മഴ ഏററവും അധികം പാടിയ ദിനം
പ്രണയത്തിന്റെ ആദ്യമുദ്ര തന്നവളുടെ വിവാഹം.
തുളളുന്ന മഴയിലൂടെ ഒരു മരക്കുതിരപ്പുറത്ത്
എന്റെ യാത്ര.
കല്യാണവണ്ടി കടന്നുപോയ
നനഞ്ഞുകുതിര്‍ന്ന വഴികളില്‍
കനകാംബരങ്ങളും മുല്ലകളും ചതഞ്ഞുകിടന്നിരുന്നത്–
മരക്കുതിര കാണിച്ചുതന്നു.
ഇനി ജന്മാന്ത്യംവരെ അവള്‍
ഒരപരിചിതന്റെ കുതിരപ്പുറത്ത് യാത്ര ചെയ്യും
അയാള്‍ അവളില്‍ സ്നാനം ചെയ്ത്
വിശുദ്ധരില്‍ വിശുദ്ധനായ് മാറും
എന്റെ മഠയന്‍ മരക്കുതിര
ഒരു ശരത്കാലത്ത്
ഒരപരിചിതയെ കണ്ടുമുട്ടുവോളം
അവള്‍ തന്ന ഹംസത്തിന്റെ പട്ടുതൂവലുമായ്
വിദൂരഗ്രാമങ്ങളിലേക്ക് പോകും
ദേശാന്തരങ്ങളിലേക്ക് പറന്നുപോകുന്ന പറവകള്‍ക്കൊപ്പം.
