http://ml.sayahna.org/index.php?title=Perilla-11&feed=atom&action=historyPerilla-11 - Revision history2024-03-28T18:46:58ZRevision history for this page on the wikiMediaWiki 1.31.5http://ml.sayahna.org/index.php?title=Perilla-11&diff=16484&oldid=prevCvr: Created page with "__NOTITLE__ __NOTOC__ ← കെ. എ. അഭിജിത്ത് {{SFN/Perilla}}{{SFN/PerillaBox}}{{DISPLAYTITLE:കര..."2017-04-23T13:06:40Z<p>Created page with "__NOTITLE__ __NOTOC__ ← <a href="/index.php/%E0%B4%95%E0%B5%86.%E2%80%8C%E2%80%8C_%E0%B4%8E._%E0%B4%85%E0%B4%AD%E0%B4%BF%E0%B4%9C%E0%B4%BF%E0%B4%A4%E0%B5%8D%E0%B4%A4%E0%B5%8D" title="കെ. എ. അഭിജിത്ത്">കെ. എ. അഭിജിത്ത്</a> {{SFN/Perilla}}{{SFN/PerillaBox}}{{DISPLAYTITLE:കര..."</p>
<p><b>New page</b></p><div>__NOTITLE__ __NOTOC__ &larr; [[കെ._എ._അഭിജിത്ത്|കെ. എ. അഭിജിത്ത്]]<br />
{{SFN/Perilla}}{{SFN/PerillaBox}}{{DISPLAYTITLE:കരിയിലകൾ ആരും കാണാറില്ല}}<br />
കുറച്ച് നാളുകൾക്കു ശേഷമായിരുന്നു നിശബ്ദതകൾ ഉറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന മണ്ണിലേക്കൊന്ന് ഞാൻ ഇറങ്ങി<br />
ചെന്നത്. അത് പെണ്ണിടങ്ങളും ജീവിതവുമായിരുന്നു.<br />
<br />
ആ മുത്ത്യേമ്മയുടെ പേരാണ് ചിന്ന.<br />
<br />
ഓർമ്മയിലിപ്പോഴും എഴുപതിൽ കവിയാതെ എൺപത് വയസ്സുകാരിയായ മുത്ത്യേമ്മ&hellip; മുത്ത്യേമ്മക്ക് രണ്ട്<br />
മക്കളാണുള്ളത്.<br />
<br />
അതിലൊരാളാണ് ഞാൻ കണ്ട ആ ജീവിതത്തിലെ ഒരു കണ്ണി.<br />
പേര് സ്വാമിനാഥൻ.<br />
<br />
ചിന്ന മുത്ത്യേമ്മയുടെ മൂത്ത മോൻ.<br />
<br />
വല്ല്യേച്ചന് നാൽപ്പത് വയസ്സായി കാണും. അതുകൊണ്ട്തന്നെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരൻ കൂടിയാണ്<br />
വല്ല്യേച്ചൻ. ഞാൻ കണ്ട പെണ്ണിടങ്ങളിലെ ഓരോ ഇടങ്ങളിലും വേദനയാർന്ന ദുഖഃങ്ങൾ ആരും<br />
കാണാതെ, ആരും കാണാനാഗ്രഹിക്കാതെ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടാകും&hellip; <br />
<br />
അതുപോലെ ഒന്ന് ഇവിടേയുമുണ്ട്.<br />
<br />
അതിന്റെ കണ്ണാടിയാണ് സ്വാമിനാഥൻ വല്ല്യേച്ചൻ.<br />
<br />
വല്ല്യേച്ചന് മാനസ്സികമായി കുറേയധികം പ്രശ്നങ്ങളുണ്ടത്രേ&hellip; <br />
<br />
പെട്ടെന്നൊന്നും മനസ്സിലാകാത്തവണ്ണം അത് മനസ്സിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് എപ്പേഴോ<br />
ഇറങ്ങിച്ചെന്നിരിക്കുന്നു. കണ്ടാൽ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും തോന്നില്ല. എന്നാൽ അവിടമെന്തോ ഉണ്ട്.<br />
<br />
അതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ് നാട്ടാര് വല്ല്യേച്ചനേം ഒരു രോഗിയാക്കിയത്.<br />
<br />
കണ്ണുനീർ നനഞ്ഞ ചിന്ന അച്ഛമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ പറഞ്ഞതും അതുതന്നെ&hellip; <br />
<br />
തീരാദുഖഃങ്ങളുടെ കുടചൂടി നിൽക്കുന്ന തോരാമഴ എന്നവസാനിക്കുമെന്നോതി മുത്ത്യേമ്മയുടെ ചുണ്ടുകൾ<br />
അനങ്ങികൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഓരോ നിലക്കലിലും അതുതന്നെ മുഴങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു. അച്ഛനും<br />
ഒരിക്കൽ അവിടമുണ്ടായിരുന്നു. പേര് ചീറുമ്പൻ.<br />
<br />
[[File:Perilla-02.jpg|left|400px]]<br />
<br />
ജീവിക്കാനായി എല്ലാ തൊഴിലുകളേയും കൂട്ടുപിടിച്ചയാൾ. അദ്ദേഹത്തിന് രക്തസമ്മർദമാണ്.<br />
അതുകൊണ്ട് തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന് ഗുളികകളോടും വെറുപ്പാണ്. അങ്ങനെയൊരിക്കൽ തെങ്ങ് കയറാൻ<br />
പോകുമ്പോഴാണ് ഈ സമ്മർദം തലക്കേറ്റത്. പിന്നെ വീടെത്തിയിട്ട് ഉച്ചത്തെ ചോറ് മാറ്റിവച്ച് ഒരു<br />
മയങ്ങൽ.<br />
<br />
നിശബ്ദതക്കായി തീണ്ടുന്ന ശബ്ദത്തിന്റെ തുടക്കം പോലെ പിന്നെയദ്ദേഹം മിണ്ടിയിട്ടില്ല. പല<br />
ആശുപത്രികളും കേറിയിറങ്ങി.<br />
<br />
പല മരുന്നുകൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മേലിലും.<br />
<br />
അങ്ങനെ പത്തൊമ്പത് വർഷം അറിയാതെ കടന്നു പോയി. അന്നൊക്കെ സ്വാമിനാഥൻ വല്ല്യേച്ചൻ ഭയങ്കര<br />
പുത്തിയായിരുന്നത്രേ&hellip; <br />
<br />
അച്ഛനെ ആശുപത്രിയിലേക്കെത്തിക്കാൻ കാറു കൊണ്ടുവരാനും, പോകാനും അങ്ങനെ തിരക്കിലും എല്ലാം<br />
ചെയ്തു തീർക്കുന്ന തരത്തിൽ മിടുക്കനാണ് വല്ല്യേച്ചൻ മരുന്നുകൾ കയറിയിറങ്ങി മടുത്ത് അച്ഛനെ<br />
വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നതിന്റെ നാലാം ദിവസമാണ് അച്ഛൻ അവസാനമായൊന്ന് ശ്വാസം വലിച്ചത്.<br />
<br />
കാലം ഇനിയും തുടർന്നു.<br />
<br />
അടുത്ത മൂന്നു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഒരുനാൾ അപ്രതീക്ഷിതമായി വന്ന അത് വല്ല്യേച്ചനേം ആ<br />
നിശബ്ദതയുടെ പിടിയിലാക്കി. ഇന്ന് വല്ല്യേച്ചൻ ജോലിക്കു പോകുന്നില്ല. ആ ജീവനെ പുലർത്തുന്നത്<br />
എൺപതുകാരിയായ ചിന്ന മുത്തശ്ശി മാത്രമാണ്.<br />
<br />
അയൽപക്കം സഹായിക്കാറില്ല.<br />
<br />
എന്നാൽ മറുപക്കം കണ്ടാൽ അമ്പതോ നൂറോ വച്ചു നീട്ടും. മൂക്കുപൊടി വലിക്കുന്ന ശീലമുണ്ട്<br />
വല്ല്യേച്ചന്.<br />
<br />
അതുകൊണ്ടാണത്രേ പല്ലുപോയതെന്നാ മുത്ത്യേമ്മയുടെ പറച്ചിൽ. മൂക്കുപൊടി മാത്രമല്ലേ, എനിക്ക്<br />
വേറൊരു ശീലമൊന്നുമില്ലല്ലോ എന്ന വല്ല്യേച്ചന്റെ മറുപടിയും.<br />
<br />
വല്ല്യേച്ചന്റെ ഈ പ്രശ്നമൊന്ന് മാറികിട്ടാൻ ആ പത്തൊമ്പത് വർഷങ്ങൾപോലെ ഇന്നും ആശുപത്രികളെ<br />
സന്ദർശിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ചിലപ്പോൾ വിശ്വാസം അതിനെ തകർത്തെറിഞ്ഞാലോ എന്നു കരുതി<br />
ഹോമങ്ങളും&hellip; <br />
<br />
[[File:Perilla-03.jpg|right|400px]]<br />
<br />
വല്ല്യേച്ചൻമാത്രമല്ല&hellip; <br />
<br />
മകളും ഇങ്ങനെതന്നെ&hellip; <br />
<br />
എന്നാലും പണിക്കു പോകുന്നുണ്ടെന്ന് മാത്രം&hellip; <br />
<br />
കല്യാണമൊക്കെ കഴിച്ചയച്ചു.<br />
<br />
എന്നാൽ ചെക്കന്റെ വീട്ടുകാർ സ്വർണവും വാങ്ങി കുറച്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ<br />
കൊണ്ടാക്കി&hellip; <br />
<br />
ഇടക്കിടക്ക് പെണ്ണിനെ അങ്ങോട്ട് കൊണ്ടാക്കലാണ് പതിവ്.<br />
<br />
ഇനി ശരിയാവില്ലെന്ന് കരുതിയ മകളും ഇപ്പോൾ ഇവിടെതന്നെ&hellip; വല്ല്യേച്ചനും മക്കളുണ്ട്.<br />
<br />
അവർ കുറച്ച് ദൂരെയാണ്&hellip; എന്നാൽ അവരൊന്നും വല്ല്യേച്ചന് തണലൊന്നുമല്ലാട്ടോ&hellip; ആകെപ്പാടെ<br />
ഈ ചിന്ന എന്ന മുത്തശ്ശിയാൽ മാത്രം&hellip; <br />
<br />
ഒരിക്കൽ ആ മുത്തശ്ശിയാലും കത്തിയണയും, ആ നേരത്ത് എന്റെ വേരിലിരുന്നുറങ്ങിയ മകനെ ആര്<br />
കാത്തുകൊള്ളുമെന്ന് പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് കരഞ്ഞ് ഓരോരോ കരിയിലകളായി<br />
വസന്തത്തിലും, ഗ്രീഷ്മത്തിലും, ശിശിരത്തിലും, ഹേമന്തത്തിലുമായി പൊഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.<br />
<br />
ഏതെങ്കിലും ഒരുണ്ണി വന്ന് കണ്ണനെ കാണാനായി ആ ദു:ഖങ്ങളൊക്കേയും നിറച്ച ഇലയൊന്ന് പെറുക്കി<br />
നടുവായി ആനന്ദത്താൽ കീറിനോക്കിയെങ്കിൽ&hellip; ഓ&hellip; അച്ഛമ്മയുടെ ദു:ഖം കുറച്ചെങ്കിലും<br />
അകന്നു പോയേനേ&hellip; <br />
<br />
എന്നാൽ, ആ കരിയിലകൾ ആരും കാണാറില്ലല്ലോ&hellip; <br />
{{SFN/Perilla}}</div>Cvr