാണു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽ വ്യജ്ഞനങ്ങളോടു് വേർപിരിയാത്തവണ്ണം ചേർന്നുനില്ക്കുന്നതു് &mdash; {{samagra|òî òï òð}}&thinsp;, തു തൂ തൃ എന്നിങ്ങനെ. അക്ഷരങ്ങളുടെ എണ്ണം കഴിയുന്നത്ര ചുരുക്കി രൂപംകൊണ്ട തമിഴിൽപോലും &lsquo;ഉകാരങ്ങ&rsquo;ളെ വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്നു് വേർപെടുത്തിയിട്ടില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|úû}}}} (കു, കൂ). എന്നാൽ നാം 1970-ൽ ഇതു നിർവ്വഹിച്ചു &mdash; {{hlight|ക{{samagra|0}}, ക{{samagra|1}}, ക{{samagra|2}}}}<br />
::തമിഴിൽ &lsquo;ഇകാര&rsquo;വും വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നിൽക്കുന്നു എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു് &mdash; {{hlight|{{samagra|öü}}}} (കിടി). മലയാളത്തിൽ ഇകാരം വേർപെട്ടു നില്ക്കുന്നു.<br />
::അക്ഷരരൂപീകരണത്തെക്കുറിച്ച് ഇതിൽ നിന്നും നാം എത്തിച്ചേരുന്ന സാമാന്യനിയമം ഇതൊക്കെയാണു്. <br />
* അതതു് ഭാഷാസമൂഹങ്ങളാണു് ഏതൊക്കെ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേരണം, വേർപെട്ടു നിൽക്കണം എന്നു തീരുമാനിക്കുന്നതു്. എന്നാൽ ഭാരതീയ ഭാഷകളിൽ {{hlight|{{samagra|0123}}}} സ്വരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു. ദേവനാഗരിയിൽ ഇടതു-വലതു രേഫങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ വലതു രേഫം വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർന്നുനില്ക്കുന്നു.<br />
* ആയിരക്കണക്കിനു വർഷത്തെ നിലനില്പും ഉപയോഗവുംകൊണ്ടു് അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ഓരോ ഭാഷയ്ക്കും ഉറച്ചുകിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. അച്ചടി അത് കൂടുതൽ ബലപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇങ്ങനെ രേഖപ്പെടുന്നത് അറിവിന്റെ നിലനില്പിനും വ്യാപനത്തിനും സജ്ജമാക്കാനും, ആയിരംവർഷം കഴിഞ്ഞാലും വിനിമയസാദ്ധ്യമാക്കാനും ഇതിനെ അന്ധമായി നിലനിർത്തുക എന്നതേ മാർഗ്ഗമായുള്ളു. ഒരു ഭാഷാസമൂഹം കാലങ്ങളായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അക്ഷരരൂപങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിചലനം ആ ഭാഷാസമൂഹം വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അറിവിന്റെ തിരോധാനത്തിനു വഴിവെക്കുമെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം. സൈന്ധവലിപികളിൽ ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ലിപി പരിഷ്കാരത്തോടെ നമ്മുടെ ഭാഷയിലും സമൂഹത്തിലും ഇതു സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനെയാണു് നാം രചനയിലൂടെ ശരിയാക്കിയെടുക്കാൻ 1999 മുതൽ ശ്രമിക്കുന്നതു്. ഇതിനായി നാം അനുവർത്തിക്കുന്ന രീതിശാസ്ത്രം സംശയങ്ങളൊന്നുംതന്നെ ഇല്ലാത്തതാണു് &mdash; ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന പഴയ/തനതു അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക, പുനഃസൃഷ്ടിക്കുക, <span style="color:DarkGray;">പുതുതായൊന്നും സൃഷ്ടിക്കാതിരിക്കുക.</span><br />
<br />
==രചന ചെയ്തതും ചെയ്യാതിരുന്നതും==<br />
# പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി നാട്ടെഴുത്തച്ഛന്മാരുടെ കീഴിൽ ഗ്രാമഗ്രാമാന്തരങ്ങളിൽ പ്രചാരത്തിലായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസത്തിലുടെ, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയുടെ കാലം (1824) തൊട്ടു് അച്ചടിയിലൂടെ ജനകീയവൽക്കരിച്ച് മലയാളി കണ്ടും എഴുതിയും പഠിച്ച എല്ലാ അക്ഷരരൂപങ്ങളും വീണ്ടെടുക്കുക; അതു് അച്ചടിയിലും ഡിജിറ്റൽ ഡോക്യുമെന്റുകളിലും കണിശമായ കൃത്യതയോടെ പ്രയോഗിക്കുകയും പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുക; കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസരങ്ങളിൽ (ഇതു് പിന്നീടു് വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടു്) അടിസ്ഥാന നിയമങ്ങൾ അനുസരിച്ചുകൊണ്ടു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിക്കുക. <br />
# ഒരു കാരണവശാലും ഭാവനാത്മകമായി പുതിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാൻ പാടില്ല. അങ്ങനെയുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ എല്ലാ ഭാഷയിലും നിലനിന്നിരുന്നു. അച്ചടി പ്രചരിച്ചു കഴിഞ്ഞ 500 വർഷങ്ങളിൽ വരമൊഴിയിലുള്ള ഏതാണ്ടു് 700 ഭാഷകളിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ വിജ്ഞാനം രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിലൂടെ അക്ഷരങ്ങളും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും ലോഹം പോലെ ഉറച്ചു കിട്ടിയിട്ടുണ്ടു്. ഇതിനിനി ഇളക്കം തട്ടാൻ പാടില്ല, അക്ഷരങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടോ ആകൃതികൾക്ക് വ്യതിയാനം സംഭവിച്ചോ അറിവുകൾ ഇല്ലാതാകാൻ പാടില്ല. പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ കടന്നു കയറി അറിവുകളിൽ മായം ചേർക്കാൻ പാടില്ല. <br />
<br />
ഇത്തരം പരികല്പനകളാണു് സമഗ്രലിപി സഞ്ചയം രൂപപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ചിത്രജകുമാറിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നതു്. അതു് രചന അക്ഷരവേദി 1999-ൽ അവതരിപ്പിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തിലും രചന ഫോണ്ടിലും എങ്ങനെ പിന്തുടർന്നു എന്ന് നമുക്കു് പരിശോധിക്കേണ്ടതു്.<br />
<br />
==[ക] ചേർന്നുള്ള അക്ഷരരൂപീകരണം==<br />
<br />
മലയാളത്തിലെ കൂട്ടക്ഷരരൂപീകരണത്തിന്റെ സുനിശ്ചിതമായ പാറ്റേൺ പിന്തുടർന്നാണു് രചന ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്യാനായി 1998-ൽ ചിത്രജകുമാർ നഷ്ടപ്പെട്ട അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവയെ ആകാരാദിക്രമത്തിൽ നിരത്തിവച്ചുള്ള പട്ടിക (list) തയ്യാറാക്കുന്നതും \cite{lipilist}.<br />
# {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോട് ചേർത്തുനിറുത്തുക.<br />
<poem><br />
: {{hlight|ക കു കൂ കൃ കൄ കൢ}} <br />
</poem><br />
<br />
====അപ്രവചനീയത====<br />
<br />
മലയാള അക്ഷരങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുള്ള രൂപങ്ങൾ എവിടെ ഏതൊക്കെയാണെന്നുള്ളതിന്റെ അപ്രവചനീയത അക്കങ്ങളിലെ prime numbers പോലെയാണു്. എന്നാൽ അതു മുഴുവൻ ആസ്കി \cite{asciirachana} രചന ഫോണ്ടുകൾ മുതലേ നമുക്കു് അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടി ലഭ്യമാണു്. <br />
* {{hlight|ക, ഗ}} എന്നിവയ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}}, {{hlight|{{samagra|&lsquo;}}}}{{samagra|$}}<br />
* എന്നാൽ {{hlight|ഖ, ഘ}} എന്നിവയ്ക്കില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|_}}}}{{samagra|#}}, {{hlight|{{samagra|a}}}}{{samagra|#}}<br />
* {{hlight|ക, ച, ട, ത, പ}} എന്നിവയുടെ അനുനാസികങ്ങളിൽ ത-വർഗ്ഗത്തിനും പ-വർഗ്ഗത്തിനും മാത്രമേ {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഉള്ളൂ. <br />
:{{hlight|{{samagra|b}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|¢}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|£}}}}{{samagra|#}} {{hlight|നൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|മൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരവും ഇതേപോലെ: {{hlight|{{samagra|c}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|g}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|k}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|©}}}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|ª}}}}{{samagra|$}} <br />
* സാദ്ധ്യമായ എല്ലാകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കണ്ടെത്തുക. ഒരു കാലത്തും ഉപയോഗത്തിലില്ലാതിരുന്നവ ഒഴിവാക്കുക.<br />
::{{hlight|ക്ക, ക്ട, ക്ണ, ക്ത, ക്ന, ക്മ, ക്ല, ക്ഷ, ക്സ, ക്റ്റ}}{{samagra|$}}<br />
:ഇവിടെ സാധാരണ യുക്തിക്കു സാദ്ധ്യമെന്നു തോന്നുന്ന അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. <br />
:: {{hlight|{{samagra|F/G, H/I, J/K}}}} {{samagra|#}}&hellip;<br />
* രണ്ടിൽ കൂടുതൽ അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക &mdash; {{hlight|ക്ഷ്ണ, ക്ഷ്മ}}.<br />
** ({{hlight|ക്ട}}-യും {{hlight|ഷ്ട}}-യും ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|S}}}} ഇല്ല. {{hlight|{{samagra|S W}} &hellip;}}എന്നിങ്ങനെ ഒട്ടേറെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പരിഗണിച്ചിട്ടില്ല.<br />
** ({{hlight|ക്റ്റ}} ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതായി തോന്നാം &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;റ&thinsp;+&thinsp;റ}}. എന്നാൽ അതു് യഥാർത്ഥത്തിൽ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നതാണു് &mdash; {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ}}).<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. <br />
:: ക്കു, ക്കൂ, ക്കൃ,&#x2001; ക്ടു ക്ടൂ&#x2001; ക്ണു,ക്ണൂ<br />
:: ക്തു, ക്തൂ, ക്തൃ, ക്തൄ&#x2001; ക്നു ക്നൂ&#x2001; ക്മ ക്മൂ<br />
:: ക്ലു ക്ലൂ&#x2001; ക്ഷു ക്ഷൂ ക്ഷൃ&#x2001; ക്ഷ്ണു ക്ഷ്ണൂ<br />
:: ക്ഷ്മു ക്ഷ്മൂ ക്ഷ്മൃ&#x2001; ക്സു, ക്സൂ, ക്സൃ&#x2001; ക്റ്റു, ക്റ്റൂ<br />
*ഇവിടെ വിശേഷാൽ കാണപ്പെടുന്ന ചില കാര്യങ്ങളുണ്ടു്:<br />
** {{hlight|ക}}-യ്ക്ക് {{hlight|{{samagra|3}}}}-കാരമുണ്ടെങ്കിലും അതിന്റെ ഇരട്ടിപ്പിനു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|കൄ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¤}}}}{{samagra|#}}.<br />
** {{hlight|{{samagra|ട}}}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|23}}}}-കാരങ്ങൾ ഉണ്ടു്.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ട}} ചേർന്നുവരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് ഇവയില്ല: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ {{hlight|{{samagra|L}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|M}}}}{{samagra|#}}.<br />
** എന്നാൽ {{hlight|ക, ത}} ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇവ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നു &mdash; {{hlight|ക്തൃ ക്തൄ}}. <br />
** Vertical conjunct-കളിൽ {{samagra|23}}-കാരങ്ങളില്ല, horizontal conjuct-കളിലെല്ലാമുണ്ടു് എന്നു് ഇതിനെ സാമാന്യവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. കാരണം {{hlight|ക്ഷ}}-യ്ക്കു് {{samagra|2}}-കാരമുണ്ടു്, എന്നാൽ {{samagra|3}}-കാരമില്ല: {{hlight|ക്ഷൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|§}}}}{{samagra|#}}.<br />
* വലതു രേഫത്തെ മുറിക്കാതെ {{samagra|0123}} പോലെ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർത്തു നിറുത്തുക &mdash; ക്ര.<br />
::കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ രേഫവും ഇതേപോലെ &mdash; {{hlight|ക്ക്ര, ക്ട്ര, ക്ക്ര}}. <br />
::ഇവിടെ {{hlight|ക്ന, ക്മ, ക്സ, ക്റ്റ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|ന, മ, സ, റ്റ}} എന്നിവയുടെ റ-കാരങ്ങൾക്കു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിലിടമില്ല: {{hlight|ക്ട്ര}}{{samagra|$}} {{hlight|{{samagra|¨}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|P}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|Q}}}}{{samagra|#}} {{hlight|{{samagra|R}}}}{{samagra|#}}.<br />
:{{hlight|ണ}}-യ്ക്കു് റ-കാരം ഇല്ലേയില്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|l}}}}{{samagra|#}}. അതിനാൽ {{hlight|ക്ണ}} ഉണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|N}}}}-യ്ക്കു് ഒരു സാദ്ധ്യതയും ഇല്ല.<br />
* കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ റ-കാരങ്ങളുടെ {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവ കണ്ടെത്തുക: ക്ക്രു ക്ക്രൂ&#x2000; ക്ടു ക്ടൂ&#x2000; ക്ക്രു ക്ക്രൂ.<br />
:ഇതോടെ {{hlight|ക}} എന്ന അടിസ്ഥാന അക്ഷരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ നിര കൃത്യപ്പെടുകയായി. <br />
:: കു കൂ കൃ കൄ കൢ ക്ക ക്കു ക്കൂ ക്കൃ ക്ക്ര ക്ക്രു ക്ക്രൂ<br />
:: ക്ട ക്ടു ക്ടൂ ക്ണ ക്ണു ക്ത ക്തു ക്തൂ ക്തൃ ക്തൄ ക്ത്ര ക്ത്രു ക്ത്രൂ<br />
:: ക്ന ക്നു ക്നൂ ക്മ ക്മു ക്മൂ ക്ര ക്രു ക്രൂ<br />
:സാധാരണ ഒരു നേർയുക്തിയ്കു് (linear logic) സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളല്ല മലയാളത്തിനുള്ളതു് എന്ന് ഇതിൽ നിന്നും സ്പഷ്ടമാണു്. <span style="color:#555;"> കൂടിച്ചേരുന്നതോടൊപ്പം കൂടിച്ചേരാതിരിക്കലുമാണ് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത എന്നു് ഇതിൽനിന്നും നാം കണ്ടെത്തുന്നു.</span><br />
<br />
==ലിപിയുടെ ഗൂഢാത്മകത==<br />
<br />
മനുഷ്യന്റെ സംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിൽ ലിപികളുണ്ടായിട്ടു് 3000 വർഷങ്ങളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. അക്ഷരങ്ങളാണു് ഇന്നു് നാം വ്യവഹരിക്കുന്ന സാംസ്കാരിക മനുഷ്യനെ നിർമ്മിച്ചെടുത്തതു്. ദൈവികതയും ഗൂഢാത്മകതയും അക്ഷരങ്ങളിൽ ആരോപിക്കാനിടയായതിന്റെ കാരണവും ഈ പഴമയാണു്. മനുഷ്യചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കണ്ടുപിടുത്തം ഭാഷയും ലിപിയുമായിരിക്കേ, ശബ്ദവും ചിഹ്നങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പാരസ്പര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകളുടെ ആയിരം വർഷങ്ങൾ ലിപിപരിണാമത്തിലെ ഗൂഢാത്മകതയുടെ കാലങ്ങളാണു്. ഭാരതീയ ലിപികളിലും മലയാള ലിപികളിലുമൊക്കെ ഇന്നും കണ്ടെത്തപ്പെടാനാകാത്ത &lsquo;കാരണങ്ങൾ&rsquo; നിരവധിയാണു്. <br />
<br />
ഇതിന്റെ പ്രത്യക്ഷോദാഹരണം {{samagra|0123}} കൂടിച്ചേർന്ന വ്യഞ്ജനങ്ങളാണു്. മറ്റെല്ലാ സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വ്യഞ്ജനത്തിൽ നിന്നും വേറിട്ടു നിൽക്കുന്നു. ഇടത്തോ, വലത്തോ മുകളിലോ താഴെയോ ആയാണു് അവയുടെ സ്ഥാനങ്ങൾ. പക്ഷെ {{samagra|0123}}-കാരങ്ങൾ വ്യജ്ഞനത്തോടു് ചേർന്നു നില്ക്കുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ ഭാഷകളിലും ഇതു് ആവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിനുള്ള കാരണം ഒരിടത്തും വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിനെയാണു് 1970-ലെ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ നാം &lsquo;ശാസ്ത്രീയമായി&rsquo; പുനഃക്രമീകരിച്ചതു്!<br />
* ഉച്ചരിക്കുന്നതുപോലെ എഴുതുന്ന ഭാഷ എന്ന ഒരു സാമാന്യ നിയമം മലയാളം കഴിയുന്നത്ര പാലിച്ചു പോരുന്നുണ്ടു്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉച്ചാരണം എപ്പോഴും അതിന്റെ പൂർവ്വാപരക്രമം പാലിച്ചാണു്. {{hhlight|ക്ത}}എന്നതിൽ {{hhlight|ക}} ആദ്യവും {{hhlight|ത}} രണ്ടാമതും ഉച്ചരിക്കുന്നു. {{hlight|ക്സ}}-യും {{hlight|സ്ക}}-യുമൊക്കെ ഇതെപോലെയാണു് ഉച്ചരിക്കപ്പെടുന്നതു്. പക്ഷെ {{hlight|ഹ}}-യുടെ രണ്ടു കൂട്ടക്ഷരങ്ങളിൽ ഇത് തകിടം മറിയുന്നു. {{hlight|ഹ്ന}}, {{hlight|ഹ്മ}} ഇവയിൽ രണ്ടാമത്തെ അക്ഷരത്തിന്റെ ഉച്ചാരണത്തിനാണു് പ്രഥമ സ്ഥാനം. <br />
* {{hlight|റ}}-യുടെ ഇരട്ടിപ്പായാണു് {{hlight|റ്റ}}-യെ കാണുന്നതും എഴുതുന്നതും കമ്പ്യൂട്ടറിൽ ടൈപ്പു് ചെയ്യുന്നതും. എന്നാൽ ഇതു് {{hlight|ഺ}} (half-റ്റ)-യുടെ ഇരട്ടിപ്പാണെന്നു് എ.&thinsp;ആർ&thinsp;.രാജരാജവര്മ്മ സമർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ടു് \cite{arr}. അതുകൊണ്ടു് {{hhlight|ക്റ്റ, സ്റ്റ, ഫ്റ്റ}} എന്നിവ രണ്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങളാണു്, മൂന്നക്ഷരങ്ങൾ ചേർന്നവയല്ല. പക്ഷെ യൂണിക്കോഡിൽ ഇത് {{hlight|റ&thinsp;+&thinsp;റ}} കൂടിച്ചേർന്നാണു് ഉണ്ടാകുന്നതു്. {{hlight|ക&thinsp;+&thinsp;ഺ&thinsp;+&thinsp;ഺ {{LR}} ക്റ്റ}} എന്നതാണു് ശരിയായ കോഡിംഗ്. ഇതിനി നേരെയാക്കാൻ പറ്റുമെന്നു് തോന്നുന്നില്ല.<br />
* {{hlight|ഥ}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|01}}}} എന്നിവയുണ്ടെങ്കിലും {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരം ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|«}}}}{{samagra|#}}<br />
:എന്നാൽ {{hlight|ഥ}} കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{samagra|2}}-കാരം ഉണ്ടു്! {{hlight|ത്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|ത്സ്ഥൃ}}{{samagra|$}} {{hlight|സ്ഥൃ}}{{samagra|$}}<br />
* {{hlight|റ്റ}}-യ്ക്കു് റ-കാരമില്ല. എന്നാൽ ഇതു് കൂടിച്ചേർന്നു വരുന്ന {{hlight|സ്റ്റ}}-യ്ക്ക് റ-കാരമുണ്ടു് &mdash; {{hlight|സ്റ്റ്ര}}.<br />
* {{hlight|ര}}-യ്ക്കു് {{hlight|{{samagra|2}}}}-കാരമുണ്ട് &mdash; {{hlight|രൃ}}; എന്നാൽ {{hlight|റ}}-യ്ക്കു് ഇല്ല &mdash; {{hlight|{{samagra|¸}}}} {{samagra|#}}<br />
<br />
==രചന ഫോണ്ടിന്റെ ഘടന==<br />
<br />
ആസ്കി-യുടെ കാലം മുതലേ ഡിറ്റിപി പ്രചാരത്തിലായ ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിലുണ്ടായ ഫോണ്ടുകളിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടന പൊതുവെ ഘടകീകരണത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു. ദേവനാഗരിയുടെ ഹിന്ദി ഭാഷയ്ക്കു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഫോണ്ടുകൾ പരിശോധിച്ചാൽ ഇതു വ്യക്തമാകും. {{hlight|ഇ}}-യുടെ സ്വരം മൂന്നു് പ്രത്യേക വലിപ്പത്തിലാണു് ആ ഫോണ്ടുകളിലുള്ളതു്. ചെറുതും വലുതുമായ അക്ഷരങ്ങൾക്കു് {{hlight|ഇ}}-കാരം ഉണ്ടാക്കാൻ ഇതുപയോഗപ്പെടുത്തിയിരുന്നു. കാരണം {{hlight|र}}-യുടെ സ്വരചിഹ്നത്തേക്കാൾ {{hlight|स}}-യുടെ {{hlight|ഇ}}-സ്വരചിഹ്നം ഇടത്തേയ്ക്കു കൂടുതൽ നീളം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ ഘടനയെ വ്യാപകമായി അട്ടിമറിച്ചുള്ള ഒരു പരിഷ്കരണം എഴുപതുകളിൽ ഇന്ത്യയിലെ മറ്റൊരു ഭാഷയിലും നടന്നിട്ടില്ല. കൂട്ടക്ഷരങ്ങളേയും സ്വരചിഹ്നങ്ങളേയും ഘടകീകരിച്ചു്, പൊതുഘടകങ്ങൾ രൂപകല്പന ചെയ്തു് ആവശ്യം വരുമ്പോൾ ചേർച്ചയുള്ളതു ചേർത്തു നിറുത്തി കഴിയുന്നത്ര പരമ്പരാഗതലിപി വ്യവസ്ഥയെ സംരക്ഷിച്ചാണു് ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിൽ ഡിറ്റിപി-ലിപി ഉണ്ടാക്കിയതു്. മലയാളത്തിലും ഇതു സാദ്ധ്യമാകുമായിരുന്നു. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|പു}} {{hlight|ബു}} {{hlight|വു}} {{hlight|യു}} {{hlight|സു}} എന്നിവയിൽ പൊതുഘടകമായി വരുന്ന {{hlight|&nbsp;{{smeera|ƒ}}}} ചിഹ്നം (അടിയിലെ വട്ടം) ഒരൊറ്റയെണ്ണം ഡിസൈൻ ചെയ്തു് ആവശ്യത്തിനനുസരിച്ചു് {{hlight|പ}} {{hlight|ബ}} {{hlight|വ }} {{hlight|യ}} {{hlight|സ}}-യോടു് ചേർത്തൊട്ടിച്ചാൽ ഭൂരിപക്ഷം ഉകാരങ്ങളെയും വ്യജ്ഞനത്തോടു ചേർത്തുനിറുത്താമായിരുന്നു. അവശേഷിക്കുന്ന ഉകാരങ്ങൾ വളരെ കുറച്ചേയുള്ളൂ &mdash; {{hlight|കു}} {{hlight|ഗു}} {{hlight|ഛു}} {{hlight|ജു}} {{hlight|ണു}} {{hlight|തു}} {{hlight|നു}} {{hlight|രു}} {{hlight|ഹു}}. ഇതൊക്കെ തന്നെയാണു് {{hlight|ൂ}}-കാരത്തിന്റെയും {{hlight|ൃ}}-കാരത്തിന്റെയും സ്ഥിതി. പൊതുഘടകീകരണത്തിന്റെ മറ്റൊരു സാദ്ധ്യത രേഫചിഹ്നത്തിനാണ്. മലയാളത്തിലും മൂന്നു് വക്രങ്ങൾ വെച്ചു് ഇതു സാധിച്ചെടുക്കാം. {{hlight|പ്ര സ്ര ന്ധ്ര}} എന്നിവയിലെ പലവലിപ്പത്തിലുള്ള റ-കാരത്തിന്റെ വക്രങ്ങളെ പൊതുഘടകങ്ങളാക്കി മാറ്റാം.<br />
<br />
1998 മുതലേ ഫോണ്ടു് ഡിസൈനിംഗിൽ രചന അവലംബിച്ച രീതിശാസ്ത്രം മറ്റു ഭാരതീയ ഭാഷകളുടേതിൽ നിന്നും തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ചിത്രജകുമാർ സ്വരൂപിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രത പരിപൂർണ്ണമായും പിന്തുടരുക എന്നതാണു് രചനാ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ തുടക്കം മുതലേ സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടതു്. അതുകൊണ്ടു് ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളുടെ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളിൽ അവലംബിച്ച ഘടകീകരണരീതി തുടക്കം മുതലേ രചന തിരസ്കരിച്ചു. ഹിന്ദിയുടെ യുണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഇന്നും ആസ്കി-യുടെ അതേ രീതിയാണു് ഇപ്പോഴും പിന്തുടരുന്നതു്. <br />
: {{samagra|ô ñ í î}} {{LR}} {{samagra|ôñíî}}<br />
മലയാളത്തിന്റെ ആദ്യ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളിൽ ഘടീകരണത്തിന്റെ ഇതേ രീതിയാണുണ്ടായിരുന്നതു്. മലയാളത്തിൽ യുണികോഡ് സന്നിവേശിച്ചപ്പോൾ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് ഇറക്കിയ Kartika.ttf-ൽ ഇതു് തെളിഞ്ഞുകാണാം. കാർത്തിക പരിഷ്കരിച്ച ലിപിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നതിനാൽ കൂട്ടക്ഷര നിർമ്മിതിയ്ക്കു് വലിയ അവസരങ്ങൾ നല്കിയിരുന്നില്ല. അവയിലുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ പലതും മലയാളത്തിന് അന്യമാണ്. <br />
:{{smcrachana|ച്ല ജ്ല ഭ്ല റ്ല ള്ല }} [[File:kartika-la}.png|left|500px]]<br />
Vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിനായി ചുരുക്കം അക്ഷരങ്ങൾ &ldquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rdquo; ആയി സ്ലോട്ടുകളിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരിക്കുന്നു. {{hhlight|*ഛ *ദ *ധ}}. ഇവ മലയാളത്തിലെ ചില പ്രധാന അക്ഷരരൂപീകരണത്തിനുള്ള അത്യാവശ്യ ഘടകങ്ങളാണെന്നു് ആദ്യനോട്ടത്തിൽ തോന്നാം &mdash; {{hhlight|ച്ഛ, ബ്ദ, ബ്ധ}} എന്നിവപോലെ. എന്നാൽ ഇവ പല അസംഭവ്യതകളെയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നു.<br />
<br />
AnjaliOldLipi (2005) ആണു് രചനയ്ക്കു മുമ്പേ തനതു ലിപിയിലിറങ്ങിയ ആദ്യ യുണികോഡ് ഫോണ്ടു്. ആസ്കി-യിൽ 1999-ൽ ഇറങ്ങിയ രചനയുടെ തനതു അക്ഷരങ്ങളുടെ പിന്തുടർച്ചയായിരുന്നു അഞ്ജലിയെങ്കിലും vertical conjuct-കളുടെ രൂപീകരണത്തിൽ കാർത്തികയുടേതുപോലെയുള്ള ഘടകീകരണരീതിയാണു് അവലംബിച്ചതു്. ഇതിന്റെ ഫലമായി അസംഭവ്യമായ പലകൂട്ടക്ഷരങ്ങളും രൂപം കൊണ്ടു &mdash; {{hlight|{{samagra|F f Á}}}}. ഇപ്പോൾ {{small|SMC}} സൈറ്റിലുള്ള അഞ്ജലി ഫോണ്ടിൽ പൊതുവായ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; (common below glyphs) കഴിയുന്നത്ര കുറച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ {{hlight|മൃ}} താഴക്ഷരത്തിലുൾപ്പെടുത്തിയതിനാൽ {{hlight|{{samagra|O}}}} പോലുള്ള അസംഭവ്യതകൽ സംഭവിക്കുന്നു. <br />
<br />
ഭാരതീയലിപികൾക്കായി 1997-ൽ മൈക്രോസോഫ്റ്റ് പുറത്തിറക്കിയ opentype specifications പൊതുഘടകീകരണത്തെ ആസ്പദിച്ചായിരുന്നു\cite{opentypespec}. ദേവനാഗരി സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ OpenType font specifications ഇൻഡിക് സ്ക്രിപ്റ്റിനു് പൊതുവായാണു് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നതു്. Above-base, below-base, pre-base, post-base എന്നീ ഗ്ലിഫ് വിഭജനങ്ങൾ അടിസ്ഥാന ഗ്ലിഫുകൾക്കു (base glyph) പുറമേ അവയിൽ വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വ്യഞ്ജനങ്ങളെ ഇടത്തും വലത്തും മുകളിലും താഴെയുമായി പിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന പൊതുരൂപങ്ങളുടെ വർഗ്ഗീകരണമാണതു്. മലയാളത്തിന്റെ തനതുലിപിയിൽ vertical conjuct-കളിൽ താഴക്ഷരങ്ങൾ ഇതനുസരിച്ച് Below-base രൂപങ്ങളായി ഘടകീകരിക്കാം. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hhlight|ക്ന, പ്ന, സ്ന}} എന്നീ അക്ഷരങ്ങളുടെ അടിയിലുള്ള {{hlight|&thinsp;&nbsp;{{smeera|ø}}}}-യെ വേറിട്ടൊരു ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യാം. ആവശ്യം വരുമ്പോൾ വേറിട്ടു നിൽക്കുന്ന മുകളക്ഷരങ്ങളുമായി (above-base glyph) കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. ഇങ്ങനെ യോജിപ്പിക്കുന്ന പണി shaping engine-ന്റേതാണു്. <br />
: {{smeera|I}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|Iø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|cø}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|q}} + &thinsp; &nbsp;{{smeera|ø}} {{LR}} {{smeera|qø}}<br />
ഇതിന്റെയൊരപകടം, കൂടിച്ചേരാനിടയില്ലാത്തവയെ നിഷ്കൃഷ്ടമായി തരംതിരിച്ചില്ലെങ്കിലുള്ള അസംഭവ്യതകളാണു്. വ്യജ്ഞനത്തോടു് കൂടിച്ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന {{hlight|{{samagra|0123}}}}-കാരങ്ങളെ ഇങ്ങനെ below-base ഘടകങ്ങളായി പരിഗണിക്കാവുന്നതാണു്. <br />
: {{smeera|c ƒ}} {{LR}} {{smeera|cƒ}}&#x2000; {{smeera|d ƒ}} {{LR}} {{smeera|dƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ƒ}} {{LR}} {{smeera|hƒ}}&#x2000; {{smeera|p ƒ}} {{LR}} {{smeera|pƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|c Œ}} {{LR}} {{smeera|cŒ}}&#x2000; {{smeera|d Œ}} {{LR}} {{smeera|dŒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|e Œ}}{{LR}} {{smeera|eŒ}}&#x2000; {{smeera|g Œ}} {{LR}} {{smeera|gŒ}}<br />
ഇരട്ടിപ്പുകളേയും ഇപ്രകാരം ഘടകീകരിക്കാം<br />
: {{smeera|N ä}} {{LR}} {{smeera|Nä}}&#x2000; {{smeera|e ä}} {{LR}} {{smeera|eä}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|h ä}} {{LR}} {{smeera|hä}}&#x2000; {{smeera|n ä}} {{LR}} {{smeera|nä}}<br />
ഇതിൽപ്പെടാതെ ഒറ്റയ്ക്കു നിൽക്കാൻ ശേഷിയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ &lsquo;അഖണ്ഡ്&rsquo; എന്ന പേരിലാണു് അറിയപ്പെടുന്നതു് &mdash; ക്ക, ച്ച, ട്ട,&thinsp;&hellip; എന്നിങ്ങനെ. കു, തു, നൂ,&thinsp;&hellip; എന്നിവയെ പൊതുവേ &lsquo;psts&rsquo; (post-base substitution) എന്ന നിയമപ്രകാരമാണ് രൂപപ്പെടാറ്. ചേരുവകളുടെ കൃത്യമായ വർഗ്ഗീകരണമില്ലെങ്കിൽ ഇവിടെയും അപകടം സംഭവിക്കാം:<br />
: ക ു {{LR}} {{smeera|I ƒ}} {{LR}} {{smeera|Iƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ഗ ു {{LR}} {{smeera|K ƒ}} {{LR}} {{smeera|Kƒ}}{{vspace|.25em}}<br />
: ത ു {{LR}} {{smeera|X ƒ}} {{LR}} {{smeera|Xƒ}} <br />
ലംബസംയുക്തങ്ങളിലെന്നപോലെ തിരശ്ചീനസംയുക്തകങ്ങളിലും (horizontal conjucts) അപൂർവ്വമായി ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ കഴിയും. <br />
<br />
{{smeera|Ý&thinsp;, Þ&thinsp;, â}}&nbsp; എന്നിവയെ pre-base forms ആയും &nbsp;&nbsp;{{smeera|&nbsp; †&thinsp;,&nbsp;Š&thinsp;,&nbsp;ƒ}} എന്നിവയെ post-base ആയും പരിഗണിച്ചാൽ <br />
: {{smeera|Ý P †}} {{LR}} {{smeera|ÝP†}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|Þ P Š}} {{LR}} {{smeera|ÞPŠ}}{{vspace|.25em}}<br />
: {{smeera|â g ƒ}} {{LR}} {{smeera|âgƒ}}<br />
<br />
ഇങ്ങനെ pre-base, post-base, below-base ആയി അക്ഷരങ്ങളെ ഘടകീകരിച്ചും പിന്നീട് കൂട്ടിച്ചേർത്തും മലയാളത്തിൽ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചെടുക്കാം.<br />
<br />
==MISIS-മീര==<br />
<br />
കഴിയുന്നത്ര ഘടകീകരിച്ചു്, പിന്നീടു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് മലയാളത്തിന്റെ തനതു് അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിക്കാൻ മലയാളത്തിൽ ആദ്യശ്രമം നടന്നതു് 2003-ൽ ആണു്. യുനസ്കോയുടെ {{small|CDS/ISIS}} \cite{cdsisis} എന്ന database മലയാളത്തിനായി {{small|MISIS}} (Malayalam {{small|ISIS}}) എന്ന പേരിൽ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്ന അവസരത്തിലാണതു് സംഭവിച്ചതു്. തലശ്ശേരി ബ്രണ്ണൻ കോളേജിലെ 22,000 പുസ്തകങ്ങളുടെ Bibliographic database ഉണ്ടാക്കുന്നതിലേക്കായിരുന്നു {{small|MISIS}} രൂപകല്പന ചെയ്തതു്. മീര (Meera) എന്ന ലിപിനാമം (font name) ആദ്യമായി പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നതു് അതിലാണു്. ഘടകങ്ങളെ യോജിപ്പിച്ചു് തനതു് അക്ഷരങ്ങളുണ്ടാക്കിയതു് രചന എഡിറ്റർ പ്രോഗ്രാമിന്റെ പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്ത സംയോജനതത്വങ്ങൾ (combining rules) ആണു്. അടുത്ത വർഷം തന്നെ യുണികോഡ് മലയാളത്തിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടപ്പോൾ {{small|MISIS}} പരീക്ഷണം അപ്രസക്തമായി. മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ ഗ്ലിഫുകളും ഒരൊറ്റ ഫോണ്ടിൽ ഒതുക്കാമെന്നായതോടെ, 2006-ൽ തിരുവനന്തപുരത്തെ സ്റ്റേറ്റ് സെൻട്രൽ ലൈബ്രറിയിൽ യൂണികോഡ് അധിഷ്ഠിതമായി ആദ്യത്തെ Search and Retrieval System രൂപംകൊണ്ടു. ഗ്ലിഫുകളെ ഘടകീകരിക്കാതെ തന്നെ മലയാളത്തിന്റെ ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യാനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ മലയാളം യൂണിക്കോഡിലെ എണ്ണമറ്റ സ്ലോട്ടുകൾ തുറന്നിട്ടു. {{small|MISIS}}-നു വേണ്ടിയുണ്ടാക്കിയ &lsquo;മീര&rsquo;യുടെ orthography-യേയും പൊതുഘടകീകരണ ഘടനയേയും പിന്നീടുണ്ടായ എല്ലാ ഫോണ്ടുകളിലും ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
എന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടാണു് {{small|MS}} കാർത്തികയും അഞ്ജലിയുമൊക്കെ ഘടകീകരണരൂപകല്പനയെ ആശ്രയിച്ചത്? രണ്ടു കാരണങ്ങൾ കണ്ടെത്താം. <br />
* ഘടകീകരണത്തെ ആശ്രയിച്ചാൽ ഫോണ്ടിന്റെ രൂപകല്പനയിൽ സമയക്കുറവു ലാഭിക്കാം (ഘടകങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പിന്നീട് അവയെ സൂക്ഷ്മമായി സംയോജിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ സമയം വേണമെന്നതാണ് വാസ്തവം.) <br />
<br />
* മൈക്രോസോഫ്റ്റിന്റെ specification-നെ\cite{opentypespec} ധിക്കരിക്കാനുള്ള ധൈര്യക്കുറവു്. ഇതര ഭാരതീയഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പനയിൽനിന്നു് വ്യതിചലിച്ചാൽ മലയാളത്തിന്റെ സംയുക്താക്ഷരങ്ങൾക്കു് എന്തെങ്കിലും തകരാറുകൾ സംഭവിക്കുമോ, എല്ലാവരും പിന്തുടരുന്ന രീതിശാസ്ത്രത്തിൽ നിന്നുള്ള വ്യതിയാനം സ്റ്റാൻഡേർഡൈസേഷനെ ബാധിക്കുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ആശങ്കകൾ സ്വാഭാവികം.<br />
<br />
* ലിപിസഞ്ചയം സമസ്ത അക്ഷരങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്നില്ലെങ്കിൽ (non-exhaustive) പുത്തൻ അക്ഷരങ്ങൾ വരുന്ന മുറയ്ക്ക് സ്വയമുണ്ടാകാനുള്ള ശേഷി (on-the-fly/automatic) ഘടകീകരണത്തിലുടെ കിട്ടുമല്ലൊ എന്ന പ്രതീക്ഷ. <br />
<br />
ഘടകീകരണ സമ്പ്രദായം ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ എളുപ്പമെന്നു് തോന്നാമെങ്കിലും പലന്യൂനതകളും അതിനുണ്ടു്. <br />
* ഘടകങ്ങൾ തമ്മിൽ text rendering-ൽ കൂട്ടിയോജിപ്പിക്കുന്നതിനു് വിദഗ്ദ്ധമായ kerning pairs ഉണ്ടാക്കേണ്ടതായിട്ടുണ്ടു്. <br />
<br />
* സംയോജനങ്ങൾ പാടില്ലാത്തവയെ കണ്ടുപിടിക്കാനും ഗ്രൂപ്പ് ചെയ്യാനും തടുത്തുനിറുത്തുവാനും എത്ര എളുപ്പമല്ല. അഞ്ജലി ഉല്പാദിപ്പിച്ച ചില കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ നോക്കുക \cite{anjali}.<br />
<br />
* Pre-base, post-base ഗ്ലിഫുകൾ യോജിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന ചേർച്ചക്കുറവു് നികത്താൻ base glyph-കളുടെ സ്വാഭാവിക വക്രങ്ങളെ ചിലപ്പോൾ മാറ്റേണ്ടതായി വരാം. ഒരു ഭാഷയുടെ സ്വാഭാവിക രൂപങ്ങളെ/കാലിഗ്രാഫിൿ സൗന്ദര്യങ്ങളെ ഒത്തുതീർപ്പാക്കാൻ ധാരാളം ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (compromises) ഘടകീകരണ-പുനഃസംയോജന പ്രക്രിയയിൽ സംഭവിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഇത്തരം കാരണങ്ങളാൽ രചന ഫോണ്ടിന്റെ ആദ്യരൂപകല്പനയിൽ തന്നെ (1999, ആസ്കി) ഘടകീകരണ രീതിശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും തള്ളിക്കളഞ്ഞു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കൂടാതെ രചനയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ സവിശേഷ കാരണങ്ങൾ ഇവയാണു്.<br />
* സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം രചന അവതരിപ്പിക്കുന്നതിലൂടെ മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവയിലില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനുള്ള സംഭവ്യത ഏറ്റവും കുറവാണു്. അഥവാ കണ്ടെത്തിയാൽ അവ ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്ത് ലിപി സഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.<br />
<br />
* ഒരൊറ്റ ഗ്ലിഫായി രൂപകല്പന ചെയ്യുമ്പോഴാണു് ഒരോ അക്ഷരത്തിന്റെയും Composition, Balance, Footing, Weight എന്നിവ പരിപൂർണ്ണതയിലെത്തൂ. {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} ഒരു പൊതു below-base ആയി കണക്കാക്കിയാൽ {{hlight|ക്ന}}-യും {{hlight|സ്ന}}-യും ഉല്പാദിപ്പിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. പക്ഷെ {{hlight|ക}}-യുടെ വീതിയുമായി പൊരുത്തമില്ലാത്ത {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}} എന്ന below-base {{hlight|ക്ന}} എന്ന അക്ഷരത്തിന്റെ സൗന്ദര്യത്തെ കെടുത്തിക്കളയുന്നു. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിയിൽ {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യ്ക്ക് ഇതത്ര സംഭവിക്കുന്നില്ല. {{hlight|സ}}-യുടേയും {{hlight|പ}}-യുടേയും അടിഭാഗം {{hlight|&nbsp;{{smeera| ø}}}}-യുമായി ചേർന്നുപോകാൻ vertical kerning അതിസൂക്ഷ്മമായി ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഒറ്റയ്ക്കൊറ്റക്കുള്ള ഗ്ലിഫുകളിൽ സാധിച്ചെടുക്കാൻ എളുപ്പമാണ്. കൂടുതൽ കൃത്യതയും കൈവരിക്കാം.<br />
<br />
* ഒരു അക്ഷരത്തിന്റെ ദൃശ്യപൂർണ്ണത സാക്ഷാൽകരിക്കണമെങ്കിൽ അതു് അതായിട്ടു തന്നെ ഒരു single entity ആയി കാണണം എന്നതു് രചനയുടെ സമഗ്രതയുടെ ആവിഷ്കാരം കൂടിയായിരുന്നു. വേറിട്ട ഘടകങ്ങൾ വേണ്ടാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉല്പാദിപ്പിച്ചു് സമഗ്രതയെ തകർക്കുമെന്നു് ആദ്യം മുതലേ രചന തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അന്നു് നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു് ഇന്ത്യൻ ആസ്കി ഫോണ്ടുകളുടെ ഘടകീകരണഘടനയും പിന്നീടു് അതിനെ അതേപടി പകർത്തിയ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടുകളും രചനയ്ക്കു് പ്രലോഭനങ്ങൾ തീർത്തില്ല. <br />
<br />
* റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ യൂണികോഡിനു മുമ്പുള്ള extended character set ({{small|ISO}} 8859) ഫോണ്ടുകൾ രചനയുടെ വീക്ഷണത്തെ ബലപ്പെടുത്തി. അവയിലെ accented character set-ഉം diacritical character set-ഉം നിർമ്മിക്കാൻ വളരെ കുറച്ചു രൂപങ്ങളേ (above-base forms) ആവശ്യമുണ്ടായിരുനുള്ളൂ &mdash; {{hlight|{{samagra|Ø Ù Ú Û}}}} എന്നിവ.<br />
<br />
എന്നിട്ടും അക്ഷരങ്ങളോരോന്നും അഖണ്ഡമായി രൂപകല്പന ചെയ്യാനിടയാക്കിയതു് kerning കൊണ്ടു് ഒരിക്കലും പ്രാപ്യമല്ലാത്ത Composition-ഉം Balancing-ഉം കൈവരിക്കാനാണു്. <br />
<poem><br />
: {{hlight|{{samagra|Ý Ý Þ ß}}}} {{hlight|{{samagra|à á â ã}}}}<br />
: {{hlight|{{samagra|ä å æ ç}}}} {{hlight|{{samagra|è é ê ë}}}}<br />
</poem><br />
റോമൻ ഫോണ്ടുകളുടെ രൂപകല്പന രചനയുടെ കാഴ്ചപ്പാടിനു് ബലം നല്കി. <br />
<br />
* അതുകൊണ്ടു് രചനയിലെ എല്ലാ സംയുക്താക്ഷരങ്ങളും &lsquo;അഖണ്ഡ്&thinsp;&rsquo; എന്ന നിലയ്ക് ഒരൊറ്റ രൂപത്തിൽ മാത്രം രൂപല്പന ചെയ്യാമെന്ന ഉറച്ച തീരുമാനത്തിലെത്തുകയും ആസ്കി രചന 1999-ൽ പ്രകാശനം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. <br />
<br />
* 2005-ൽ രചനയുടെ യൂണികോഡ് ഫോണ്ടു് രൂപകല്പന ചെയ്തപ്പോൾ ആസ്കി രചനയിലെ ആറു് ഫോണ്ടുകളിലായി ({{small|RC1, RC2, RC3, RC4, RC5, RC6}}) വ്യാപിച്ചു കിടക്കുന്ന ഗ്ലിഫുകളെ അതേപടി ക്രമമായി യൂണികോഡ് സ്ലോട്ടുകളിൽ നിരത്തിവെക്കുകയാണു് ചെയ്തതു്. രചന എഡിറ്ററിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കാനായി ഉപയോഗിച്ച combination file-നു സമാനമായി യൂണികോഡ് രചനയുടെ featuring-ഉം നിർവ്വഹിച്ചു. തെറ്റുകളും സന്ദേഹങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനും ഘടകങ്ങളേയും സംയുക്താക്ഷരങ്ങളേയും കൃത്യതയോടെ പ്രത്യക്ഷവൽക്കരിക്കാനുമാണു് ഇന്നും എല്ലാ {{small|SMC}} ഫോണ്ടുകളിലും പിന്തുടരുന്ന glyph notation (naming convention) ആവിഷ്കരിച്ചതു്. (ഈയൊരു രീതിശാസ്ത്രം എല്ലാ ഭാരതീയ ഭാഷകളിലെ ഫോണ്ടുകൾക്കും മാതൃകയാക്കാവുന്നതാണു്. &lsquo;മീര ഇനിമൈ&rsquo; എന്ന തമിഴ് ഫോണ്ടിൽ ഇതാണു് അനുവർത്തിച്ചിട്ടുള്ളതു്.)<br />
<br />
==സമഗ്രതയ്ക്കു് ഇളക്കം തട്ടുന്നു==<br />
<br />
1999 മുതൽ രചന മുറുകെപ്പിടിച്ച അക്ഷരങ്ങളുടെ സമഗ്രതയും ഗ്ലിഫുകളുടെ അഖണ്ഡതയും യൂണികോഡിന്റെ വരവോടെ ഇളക്കം തട്ടാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടതു് {{hlight|{{samagra|>}}}} എന്ന below-base രൂപമാണു്. {{hlight|ല}}-കാരത്തിന്റെ സാദ്ധ്യമായ എല്ലാ രൂപങ്ങളും രചനയിൽ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ {{hlight|{{samagra|>}}}} തീർത്തും അപ്രസക്തമായിരുന്നു. അതാകട്ടെ അസ്പഷ്ടമായ പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും ഉണ്ടാക്കി &mdash; {{hlight|{{smcrachana|ള്ല}}}}, {{hlight|{{smcrachana|ഴ്ല}}}}, {{hlight|{{samagra|Ì}}}}.<br />
<br />
പിന്നീടു് രചനയിലെ vertical conjunct-കളിൽ സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലാത്ത താഴക്ഷരങ്ങളായി അടിസ്ഥാന അക്ഷരങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. രചനയുടെ സമഗ്രത തീർത്തും തകരാറിലായി. 1970-ലെ ലിപി പരിഷ്കരണവും 1990-കളിൽ വ്യത്യസ്ത മാപ്പിംഗുകളിലുമുള്ള അനേകം ആസ്കി ഡിറ്റിപി ഫോണ്ടുകളും മലയാളത്തിന്റെ അദ്ധ്യയനത്തിൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത &lsquo;തോന്ന്യാക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; രചനയിലും വ്യാപകമായി. ഇത്തരം അസംഭവ്യമായ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തള്ളിക്കയറ്റത്തിനു കാരണം രചനയുടെ സമഗ്രതയെക്കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാകാം.<br />
<br />
ഇന്നു് പ്രചാരത്തിലില്ലാത്തതും പിന്നീട് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടതുമായ അനേകം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഭാഷയിൽ ഇതിനു മുമ്പും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടു്. എഴുപത്തഞ്ചോളം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ 1920-ൽ ടൈപ്പ്സെറ്റു ചെയ്ത സത്യവേദപുസ്തകത്തിൽ (ബൈബിൾ) കാണുന്നുണ്ടു്. <br />
<br />
:{{samagra|¬}} (മ{{samagra|¬³}}യാസ്), {{samagra|²}} (മി{{samagra|²@}}ർ), {{samagra|®}} (നെബൂഖ{{samagra|´®}}ശർ), {{samagra|¯}} (ബേ{{samagra|´¯}}ബ) എന്നീ vertical conjunct-കൾ. <br />
:അവയിൽ ഏറ്റവും വിചിത്രമായതു് {{samagra|°}}-യാണു് &mdash; വര{{samagra|°}}, മെരു{{samagra|°}}.<br />
<br />
ഗുണ്ടർട്ടിന്റെ Malayalam Grammar Book-ൽ\cite{gundert} {{hhlight|{smcrachana|ഴ്ല}}} പോലെ അക്ഷരങ്ങളും കാണാം. കാലാന്തരത്തിൽ ഇവയൊക്കെ മലയാളത്തിൽനിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി. ചില horozontal conjunct-കളും അപ്രത്യക്ഷമായവയിൽപ്പെടുന്നു.<br />
: {{samagra|r}} (ഹഗ്ഗി{{samagra|r@}}ഗ്, ഗു{{samagra|´r@}}ദെക്ക്)<br />
: {{samagra|m n}} (മ{{samagra|m}}ലം, പെ{{samagra|n}}ട്ടി)<br />
തലശ്ശേരിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ബാസൽ മിഷന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിലാണു് ഇവ അധികമായി കാണുന്നതു്. ലിത്തോഗ്രാഫിൿ പ്രസ്സുകളാണു് ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരണങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയ്ക്കു കാരണമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടാവുക. കൈകൊണ്ടു് സൂക്ഷ്മമായി അക്ഷരങ്ങൾ വരച്ചുണ്ടാക്കാൻ ലിത്തോഗ്രാഫിക്കിനു് കഴിയുമായിരുന്നു. പിന്നീടുള്ള ദശകങ്ങളിൽ സെമറ്റിക് സർവ്വനാമങ്ങൾക്കായുണ്ടാക്കിയ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി അപ്രത്യക്ഷമായി. അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു് പിരിച്ചെഴുതുന്ന രീതി പ്രചാരത്തിലായി.<br />
<br />
ആര്യ-ദ്രാവിഡ സ്റ്റോക്കിൽപ്പെട്ട പദങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണു് മലയാളത്തിന്റെ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ രൂപംകൊണ്ടതു്. നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തിന്റെ<br />
തനതു ശബ്ദങ്ങളുടെ ദൃശ്യാവിഷ്കാരമാണു് അതിലൂടെ സാക്ഷാൽകരിച്ചതു്. ({{samagra|±}} എന്നതു് ഷ{{samagra|±}}-ത്തിൽ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ആംഗലേയ പദമായ judge എഴുതേണ്ടതു് ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിച്ചാണു് &mdash; ജഡ്ജി. പല വൈദേശിക പദങ്ങളും ഉപയോഗത്തിന്റെ ആധിക്യം നിമിത്തം മലയാളമായിത്തീർന്നിട്ടുണ്ടു് &mdash; ബസ്, പെൻസിൽ, സ്വിച്ച്, &hellip; അങ്ങനെ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ജ{{samagra|±µ}}-യും ജസ്റ്റിസ്-ഉം ചന്ദ്രക്കലയിട്ടു പിരിക്കാതെ കൂട്ടക്ഷരമായി ഉപയോഗിക്കുന്നതും ശരിയായി വരുന്നു. <br />
<br />
കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രവണത, പ്രത്യേകിച്ചു് vertical conjuncts ചില പ്രത്യേക കാലയളവിൽ ലോഹ അച്ചുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്നെങ്കിലും ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളുടെ കാലത്താണു് അവ അധികരിക്കാൻ തുടങ്ങിയതു്. രചന ആദ്യം മുതലേ ഇതിനെ സമർത്ഥമായി പ്രതിരോധിച്ചെങ്കിലും പിന്നീടു് സമഗ്രതയെത്തന്നെ അപ്രസക്തമാക്കുന്ന തരത്തിൽ അതിന്റെ പ്രയോഗം വർദ്ധിക്കുകയും അസംഭ്യവതകളുടെ അക്ഷരങ്ങളാൽ തനതു മലയാളം നിറയുകയും ചെയ്തു. അപ്രവചനീയമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ആധിക്യം നിമിത്തം പാഠപുസ്തകങ്ങൾ ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യാൻ രചന അസമർത്ഥമാണെന്നുവരെ {{small|SCERT}}-യിലെ അദ്ധ്യാപക സുഹൃത്തുക്കൾ ഉന്നയിച്ചു. &ldquo;ഇത്തരം ലംബസംയുക്തകങ്ങൾ ഉണ്ടാവുന്നതു് അത്രയ്ക്കു് അപകടകാരികളല്ല, അവയെ വേണ്ടാത്തിടത്തു് {{small|ZWNJ}}<ref>Zero width non joiner: കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ യോജിക്കാതിരിക്കൻ അവയ്ക്കിടയിൽ ചേര്ക്കാവുന്ന യൂണികോഡിലെ ഒരു കോഡ് പോയിന്റ്.</ref> ഉപയോഗിച്ചു് വേർപെടുത്താവുന്നതേയുള്ളൂ&rdquo; എന്നൊരു വാദഗതി നിലവിലുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ഇല്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടു് പിന്നെ അതിനെ ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനു പകരം, ഉണ്ടാക്കാതിരിക്കുന്നതല്ലെ ശാസ്ത്രീയം? എത്ര ശ്രദ്ധിച്ചാലും ഡാറ്റ എൻട്രിയിലും പ്രൂഫ് വായനയിലും ഇത്തരം &lsquo;അസംഭവ്യകൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; ഒഴിവാക്കാൻ പ്രയാസമേറി വരുന്നു. &lsquo;ജനയുഗം&rsquo; സ്ക്രൈബസ് പ്രോജക്റ്റിൽ ഇതിന്റെ ആധിക്യം ഇല്ലാതാക്കാനായി ഫ്രീക്കൻസ് എന്ന എഡിറ്ററിൽ ഇവയെ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിച്ചു് പിരിച്ചു് &lsquo;ശുദ്ധിവരുത്താൻ&rsquo; പ്രത്യേകം പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുകയുണ്ടായി. <br />
<br />
{{small|ZWNJ}} യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ നിന്നും തീർത്തും ഒഴിവാക്കാൻ നിവൃത്തിയില്ലെന്നും കാണേണ്ടതുണ്ടു്. {{hlight|റഹ്മാൻ}} എന്നതു് {{hlight|ബ്രഹ്മം}} പോലെ ആകാതിരിക്കാൻ {{small|ZWNJ}} ഉപയോഗിക്കുക തന്നെ വേണം. ഇതു് തമിഴ്നാടു് (തമിഴ്നാടു്), പേ{{samagra|´e}}ക്കർ (പേജ്മേക്കർ) എന്നിങ്ങനെ അപൂർവ്വം ഇടങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നു. രചന വിഭാവനം ചെയ്ത vertical conjuct-കൾ മാത്രമുള്ളപ്പോൾ {{small|ZWNJ}}-ന്റെ ഉപയോഗം പരമാവധി കുറയുന്നു.<br />
<br />
വേണ്ടാത്ത vertical conjuct-കളെ ഉല്പാദിപ്പിക്കാനുള്ള അനൗചിത്യം horizontal conjuct-കളുടെ കാര്യത്തിൽ അധികമുണ്ടായില്ല എന്നതു് ശ്രദ്ധേയമാണു്. തിരശ്ചീനത തുടർച്ചയായ വക്രങ്ങളിൽ സംഭവിക്കുന്നതിനാൽ ഘടകീകരണം എളുപ്പമല്ലാത്തതാകാം അവയെ തൊടുന്നതിൽനിന്നും ഡിസൈനർമാരെ അകറ്റി നിറുത്തുന്നത്. ലംബസംയുക്തകങ്ങളിൽ &lsquo;താഴക്ഷരങ്ങൾ&rsquo; &lsquo;മേലക്ഷര&rsquo;ങ്ങളുമായി വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നതിനാൽ അവയുടെ ഘടന അയഞ്ഞതായി തോന്നാനിടയാക്കിയിരിക്കണം. 400 വർഷത്തെ കയ്യെഴുത്തിന്റെയും 150 വർഷത്തെ ലോഹഅച്ചുകളുടെയും orthography സൂക്ഷ്മമായി പിന്തുടർന്ന രചന, പ്രയോഗത്തിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമായ അക്ഷരങ്ങളുടെ ചരിത്രബോധവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്നു.<br />
<br />
==രചനയുടെ ഉപഗണങ്ങളും ഉപരിഗണങ്ങളും (Subset and Superset)==<br />
<br />
;ഒന്നു്: മീര ഫോണ്ടിനു ശേഷം രൂപകല്പനചെയ്ത കേരളീയം, ഉറൂബു്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ്, ജനയുഗം, ആർസുഗതൻ ഫോണ്ടുകൾ രചനയോ മീരയോപോലെ body text-നു വേണ്ടിയുള്ളതായിരുന്നില്ല. Heading/ornamental font-കളുടെ അഭാവം മുദ്രണത്തിലെ വൈവിദ്ധ്യത്തെ ബാധിക്കാൻ ഇടവരുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണു് രചനയുടെ കാരക്ടർ സെറ്റിന്റെ ഉപഗണങ്ങൾക്ക് രൂപംകൊടുത്തതു്. പത്രങ്ങൾ, മാസികകൾ, സൈൻബോർഡ്, ഫ്ലക്സുകൾ എന്നിവയിൽ {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}} പോലെയുള്ള അക്ഷരം വരാനുള്ള സാദ്ധ്യത ഇല്ലെന്നുതന്നെ പറയാം. (അഥവാ ഉണ്ടെങ്കിൽ രചനയോ മീരയോ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യാം) ഏകദേശം അറുന്നൂറ്റമ്പതോളം അക്ഷരങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്താണു് കേരളീയത്തിന്റെ അക്ഷരസഞ്ചയം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെ അടിവശം വല്ലാതെ ഇറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന താഴക്ഷരങ്ങൾ, {{hlight|ഗ്ദ്ധ്രൂ}}പോലെ തീരെ സാദ്ധ്യതകളില്ലാത്തവ മുതലായവ ഉപേക്ഷിച്ചാണു് ഈ ഉപഗണം ഉണ്ടാക്കിയതു്. {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും അവയെ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു പിരിച്ചെഴുതാം എന്ന മലയാളത്തിന്റെ സാദ്ധ്യതകൾ കൂടി ഈ ഉപഗണത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയിലുണ്ടു്. <br />
<br />
:ഇത്തരം പിരിച്ചെഴുതൽ കമ്പ്യൂട്ടറൈസ്ഡ് ടൈപ്പ്സെറ്റിംഗ്/ഡിറ്റിപി വരുന്നതിനുമുമ്പു് ഏകദേശം ഒന്നര നൂറ്റാണ്ടു കാലം ലോഹ അച്ചുകൾ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ലെറ്റർപ്രസ്സുകളിൽ പ്രയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ലോഹ ടൈപ്പുകൾ വലിയ വിലകൊടുത്തു വാങ്ങേണ്ടിയിരുന്നതിനാൽ പ്രസ്സുകളുടെ വലിപ്പച്ചെറുപ്പം അക്ഷരങ്ങളുടെ സമൃദ്ധിയെ ബാധിച്ചിരുന്നു. സാമ്പത്തികശേഷിയുള്ളവർ {{hlight|സ്ക്രൂ}} പോലെയുള്ള കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ വാങ്ങുമ്പോൾ മുടക്കുമുതൽ കുറഞ്ഞവർ {{hlight|ക്രൂ}} മാത്രം വാങ്ങി, ആവശ്യം വരുമ്പോൾ {{hlight|സ്ക്രൂ}} എന്നു് ലോഹ അച്ചുകൾ നിരത്തി അച്ചടി നിർവ്വഹിച്ചുപോന്നു. {{hlight|സ്ക്രൂ}} വാങ്ങാൻ ശേഷിയുള്ളവർ തന്നെ സ, ക, ക്ര, ക്രൂ എന്നിവയുടെ എണ്ണത്തിന്റെ അത്രയും വാങ്ങിയിരുന്നുമില്ല. ചെറിയ അക്ഷരങ്ങൾ 50 കിലോ വാങ്ങുമ്പോൾ ടൈപ്പിന്റെ വലിപ്പം (point size) കൂടുന്നതിനനുസരിച്ചു് ഹെഡ്ഡിംഗുകൾക്കും മറ്റും ഉപയോഗിക്കാനുള്ള വലിയ അക്ഷരങ്ങൾ ഇരുപത്തഞ്ചോ പത്തോ കിലോ ആക്കി ചുരുക്കിയിരുന്നു. അങ്ങനെ ലോഹഅച്ചുകളുടെ കാലത്തു് പോയിന്റു സൈസുകൾക്കും മുടക്കുമുതലിനും അനുസരിച്ചു് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ ഉപയോഗത്തിൽ പിരിച്ചെഴുതൽ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. ഇങ്ങനെ പിരിച്ചെഴുതുമ്പോഴും ലിപിപരിഷ്കരണത്തിൽ പ്രയോഗിച്ച വെട്ടിമുറിക്കൽ അക്ഷരങ്ങളിൽ സംഭവിച്ചുമില്ല. മലയാളത്തിന്റെ ഉപഗണത്തിൽപെട്ട ഡിജിറ്റൽ ഫോണ്ടുകളിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങളുടെ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ ലെറ്റർപ്രസ്സ് കാലത്തെ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്നും കടംകൊണ്ടവയാണ്. ഒരു പക്ഷെ കേരളീയത്തിലും പിന്നീടു് ഉറൂബ്, സുന്ദർ, ടിയെൻജോയ് മുതലായ അലങ്കാരഫോണ്ടുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട reduced character set (Subset) ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ വീണ്ടും ചുരുക്കേണ്ടതായി വരാം &mdash; ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകൾക്കായി ഫോണ്ടുകൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ വരികൾക്കിയിലെ അകലം (leading) ഏറ്റവും മിനിമത്തിൽ നിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു്. കേരളീയം ഉപഗണത്തിലുള്ള {{hlight|സ്തു}} ഭീമാകാരമായ സൈൻബോർഡുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു് {{hlight|സ്തു}} ആയി പിരിക്കേണ്ടി വരാം. <br />
<br />
;രണ്ട്: പ്രത്യേക ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ഉപഗണങ്ങൾ രൂപംകൊള്ളുന്നതുപോലെ രചനയിൽ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ കൂട്ടേണ്ടതായും വരും. ആസ്കി രചനയിൽ ഇത്തരമൊരു സന്ദർഭം വന്നതു് 2002-ൽ സത്യവേദപുസ്തകം (ബൈബിൾ) ടൈപ്പ്സെറ്റു് ചെയ്യുമ്പോഴാണു്. ഏകദേശം എഴുപത്തഞ്ചോളം അക്ഷരങ്ങൾ പുതുതായി ഡിസൈൻ ചെയ്യേണ്ടിവന്നു &mdash; {{samagra|¬, ², ®, ¯, °, r, m, n}} എന്നിവ കൂടാതെ, <span style="font-family:samagra7;color:red;">{, |, }</span> മുതലായ കുത്തക്ഷരങ്ങളും ഇവയിൽപ്പെടും. മലയാളം അച്ചടിയുടെ ചില പ്രത്യേക കാലഘട്ടത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം അതേപടി പുനഃസൃഷ്ടിക്കാൻ അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ സവിശേഷമായി ഡിസൈൻചെയ്തു് കൂട്ടിച്ചേർത്തു് രചനയുടെ ഒരു ഉപരിഗണത്തിന് (Superset) രൂപംകൊടുക്കാവുന്നതാണു്. സമകാലിക പാഠങ്ങൾക്കായുള്ള രചനയുടെ ഒരു standard character set-ഉമായി ഇവ കൂട്ടിക്കുഴയ്ക്കരുതു്. ഇത്തരം കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും പാകത്തിൽ പ്രത്യേകം ഉണ്ടാക്കുന്നതിനുപകരം on-the-fly ഉണ്ടാക്കാനുള്ള പ്രലോഭനങ്ങളിലേക്കു് വഴുതിപ്പോകാനും പാടില്ല.<br />
<br />
:മലയാളഭാഷയുടെ അക്ഷരരൂപീകരണ പാറ്റേൺ, മലയാളിയുടെ ലാവണ്യബോധം, അഭിരുചി, ശബ്ദവിശേഷങ്ങൾ, എഴുത്തിലും അച്ചടിയിലും ഉപയോഗത്തിലിരുന്ന അക്ഷര ചരിത്രം ഇവയെ മാനിച്ചും, അസാധാരണവും ഗൂഢാത്മകവുമായ യുക്തി (അല്ലെങ്കിൽ യുക്തിഭംഗങ്ങൾ) അംഗീകരിച്ചും, ചിത്രജകുമാർ ആവിഷ്കരിച്ച അക്ഷരസമുച്ചയത്തെ കലർപ്പില്ലാതെ പകർത്തുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ രചനയുടെ സമഗ്രത ഡിജിറ്റലായി ആവിഷ്കരിക്കാൻ കഴിയൂ. ഭാഷയിൽ ഇതുവരെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാത്ത/പ്രത്യക്ഷപ്പെടാൻ സാദ്ധ്യതയില്ലാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ, ഡിജിറ്റലായി എന്തുംചെയ്യാം എന്ന ഉത്സാഹത്തിൽ രൂപകല്പന ചെയ്യാം എന്ന അവസ്ഥ അക്ഷരങ്ങളുടെ അപ്രവചനീയതയ്ക്കു് ഇടവരുത്തുകയും ലിപിപരിഷ്കരണം ചെയ്ത അതേ ദ്രോഹം മറ്റൊരു തലത്തിൽ ആവർത്തിക്കാനിടവരികയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. രചനയുടെ വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രാധാന്യത്തെയും പ്രചരണത്തേയും കണക്കിലെടുത്തു് ഇത്തരം പ്രവണതകൾ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കേണ്ടതാണു്.<br />
<br />
==ഭാവി പരിഗണനകൾ==<br />
# {{hlight|ണ്ട്ര}} പോലെ അഭംഗി വരുത്തുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കുക. <br />
<br />
# {{hlight|{{samagra|«}}}} എന്ന അക്ഷരം ഇല്ലെങ്കിലും ഉപഗണത്തിൽ {{hlight|സ്ഥൃ}}-യും {{hlight|ത്സ്ഥൃ}} യഥാക്രമം {{hlight|സ്{{samagra|«}}}}, {{hlight|ത്സ്{{samagra|«}}}} എന്നിങ്ങനെ പ്രകടിപ്പിക്കാനായി {{hlight|{{samagra|«}}}} കൂട്ടിച്ചേർക്കാം. {{hlight|{{samagra|¹}}}} ഇല്ലെങ്കിലും {{hlight|ഞ്ചൃ ശ്ചൃ}} എന്നിവയുണ്ടെന്നുള്ളതും ശ്രദ്ധിക്കുക.<br />
<br />
# {{hlight|{{samagra|Í, Î}}}}-യും അതുപയോഗിക്കുന്ന {{hlight|സ്റ്റ്ര}}-യും ഉപേക്ഷിക്കുക. (ഇതിന്റെ ധർമ്മം മലയാളത്തിൽ {{hlight|ട്ര}}-യും {{hlight|സ്ട്ര}}-യും ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിച്ചുകൊള്ളും &mdash; സ്ട്രാറ്റജി, സ്ട്രീക്കിംഗ്, സ്ട്രീം, സ്ട്രോക്ക്, &hellip;{} എന്നാൽ {{hlight|സ്റ്റ}} നിലനിറുത്തേണ്ടതുണ്ടു് &mdash; സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്, സ്റ്റുഡൻസ്, സ്റ്റോക്ക്, &hellip;)<br />
<br />
# പുതിയ അക്ഷരങ്ങൾ എപ്പോഴൊക്കെ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാം എന്നതു് കാലം തീരുമാനിക്കേണ്ട പ്രശ്നമാണു്. ഒരു നൂറ്റാണ്ടിൽ അപൂർവ്വം അക്ഷരങ്ങൾക്കേ ഇങ്ങനെയൊരു ഭാഗ്യം കൈവരൂ, ചിലപ്പോൾ ഒട്ടും സംഭവിച്ചില്ലെന്നിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിനു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്നൊരക്ഷരം ക്രമാതീതമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുകയും, മലയാളികൾക്കതു് കൂടെകൂടെ ആവശ്യമായി വരികയും, അതുൾക്കൊള്ളുന്ന പദം {{hlight|ബസ്}}പോലെ, {{hlight|ജ{{samagra|±µ}}}}പോലെ മലയാളപദമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സമഗ്രലിപിസഞ്ചയത്തിൽ അതിനു് ഇടം കൊടുക്കാം. {{hlight|പേ{{samagra|´e}}ക്കർ}} അങ്ങനെ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആ പാക്കേജ് ഡിറ്റിപി-യിൽ നിന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതോടെ ആ വാക്കിന്റെ ഉപയോഗം ഇല്ലാതാവുകയാണു്. അതുകൊണ്ടു് {{hlight|{{samagra|e}}}} എന്ന അക്ഷരം മലയാളത്തിനു് ആവശ്യമില്ലെന്ന് കരുതാം.<br />
<br />
# ആര്യ-ദ്രാവിഡ-ശബ്ദ-അക്ഷര സമുച്ചയങ്ങൾക്കപരിചിതമായ ചില അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളി ജനസാമാന്യം വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുന്നുണ്ടു് &mdash; {{hhlight|അല്ലാഹു/അള്ളാഹു}} (ഇതു രണ്ടുമല്ല ഉച്ചാരണവും അക്ഷരങ്ങളും), {{hhlight|സംസം, ഫ്രാൻസ്വ}},&thinsp;&hellip;{} ഇങ്ങനെ സെമിറ്റിൿ, ലാറ്റിൻ ശബ്ദങ്ങളെ കൃത്യമായി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിലില്ല. പക്ഷെ ജനതയുടെ വലിയൊരു വിഭാഗത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗവുമാണതു്. ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ മലയാളത്തിൽ ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ടു്. ഖുർആനോടും ബൈബിളിനോടും ബന്ധപ്പെട്ട എഴുത്തുകളിൽ, ചർച്ചകളിൽ, പ്രാർത്ഥനകളിൽ ഈ ശബ്ദങ്ങളുടെ സത്യസന്ധമായ ആലേഖനം സാദ്ധ്യമാക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളുടെ രൂപകല്പന നമ്മുടെ ഭാഷാസമൂഹത്തോടു് ചെയ്യാവുന്ന വലിയൊരു നീതിയാണു്. പക്ഷെ ഇത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ ഡിസൈൻ ചെയ്യുമ്പോൾ നാം അനുവർത്തിക്കേണ്ട സമീപനം രണ്ടു ഭാഷകളുടേയും രൂപലാവണ്യങ്ങളെയും orthography-യെയും സമഞ്ജസമായി ഇണക്കുന്നതായിരിക്കണം. അത്തരം അക്ഷരങ്ങൾ രചനയുടെ സമഗ്രതയെ വിപുലപ്പെടുത്തുകയും അർത്ഥവത്താക്കുകയും ചെയ്യും.<br />
<br />
# {{hlight|സ്വൃ}}, {{hlight|സ്വ്ര}} എന്നിവയെ പ്രതിനിധീകരിക്കാൻ {{hlight|{{samagra|¾ ¿}}}} എന്നിവ വളരെ അപൂർവ്വമായെങ്കിലും ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു &mdash; സ{{samagra|¾}}ദ്ധ (ശബ്ദതാരാവലി). ആ സ്വരചിഹ്നങ്ങളെ രചനയുടെ ഉപരിഗണത്തിൽ കൂട്ടിച്ചേർക്കാവുന്നതാണ്.<br />
<br />
==ഏതേതക്ഷരങ്ങൾ?==<br />
<br />
കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ വരവോടെ ഏതക്ഷരങ്ങൾ വേണം&ndash;വേണ്ട എന്ന ചർച്ചകൾ മറ്റുഭാഷകളിൽ സജീവമായി നടന്നിട്ടുണ്ടു്. മലയാളത്തിൽ ലിപിപരിഷ്കരണത്തിനുശേഷം എടുത്തു പറയേണ്ട രണ്ടു സന്ദർഭങ്ങൾ കേരള ഭാഷാ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിന്റെ &lsquo;മലയാളത്തനിമ&rsquo;യും (1998) രചന അക്ഷരവേദിയുടെ (1999) രംഗപ്രവേശവുമായിരുന്നു. &lsquo;മലയാളത്തനിമ’ അക്ഷരങ്ങളെ ഒന്നടങ്കം വികലമാക്കുന്ന സംരംഭമായിരുന്നെങ്കിൽ &lsquo;രചന’ ഭാഷയുടെ പൈതൃകത്തേയും മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിനേയും രക്ഷിച്ചെടുക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനമായി മാറി. യൂണികോഡ് കാലത്തു് സ്വന്ത്രമലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിന്റെ ശ്രമഫലമായി തനതുലിപി മലയാളത്തിന്റെ അക്ഷരങ്ങളായി ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തു.<br />
<br />
ഇതിനു വിഘാതമായിത്തീർന്ന അക്ഷരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ സമഗ്രത വീണ്ടെടുക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമായിത്തീർന്നിരിക്കുന്നു. രചന അവതരിപ്പിച്ച സമഗ്രലിപിസഞ്ചയം മലയാള അക്ഷരങ്ങളുടെ അവസാനവാക്കായി ഉറപ്പിക്കുകയും, പഠനത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്കുവേണ്ടി സർക്കാർ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള കഴിഞ്ഞ അരനൂറ്റാണ്ടുകാലത്തെ എല്ലാ ഇടപെടലുകളും ഭാഷയുടെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴികളാണു് തുറന്നിട്ടതെന്നതിനാൽ ഇനിയും വല്ല ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ സർക്കാർ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടാവുന്നത് ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇരുപതു വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിംഗിൽ രചനയ്ക്കുണ്ടായ സ്വീകാര്യത എല്ലാ ലിപിപരിഷ്കരണചിന്തകളേയും പ്രതിരോധിക്കാൻ സമർത്ഥമാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മലയാളലിപിയുടെ സമഗ്രത പൂർവ്വാധികം ശ്രദ്ധയോടെ കാത്തുസംരക്ഷിക്കേണ്ടത് പുതിയ ഫോണ്ടുകൾ രൂപകല്പന ചെയ്യുന്നവരുടേയും, രചനയുടെ പരിപാലകകരുടേയും കടമയാണ്.</div>
Cvr