രാത്രി നിശ്ശബ്ദമാവുന്നു.
വീടുറങ്ങുന്നു.
വാതിലും ജാലകക്കണ്ണുമടയുന്നു,
അടുപ്പുമലക്കുകല്ലും
തീറ്റ കുമിയുന്ന മേശയുമുറങ്ങുന്നു,
രാത്രി നിശ്ശബ്ദമാവുന്നു.
രാത്രിയുറങ്ങുന്നു…
വീടുറങ്ങുന്നു.
തളര്‍ന്ന ശരീരത്തിലാര്‍ത്ത-
ലച്ചപ്പോളൊരു കാറ്റുണരുന്നു,
നീളും വിരല്‍ത്തീയണയ്ക്കുവാനോ
മഞ്ഞുനദിയായുറയ്ക്കുന്നു ദേഹം?
മഞ്ഞില്‍ മരിക്കുമവളെപ്പിളര്‍ന്നു
കൊണ്ടെന്നുമൊരു കണിക്കൊന്ന പൂക്കുന്നു
രാക്കിനാവിന്‍ കണിക്കൊന്ന…
അവളുറങ്ങുന്നൂ സ്വപ്നത്തില്‍
നിലാവിന്റെ മടിയില്‍,
മഞ്ഞിന്റെ നനുത്ത കിടക്കയില്‍
ഒരു ശിശുവായ് ചുണ്ടു പാതി
വിടര്‍ന്നുകൊണ്ടൊരു മുല്ലമാലപോല്‍
സൗമ്യസുഗന്ധിയായ്,
മഴയാലരഞ്ഞാണം,
വെയിലില്‍ക്കഴുകിയ നറുപിച്ചകത്താ-
ലുടലില്‍ക്കുളിര്‍മഴ,
മാറിലിഴയുന്നൂ കരിനാഗമാലകള്‍,
നഗ്നമാം മേനിയില്‍ നിഴലും
നിലാവും വരയ്ക്കുന്നൂ നഖചിത്രം,
പൂപ്പൊഴിയുന്ന കാറ്റിനുകീഴെ
ഗാനം പോലെയവളുറങ്ങുന്നു.
… … … … …
രാത്രി കഴിയുന്നു,
കരിയുന്നൂ കൊന്നമരങ്ങള്‍,
നില്ക്കുന്നു കടലിന്‍ ഞരക്കം
തുറക്കുന്നൂ ജാലകമിഴികള്‍,
സൂര്യഹൃദയത്തെയവള്‍
വീഞ്ഞുപാത്രമായ് മോന്തുന്നു,
വെയിലൊക്കെയും കുടിച്ചു വറ്റിക്കുന്നു.
‘വന്ദേ മാതരം’
ഒരു ദിനംകൂടിത്തുടങ്ങുന്നു.
